آیا رودخانه می سی سی پی می تواند مخزن عظیم دریاچه مید را دوباره پر کند؟

نكات كليدي

• درياچه ميد به دليل خشكسالي در غرب 70% كاهش يافته است و طبيعتاً سالها طول مي كشد تا دوباره پر شود.
• مخزن از اهميت حياتي برخوردار است. برای میلیون‌ها نفر به عنوان منبع آب، برق و تفریح.
• توسعه فناوری‌های جدید در نمک‌زدایی آب، و منابع انرژی ارزان‌تر و پایدارتر ممکن است راه‌حل بلندمدتی بهتری ارائه دهد.

ایالات متحده غربی با کمبود دائمی آب دست و پنجه نرم می کند. اما این مشکل جدیدی نیست. داده های زمین شناسی و حلقه درختی نشان می دهد که کالیفرنیا حداقل 1000 سال است که دوره های خشکسالی قابل توجهی را پشت سر گذاشته است. خشکسالی در دهه های اخیر به ویژه شدید بوده است که شاید به تغییرات آب و هوایی مربوط باشد. خشکسالی 2000-2018 دومین خشکسالی بدترین خشکسالی ایالتی در 500 سال گذشته بود. دریاچه پاول و دریاچه مید دو مخزن بزرگ در ایالات متحده هستند. آنها در سطوح پایین بی سابقه بوده اند و بر منابع آب و ظرفیت تولید برق تأثیر گذاشته اند. یک جنبه ناامیدکننده این است که شرق ایالات متحده بیش از اندازه کافی آب برای تامین کل کشور دارد. در دهانه خلیج مکزیک، رودخانه می سی سی پی 4.5 میلیون گالن آب در ثانیه تخلیه می کند. کالیفرنیا به حدود 430000 گالن در ثانیه نیاز دارد. بنابراین، می سی سی پی هر روز 10 برابر بیشتر از آنچه کالیفرنیا نیاز دارد، آب شیرین را هدر می دهد. بنابراین، رودخانه می سی سی پی می تواند دوباره پر شودمخزن عظیم دریاچه مید؟

اهمیت دریاچه مید

دریاچه مید یک مخزن دست ساز است که پس از ساخت سد هوور بر روی رودخانه کلرادو در مرز نوادا شکل گرفت. و آریزونا این بزرگترین مخزن در ایالات متحده است که وقتی به طور کامل پر شود، 112 مایل طول و 532 فوت عمق دارد. 28.23 میلیون فوت جریب آب آن نیازهای 20 تا 25 میلیون نفر را تامین می کند. همچنین مناطق وسیعی از زمین های کشاورزی را در آریزونا، کالیفرنیا، نوادا، کلرادو، نیومکزیکو، وایومینگ و یوتا آبیاری می کند. علاوه بر این، سد هوور چهار میلیارد کیلووات ساعت برق برای 1.3 میلیون نفر فراهم می کند. پر نگه داشتن مخزن برای روشن نگه داشتن شیرها و روشن نگه داشتن لامپ مهم است. علاوه بر این، ارزش دریاچه به عنوان یک مکان تعطیلات، بودجه را به اقتصاد محلی وارد می کند. این دریاچه تفریحی را برای مردم محلی، از جمله ساکنان لاس وگاس که تنها 40 دقیقه با آن فاصله دارند، فراهم می کند.

از سال 1983، سال ها خشکسالی همراه با تقاضای زیاد آب باعث شده تا دریاچه 132 فوت کاهش یابد. امروزه این دریاچه تنها 30 درصد ظرفیت دارد که پایین ترین سطح آن از زمان ساخت آن در دهه 1930 است. خوشبختانه، بارندگی شدید در اوایل سال 2023 وضعیت را کمی تسکین داده است، اما فقط به طور موقت. برای بارندگی زیاد به یکباره ایده آل نیست. باعث سیل فاجعه‌بار می‌شود و بیشتر آب به جای خیس شدن در زمین یا پر کردن مخازن، از بین می‌رود. حدود 60 درصد از منطقه هنوز در خشکسالی است.در واقع شش سال دیگر از بارندگی شدید متوالی طول می کشد تا مخزن دریاچه مید به طور کامل پر شود. زمان حل مشکل قبل از خشکسالی های آینده به طور کامل در حال خشک شدن دریاچه است.

