Πόσες λευκές τίγρεις έχουν απομείνει στον κόσμο;

Από το βιβλίο του Yann Martel Η ζωή του Πι στο έργο του Rudyard Kipling Βιβλίο της ζούγκλας , η τίγρη της Βεγγάλης δεσπόζει στην ανθρώπινη φαντασία. Η άγρια, μοναχική φύση της, καθώς και το ισχυρό της σώμα, την έχουν κάνει αντικείμενο γοητείας εδώ και χιλιετίες. Ακόμα πιο συναρπαστική είναι η λευκή της ομόλογη, η λευκή τίγρη της Βεγγάλης. Δυστυχώς, δεδομένου του πόσες λευκές τίγρεις έχουν απομείνει στον κόσμο, είναι σπάνιο να δει κανείς μία.

Εξερευνήστε το θαύμα και το μεγαλείο της λευκής τίγρης καθώς ανακαλύπτουμε πόσες υπάρχουν ακόμα στον πλανήτη μας!

Τι είναι η Λευκή Τίγρη;

Οι λευκές τίγρεις προκύπτουν από μια γενετική μετάλλαξη που ονομάζεται λευκισμός στις τίγρεις της Βεγγάλης. Αυτό το υπολειπόμενο γονίδιο έχει ως αποτέλεσμα ένα λευκό τρίχωμα. Τα ασυνήθιστα μπλε μάτια αντικαθιστούν επίσης την τυπική χρυσή ή κοκκινωπή-καφέ απόχρωση. Ωστόσο, δεν πρόκειται για αλμπινισμό- το τρίχωμα των λευκών τίγρεων διατηρεί μια ορισμένη ποσότητα χρωστικής ουσίας. Και οι δύο γονείς πρέπει να φέρουν το απαραίτητο γονίδιο για να παράγουν αυτού του είδους τους απογόνους. Παρά τις δημοφιλείς παρανοήσεις, οι λευκέςοι τίγρεις ή λευκές τίγρεις της Βεγγάλης δεν αποτελούν υποείδος της Βεγγάλης, αλλά απλώς μια παραλλαγή.

Οι λευκές τίγρεις διατηρούν τις χαρακτηριστικές μαύρες ρίγες του είδους τους. Αν και οι άνθρωποι θεωρούν αυτό το μοναδικό χρωματισμό επιθυμητό, δεν βοηθάει ιδιαίτερα τις τίγρεις στη φύση. Μειώνει την ικανότητά τους να καμουφλάρονται και δυσκολεύει τη σύλληψη της λείας τους.

Οι Βεγγάλες και των δύο χρωμάτων είναι πανίσχυρα πλάσματα. Το σώμα τους μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 10 πόδια και να ζυγίζει σχεδόν 600 κιλά. Ωστόσο, δεν είναι οι μεγαλύτερες! Οι τίγρεις της Σιβηρίας είναι ακόμη μεγαλύτερες, με μέγιστο μήκος τα 11 πόδια και μέγιστο βάρος σχεδόν 800 κιλά. Οι λευκές τίγρεις ζουν συνήθως 10-15 χρόνια στη φύση και έως και 20 χρόνια σε αιχμαλωσία.

Υπάρχουν 9 υποείδη τίγρεων, συμπεριλαμβανομένων των τίγρεων της Βεγγάλης και της Σιβηρίας. Τα άλλα 4 που απαντώνται ακόμη σήμερα είναι η τίγρη της Νότιας Κίνας, η τίγρη της Μαλαισίας, η ινδοκινεζική τίγρη και η τίγρη της Σουμάτρας. Δυστυχώς, 3 υποείδη έχουν εξαφανιστεί: η τίγρη της Κασπίας, η τίγρη του Μπαλί και η τίγρη της Ιάβας.

Πόσες λευκές τίγρεις έχουν απομείνει στον κόσμο;

Μόνο περίπου 200 λευκές τίγρεις υπάρχουν σήμερα στον κόσμο Όλες ζουν σε αιχμαλωσία σε ζωολογικούς κήπους, θεματικά πάρκα ή σε συλλογές εξωτικών κατοικίδιων ζώων. Προς το παρόν δεν υπάρχουν γνωστές λευκές τίγρεις στη φύση. Δυστυχώς, ένας κυνηγός τροπαίων σκότωσε την τελευταία το 1958.

