Inhoudsopgave
Peren zijn een favoriete snack in Noord-Amerika sinds de 17e eeuw, toen Europese immigranten arriveerden met perenbomen. Dankzij hun gladde textuur noemden kolonisten peren boter fruit .
Bartlett peren en Anjou peren arriveerden iets later, maar zijn sindsdien uitgegroeid tot twee van de populairste perenvariëteiten die in de V.S. worden geteeld. Lees verder om de belangrijkste verschillen te ontdekken die hun groeiwijze, smaakprofiel en uiterlijk beïnvloeden.
Bartlett peer vs. Anjou peer
| Bartlett Peer | Anjou peer | |
|---|---|---|
| Classificatie | Pyrus communis Williams | Pyrus communis Anjou |
| Alternatieve namen | Williams peer, Williams bon chrétien peer, wilde peer, appelpeer | D'Anjou, Beurré d' Anjou, Nec Plus Meuris |
| Oorsprong | Engeland | België |
| Beschrijving | Bomen worden 15-20 voet hoog met een breedte van 15-20 voet. Groeit tot 2 voet per jaar. De bloesems zijn wit en de vrucht is klokvormig met een kleine bovenkant en een grote onderkant. De bladeren zijn wasachtig groen en elliptisch. De kleur van de vrucht varieert van licht geelgroen tot rood met een witte tot crèmekleurige binnenkant. | Bomen worden 12-15 voet hoog met een breedte van 8-10 voet. Groeit 1-1,5 voet per jaar. Bloesems zijn wit en de vrucht is ovaal met een iets bredere onderkant. Bladeren zijn wasachtig groen en elliptisch. De kleur van de vrucht varieert van licht geelgroen tot dieprood met een witte tot crèmekleurige binnenkant. |
| Gebruikt | Bartletts worden voornamelijk voor culinaire doeleinden gebruikt en zijn favoriet om rauw te eten of in salades te verwerken. Ze zijn ook de favoriete peer om in te blikken. | Anjous worden voornamelijk gebruikt voor culinaire doeleinden en zijn vanwege hun dichtheid favoriet om te bakken en te pocheren. Ook heerlijk om rauw of in salades te eten. |
| Tips voor groei | Deze snelgroeiende boom gedijt goed in de volle zon. Plant in zure grond op minstens 15 meter van het huis in USDA Zones 5-7. De grond moet goed afwaterend zijn met continu water geven tijdens droge periodes. | Deze snelgroeiende boom gedijt goed in de volle zon. Plant in zure grond op ten minste 15 meter van het huis in USDA Zones 5-8. De grond moet goed afwaterend zijn met continu water geven tijdens droge periodes. |
| Interessante functies | Bartlett perenbomen zijn gedeeltelijk zelfbestuivend. Ze produceren wat fruit op zichzelf, maar hebben een hogere opbrengst als er andere bomen aanwezig zijn. | Anjou perenbomen zijn niet zelfbevruchtend en hebben een andere perenboom nodig om vruchten te dragen. Ze kunnen bestoven worden door een nabijgelegen Bartlett perenboom. |
| Smaakprofiel | Traditionele "peer"-smaak. Mild, zoet en boterig. | Scherp, zoet, helder met citrustonen. |
Bartlett peer vs. Anjou peer: belangrijkste verschillen
Bartlett peren en Anjou peren zijn cultivars van dezelfde familie. Hun smaak, textuur en bestuivingsvereisten zijn de meest opvallende verschillen.
Bartlett peren zijn zachter en boteriger dan Anjou peren. De Bartlett heeft het iconische peer De dichtheid van de anjou maakt hem veelzijdiger om mee te koken.
Bartlett peren hebben de traditionele peervorm, met een duidelijk smalle top en een brede, klokvormige onderkant. Anjou peren zijn meer ovaal en gelijkmatig geproportioneerd.
Bartlett bomen kunnen zichzelf bestuiven, maar ze produceren meer vruchten bij kruisbestuiving. Anjou bomen hebben kruisbestuiving nodig, maar het stuifmeel kan van een andere perenvariëteit afkomstig zijn.
Het oogstseizoen varieert ook. Bartlett-peren worden beschouwd als zomerperen, omdat ze in augustus en september worden geoogst, terwijl Anjou-peren herfstperen zijn, die eind oktober worden geoogst.