چگونه رودخانه می سی سی پی می تواند دریاچه مید را دوباره پر کند؟

سالها، ایده منحرف کردن آب از دریاچه رودخانه می سی سی پی در غرب خشک شده مورد بحث قرار گرفته است. ایده های مشابهی برای لوله کشی آب در جنوب آلاسکا و کانادا نیز ذکر شده است. اما این ایده در سال 2021 زمانی که قانونگذار ایالت آریزونا قطعنامه ای را تصویب کرد تا از کنگره ایالات متحده بخواهد تا یک مطالعه جدی در مورد امکان سنجی این طرح انجام دهد، مطرح شد. مهندسان می گویند هر چقدر هم که دیوانه به نظر برسد، این ایده از نظر فنی امکان پذیر است. این شامل ساخت سیستمی از سدها و خطوط لوله برای انتقال آب به سربالایی در چندین ایالت بر فراز شکاف قاره ای است. سپس گرانش به نفع ما عمل می کند تا آب را به حوضه رودخانه کلرادو بریزد.

این دقیقاً شامل هیچ فناوری کاملاً جدیدی نیست، اما مقیاس آن بی سابقه خواهد بود. تخمین زده می شود که قطر خط لوله باید 88 فوت باشد، که دو برابر طول یک تریلر نیمه کامیون است - به یاد داشته باشید، این قطر لوله است! همچنین می تواند با کانالی به عرض 100 فوت کار کند و عمق 61 فوت هر کدام از اینها به اندازه کافی بزرگ خواهند بود که یک خانه معمولی حومه شهر بتواند به سمت پایین شناور شود. و کل سیستم ممکن است مجبور شود 1000 مایل را طی کندکار انجام شده است.

هزینه آن چقدر خواهد بود؟

رودخانه می سی سی پی می تواند دریاچه مید را دوباره پر کند، اما آیا اینطور است؟ پروژه ای مانند این هزینه هنگفتی را به همراه خواهد داشت، میلیاردها دلار. حتی اگر هزینه آب وارداتی به یک پنی در گالن برسد، 134 میلیارد دلار برای پر کردن دریاچه مید و دریاچه پاول هزینه خواهد داشت. با این حال، مطالعه ای در مورد امکان سنجی پمپاژ آب از آلاسکا به سمت پایین ساحل غربی انجام شد. مشخص شد که این پروژه آب را با هزینه ای حدود پنج سنت در هر گالن به کالیفرنیا می رساند. اگر در طرح می سی سی پی چنین بود، آن پروژه به راحتی بیش از 500 میلیارد دلار هزینه داشت. این پروژه مستلزم خرید ملک خصوصی برای مسیر خط لوله در چندین ایالت است. ساخت و ساز باید مطالعات اثرات زیست محیطی را بگذراند. و حتی پس از ساخته شدن، هزینه های سالانه عملیات و نگهداری را متحمل می شود.

سیاسی

شاید حتی دشوارتر از مسائل فنی و مالی، مانع سیاسی باشد. توافق کشورهایی با دیدگاه های مختلف سیاسی در مورد پروژه ای مانند این تقریباً غیرممکن است. به خصوص که در نهایت می تواند جمعیت، رشد اقتصادی و نفوذ سیاسی کشورهای غربی را افزایش دهد. علاوه بر این، ما در دوره‌ای از تاریخ کشورمان هستیم که رقابت‌های سیاسی و منطقه‌ای آشکار است. حتی اگر تمام آن موانع برطرف شد وساخت و ساز امروز آغاز شد، حدود 30 سال طول می کشد تا تکمیل شود. اولین قطرات آب تا اواسط دهه 2050 شروع به جاری شدن نخواهند کرد. این در بهترین حالت یک راه حل آینده است که مستلزم هزینه های اولیه سنگین، هم از نظر مالی و هم از نظر سیاسی است. با این حال، این واقعاً برای ایالت‌های آسیب‌دیده برای سال‌های آتی جواب نمی‌دهد.