Συμπεριλαμβανομένων όλων των υποειδών, σήμερα ζουν περίπου 13.000 τίγρεις. Περισσότερες από 5.000 ζουν ακόμη στη φύση. Περίπου 3.500 από αυτές είναι Βεγγάλες, που βρίσκονται κυρίως σε όλη την Ινδία. Επίσης, υπάρχουν περίπου 8.000 τίγρεις που επιβιώνουν σε αιχμαλωσία. Οι φύλακές τους τις αναπαράγουν για να διατηρήσουν τον αριθμό τους. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούνται 5.000 από αυτές τις τίγρεις σε ζωολογικούς κήπους και θεματικά πάρκα. Ενίοτε, οι άνθρωποι τις κρατούν ακόμη και ωςκατοικίδια ζώα.

Οι λευκές τίγρεις αναπαράγονται μία φορά κάθε 2-3 χρόνια. Μπορούν να δημιουργήσουν γέννες με έως και 5 μικρά. Οι τίγρεις της Βεγγάλης είναι άγρια μοναχικά ζώα. Μετά από 18 μήνες με τη μητέρα τους, τα μεγάλα μικρά φεύγουν για να ξεκινήσουν τη ζωή τους μόνα τους.

Πού ζουν οι λευκές τίγρεις;

Οι λευκές τίγρεις υπήρχαν στην άγρια φύση στην Ινδία, το Νεπάλ, το Μπουτάν και το Μπαγκλαντές. Σήμερα υπάρχουν μόνο σε ζωολογικούς κήπους και θεματικά πάρκα σε χώρες όπως η Αμερική και η Ινδία.

Ο προτιμώμενος βιότοπος της λευκής τίγρης περιλαμβάνει τροπικά δάση, ζούγκλες και βάλτους μαγκρόβιων. Απαιτεί αρκετή βλάστηση για να καμουφλάρεται, καθώς και πρόσβαση σε άφθονες πηγές νερού.

Διατροφή και θηρευτές της λευκής τίγρης

Οι λευκές τίγρεις, όπως και οι άλλες Βεγγάλες, είναι άγριοι, αποτελεσματικοί θηρευτές. Ως σαρκοφάγοι, βασίζονται στο κρέας άλλων ζώων για να επιβιώσουν. Η διατροφή τους περιλαμβάνει ελάφια, αγριογούρουνα, βοοειδή και κατσίκες. Είναι κορυφαίοι θηρευτές χωρίς φυσικούς εχθρούς εκτός από τον άνθρωπο.

Χρησιμοποιώντας την πυκνή κάλυψη του δάσους, αυτές οι τίγρεις καταδιώκουν τα θηράματά τους σχεδόν αθόρυβα, συνήθως τη νύχτα. Η οξεία ακοή και όρασή τους τους επιτρέπει να περιηγούνται στο σκοτάδι χωρίς δυσκολία. Αυτό θέτει τα θηράματά τους σε σοβαρό μειονέκτημα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι τίγρεις δεν είναι γνωστό ότι κυνηγούν τους ανθρώπους σκόπιμα. Έχουν ενστικτώδη φόβο για την ανθρώπινη επαφή και συνήθως τρέχουν μακριά. Ωστόσο, μπορεί να επιτεθούν αν αισθανθούν ότι απειλείται η περιοχή τους, τα θήραμά τους ή τα μικρά τους. Σπάνια παραδείγματα τίγρεων που έγιναν συνήθεις ανθρωποφάγοι συνεχίζουν να εμπνέουν φόβο.

Τούτου λεχθέντος, μεμονωμένες επιθέσεις συμβαίνουν εξαιτίας της ανθρώπινης καταπάτησης της επικράτειας των τίγρεων. Καθώς αυτό συμβαίνει όλο και πιο συχνά, οι επιθέσεις τίγρεων στην Ινδία αυξάνονται.

Κινδυνεύουν οι λευκές τίγρεις;

Δυστυχώς, οι λευκές τίγρεις βρίσκονται στον κατάλογο των απειλούμενων ειδών. Όσο υπάρχουν τίγρεις της Βεγγάλης που φέρουν το υπολειπόμενο γονίδιο, οι λευκές αντίστοιχες τους δεν θα έχουν τεχνικά εξαφανιστεί. Ωστόσο, η πιθανότητα φυσικής εμφάνισης λευκών μικρών γίνεται όλο και πιο σπάνια καθώς μειώνεται ο αριθμός των Βεγγαλών. Καθώς οι λευκές τίγρεις δεν αποτελούν υποείδος αλλά μάλλον μια γενετική παραλλαγή, η επιβίωσή τους εξαρτάται από την επιβίωση τωνΜπένγκαλς.