Bartlett peer vs. Anjou peer: Classificatie
Zowel Bartlett- als Anjouperen zijn cultivars van de Pyrus communis soorten. Pyrus communis is de gewone peer, die specifiek verwijst naar peren van Europese oorsprong.
Zie ook: Dierenriem 19 augustus: persoonlijkheidskenmerken, compatibiliteit en meerBartlett peer vs. Anjou peer: Oorsprong
Bartlett peren vinden hun oorsprong in Engeland in de jaren 1700. Schoolmeester John Stair ontdekte dat de peer oorspronkelijk de Stair peer werd genoemd. Jaren later zou een kweker genaamd Mr. Williams zich Stair's peer toe-eigenen, vandaar dat de Bartlett vaak Williams peer wordt genoemd.
De Williams-peer werd rond 1800 geïmporteerd naar Noord-Amerika en werd aangeplant op een landgoed in Massachusetts. Toen de eigenaar van het landgoed overleed, werd het gekocht door Enoch Bartlett. ontdekte de bomen en noemde het heerlijke fruit dat ze voortbrachten naar zichzelf.
De overmoed van Mr. Bartlett is de reden waarom Noord-Amerika de peren leerde kennen als Bartletts. Pas jaren later, toen een nieuwe lading Williams-peren arriveerde, merkte men op dat de Williams en de Bartlett dezelfde zijn.
Anjouperen komen oorspronkelijk uit België. Toen ze in Noord-Amerika aankwamen, werden deze peren D'anjou gedoopt (wat betekent uit Anjou ) peren, een knipoog naar de streek in Frankrijk waar ze vandaan komen.
Bartlett peer vs. Anjou peer: Beschrijving
Bartlett perenbomen worden geïdentificeerd door hun traditionele peervorm en geelgroene vruchten. Ze zijn groter en breder dan Anjou bomen, hoewel de vruchten rode vlekken kunnen ontwikkelen als ze overrijp zijn.
De witte bloemen en groene, glanzende elliptische bladeren van de Anjouboom lijken op die van de Bartlett, maar Anjoubomen zijn korter en smaller dan Bartletts.
De Anjou peer is meer appelvormig, met een iets kleinere top. Groene Anjou peren rijpen niet naar rood, maar blijven dezelfde kleur als ze rijpen. Rode Anjou peren zijn een subvariëteit die rood begint te rijpen naar een roestige, kastanjebruine tint.
Bartlett peer vs. Anjou peer: Toepassingen
Zowel Bartlett- als Anjouperen zijn heerlijk als snack, rauw of toegevoegd aan salades.
Bartlett peren zijn zoeter met een zachtere textuur, waardoor ze ideaal zijn om in te blikken. Anjou peren zijn dichter met meer pit en textuur, waardoor ze een populaire keuze zijn om te koken, bakken en pocheren omdat ze meer structuur en bite behouden.
Bartlett peer vs. Anjou peer: Groeitips
Het ontkiemen en kweken van perenzaden is mogelijk, maar wordt voor geen van beide variëteiten aanbevolen. Het duurt 7-10 jaar voordat zaailingen vruchten dragen en naast de initiële tijd die het kost om uit zaad te beginnen, zijn Bartletts en Anjous notoir ongetrouw aan het type. Het verzamelen en planten van zaad levert mogelijk niet de bedoelde variëteit op. Tuinexperts raden daarom aan om te beginnen met een geënte boomscheut.
Zowel Bartlett- als Anjou-perenbomen geven de voorkeur aan volle zon en goed doorlatende, vochtige grond. Bartletts kan zelfbestuivend zijn, produceren ze meer vruchten als ze kunnen kruisbestuiven, dus is het aan te raden om minstens twee bomen te planten, hoewel variëteit niet belangrijk is.
Plant perenbomen 15-20 voet uit elkaar en snoei ze jaarlijks voor een optimale groei/opbrengst.
Zowel Bartlett als Anjou perenbomen zijn winterhard en koudebestendig, hoewel Anjou perenbomen over het algemeen iets meer droogtebestendig zijn dan Bartletts.
Welke variëteit peer je ook kiest, zowel Bartlett- als Anjou-peren zijn zoete, zachte traktaties die je in je eigen achtertuin kunt kweken!
Zie ook: Madeliefje vs Kamille: hoe je deze planten uit elkaar kunt houden