درباره تأثیرات زیست‌محیطی چطور؟

علاوه بر سرمایه‌گذاری‌های مالی و سیاسی، زیست‌محیطی جدی چه در مناطق صادرکننده آب و چه در مناطق واردکننده، آسیب احتمالی واقعی است. زیستگاه ها و گونه های مختلف پرندگان و حیات وحش در سراسر طول می سی سی پی و شاخه های آن وجود دارد. کاهش قابل توجه سطح آب می تواند تالاب ها را تخلیه کند و تنوع زیستی را کاهش دهد. همچنین می تواند جریان رودخانه را کاهش دهد به طوری که لجن بیشتری در طول مسیر آن رسوب کند و عمق رودخانه را در مکان های کم عمق کاهش دهد و به لایروبی بیشتر در مکان های مختلف نیاز داشته باشد تا کانال باز و ایمن برای کشتی های باری باشد.

علاوه بر این، آبی که از می سی سی پی به خلیج مکزیک می ریزد "هدر نمی رود." خاک، مواد مغذی و آب گرمتر را به خلیج می برد و بر تعادل طبیعی حیات دریایی در آنجا تأثیر می گذارد. سطح پایین‌تر آب شیرین در نزدیکی دهانه رودخانه می‌تواند به آب نمک اجازه دهد تا بیشتر به سمت دلتا حرکت کند و باعث مسمومیت باتلاق‌ها شود.در آنها زندگی می کند. تغییر دمای آب دریا با انحراف قابل توجه آب گرمتر رودخانه، اگر در مقیاس کافی انجام شود، ممکن است اثرات غیر قابل پیش بینی بر جریان های اقیانوسی و حتی آب و هوای محلی داشته باشد.

در نهایت، هر از گاهی شرایط خشکسالی در حوضه می سی سی پی، تا سال 2022. در چنین سال هایی، ایالت های منطقه ممکن است احساس نکنند که آب ذخیره ای ندارند. این مشکل را می توان با کشیدن آب از نزدیک دهانه رودخانه قبل از ریختن به خلیج کاهش داد. با این حال، این امر تا حد زیادی به طول خط لوله می افزاید و خطر آلودگی منبع آب را در طول طوفان یا سایر رویدادهای سیل افزایش می دهد. آسیب های زیست محیطی به مناطق صادر کننده آب محدود نمی شود. حوضه آبریز رودخانه کلرادو نیز می تواند از چندین جهت آسیب ببیند. اول از همه، آب رودخانه می سی سی پی کاملا بکر نیست. میلیون ها جریب زمین کشاورزی را تخلیه می کند و از شهرهای صنعتی می گذرد. هزاران کشتی در اندازه های مختلف روزانه بر روی آن تردد می کنند و از انواع و اقسام باقی مانده های آلوده به جا می گذارند. آبی که به غرب فرستاده می شود حاوی آثاری از آفت کش ها، مواد شیمیایی صنعتی، آلاینده های آلی و مواد مغذی بیش از حد است که ترکیب رودخانه کلرادو را تغییر می دهد. این می تواند محیطی خصمانه تر برای گونه هایی که در حال حاضر در داخل و اطراف زندگی می کنند تبدیل کندآن.

گونه های مهاجم

گونه های مهاجم یکی دیگر از نگرانی های اصلی است. صدف‌های گورخری، گوبی‌های گرد، خرچنگ‌های زنگ‌زده، کپور آسیایی، و حلزون‌های شیری از بدنام‌ترین گونه‌های مهاجم در می‌سی‌سی‌پی هستند. تلاش‌ها و هزینه‌های زیادی برای جلوگیری از سفر ماهی کپور آسیایی از طریق کانال‌ها به دریاچه‌های بزرگ انجام شده است. اگر میلیاردها گالن از آب آلوده رودخانه می سی سی پی را به سیستم رودخانه کلرادو انتقال دهیم، مشکل این گونه به طور تصاعدی چند برابر می شود. علاوه بر این، بسیاری از گونه های بومی خود می سی سی پی، اگر به طور تصادفی به رودخانه ها و مخازن غربی منتقل شوند، به گونه های مهاجم در آنجا تبدیل می شوند. تا جایی که برخی از آنها ممکن است عملکرد بهتری از گونه های محلی داشته باشند، تنوع زیستی کاهش می یابد و گونه های بیشتری ممکن است در معرض خطر انقراض قرار گیرند. زمین ها دارای زیستگاه های خشک یا بیابانی با گیاهان و جانوران مناسب برای سطح آب موجود در محیط خود خواهند بود. این انتخاب تعداد زیادی از انسان ها برای زندگی در مناطقی است که منابع کافی برای حمایت از آنها را ندارند که کمبود آب زیادی ایجاد کرده است. حل این مشکل با یک خط لوله بزرگ ممکن است افراد بیشتری را تشویق کند تا در مکان‌هایی زندگی کنند که جمعیت انسانی زیادی در آن وجود داردناپایدار است.