Η απειλή των λευκών τίγρεων μπορεί να αποδοθεί σε διάφορες αιτίες. Το κυνήγι τροπαίων ήταν παραδοσιακά ένα σημαντικό πρόβλημα, καθώς οι λαθροθήρες αναζητούν τη γούνα, τα κεφάλια και άλλα μέρη του σώματος των τίγρεων. Οι αντίποινα για το θάνατο ανθρώπων ή ζώων έχουν επίσης παίξει ρόλο. Δυστυχώς, η απώλεια του βιότοπού τους λόγω της αποψίλωσης των δασών έχει καταστήσει τόσο τις τίγρεις της Βεγγάλης όσο και τις λευκές τίγρεις της Βεγγάλης πιο ευάλωτες σεεξαφάνιση.

Ορισμένοι άνθρωποι επιθυμούν τις λευκές τίγρεις ως εξωτικά κατοικίδια ζώα, συμβάλλοντας περαιτέρω στην απώλεια αυτών των ζώων στη φύση. Οι ζωολογικοί κήποι παίζουν επίσης ρόλο, τοποθετώντας λευκές τίγρεις για να τις βλέπουν οι επισκέπτες.

Λευκές τίγρεις σε αιχμαλωσία

Καθώς οι λευκές τίγρεις υπάρχουν πλέον μόνο σε αιχμαλωσία, εναπόκειται στους κηδεμόνες τους να διασφαλίσουν ότι οι Βεγγάλες θα συνεχίσουν να παράγουν χλωμούς απογόνους. Αυτό είναι δύσκολο, καθώς το λευκό πέπλο σπάνια εμφανίζεται υπό κανονικές συνθήκες. Για να διευκολύνουν αυτό το είδος των απογόνων, οι κηδεμόνες των ζωολογικών κήπων χειραγωγούν τη διαδικασία αναπαραγωγής. Αυτό περιλαμβάνει την αναπαραγωγή μόνο τίγρεων που μοιράζονται το υπολειπόμενο γονίδιο.

Δυστυχώς, αυτό το γονίδιο δεν είναι συνηθισμένο στους περιορισμένους πληθυσμούς των ζωολογικών κήπων. Οι ζωολογικοί κήποι αντιμετωπίζουν το μείζον πρόβλημα της ενδογαμίας με κάθε υποείδος τίγρης. Κάθε λευκή τίγρη στην Αμερική μπορεί να αναχθεί σε ένα μόνο αρσενικό λευκής Βεγγάλης, τον Mohan. Αυτή η τίγρη πάρθηκε από την άγρια φύση στην κεντρική Ινδία ως μικρό το 1951 και χρησιμοποιήθηκε για την αναπαραγωγή άλλων λευκών τίγρεων μέχρι το θάνατό της.

Η ενδογαμία είναι παγκοσμίως αποδεκτό ότι παράγει ανθυγιεινούς απογόνους με πλήθος προβλημάτων. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης, ελαττωματικά όργανα και ανοσολογικές ανεπάρκειες, μεταξύ άλλων. Παρά τις αντιδράσεις της περιβαλλοντικής κοινότητας, οι ζωολογικοί κήποι διστάζουν να σταματήσουν την ενδογαμία. Αυτό οφείλεται στα χρήματα που φέρνουν οι τίγρεις τους. Οι οικολόγοι και ομάδες όπως το Παγκόσμιο Ταμείο για την Άγρια Ζωή (WWF)επιμένουν ότι η έμφαση πρέπει να δοθεί στη βοήθεια της αναπαραγωγής των τίγρεων στη φύση και όχι στις τίγρεις σε αιχμαλωσία.

Οι λευκές τίγρεις της Βεγγάλης είναι τόσο σπάνιες όσο και μεγαλοπρεπείς και αξίζει να καταβάλλεται προσπάθεια για τη διατήρησή τους και των πορτοκαλί ομολόγων τους της Βεγγάλης.