گزینه های جایگزین برای انحراف رودخانه

هرچقدر این تصویر دلسرد کننده به نظر می رسد، راه حل ها ممکن است چندان رادیکال، گران یا دور از دسترس نباشند. صرفه جویی و بازیافت آب می تواند کارهای زیادی انجام دهد. بخشی از این امر مستلزم تغییرات فرهنگی است. برای مثال، ساکنان غرب باید سنت حومه‌ای آمریکا در حفظ یک حیاط سبز کاملاً آراسته (و آبیاری شده) را کنار بگذارند. با توجه به منابعی که هدر می دهد، بقیه کشور نیز باید این را کنار بگذارند. یک جایگزین "xeriscaping" است - محوطه سازی با گیاهان بومی بیابانی، ماسه و سنگ در مناطق خشک به جای آبیاری. در بخش‌های پرآب‌تر کشور، بسیاری از صاحب‌خانه‌ها ترجیح می‌دهند بخش‌هایی از حیاط خود را با گونه‌های گیاهی بومی طبیعی کنند تا زمان و هزینه نگهداری را کاهش دهند و پوششی برای حیات وحش فراهم کنند.

افزایش هزینه استفاده از آب در غرب می تواند به مردم کمک کند تا در مورد اینکه چه چیزی ضروری است و چه چیزی نیست، تصمیمات سخت بگیرند. به عنوان مثال، نگهداری از استخرهای خصوصی ممکن است در هنگام خرید یا فروش یک خانه در حومه شهر در غرب بیشتر به یک امر لوکس و کمتر یک انتظار تبدیل شود. محدودیت‌های آب به‌طور قابل‌توجهی بسیار نامحبوب هستند، اما با گذشت زمان می‌توانند به مردم کمک کنند تا از مناطق شهری شلوغ، پرهزینه و محدود به قوانین به سایر نقاط کشور که منابع آنچنان کمیاب نیستند فرار کنند. آریزونا در واقع یک داستان موفقیت آمیز در حفظ آب است.از سال 2017، ایالت در واقع از آب کمتری نسبت به دهه 1950 استفاده می کرد، حتی اگر جمعیت ایالت از یک میلیون نفر به هفت میلیون نفر امروز 700 درصد افزایش یافته است.

پاسخ چیست؟

مشکلی که این مجموعه راه حلی چند جانبه دارد. آیا رودخانه می سی سی پی می تواند دریاچه مید را دوباره پر کند؟ از نظر فنی بله آیا ما آن را می خواهیم؟ شاید نه. هزینه های مالی، سیاسی و زیست محیطی آنقدر زیاد خواهد بود که بعید به نظر می رسد این یک راه حل عملی باشد. اگر بخواهیم یک راه حل تکنولوژیکی داشته باشیم، همان سرمایه گذاری که به تحقیق در مورد نمک زدایی آب دریا مقرون به صرفه تر و منابع انرژی جایگزین مانند انرژی خورشیدی یا حتی انرژی همجوشی اختصاص داده می شود، می تواند به کاهش هزینه های تامین آب و برق کمک کند. زمان نشان خواهد داد. اما یک چیز را از تاریخ بشر می دانیم: ما مطمئناً سازگارترین بازماندگان از هر گونه روی زمین هستیم. همان مهارت‌هایی که ما را قادر می‌سازد در هر زیستگاه روی کره زمین زندگی کنیم و حتی شروع به کاوش در فضا کنیم، ما را قادر می‌سازد تا با تغییرات محیطی سازگار شویم و به بقا و شکوفایی ادامه دهیم.