اینچکرم ها به چه چیزی تبدیل می شوند؟

"کرم اینچورم، کرم اینچ، اندازه گیری گل همیشه بهار. شما و محاسباتتان، احتمالاً خیلی دور خواهید رفت…» (غزل فرانک لوسر، از «هانس کریستین اندرسن»، موزیکال)

«کرم‌های کوچک» سبز یا زرد شناخته شده در فصل بهار و پاییز، کرم‌های اینچ در سرتاسر مکان ظاهر می‌شوند. از نظر فنی، این کرم‌های کوچک پروانه‌های زیادی را در یک گونه مشابه ( Geometridae خانواده) با هزاران گونه پوشش می‌دهند.

آنها نام مستعار زیادی دارند. کرم های شانکر، اینچکرم ها، کرم های اندازه گیری، کرم های حلقه ای و کرم های تخمدان. همه آنها یک چیز هستند آنها این نام های مستعار مختلف را از نحوه حرکت آنها در سطح یک سیب یا نیمکت پارک دریافت می کنند. وقتی به سمت بالا یا جلو ضربه می زنند، فقط چند پا را روی زمین می گذارند، یا خودشان را از وسط تا می کنند، ظاهراً مسافت را می لغزند تا در امتداد حرکت کنند.

طول عمر معمول یک کرم اینچ یک سال است، از تخم تا مرگ، اگرچه بسته به تنوع، توسعه متفاوت خواهد بود. اینکه آنها چه می شوند به تنوع نیز بستگی دارد. آنها همه یک نوع پروانه نیستند.

مرحله اول: تخمک

مانند اکثر حشرات، کرم های اینچ نیز زندگی خود را به عنوان تخم شروع می کنند. به طور معمول، تخم ها در اواخر تابستان و اوایل پاییز، زیر برگ ها یا در پوست درخت یا شاخه ها گذاشته می شوند. انواع مختلف مکان های مختلفی را برای تخم گذاری انتخاب می کنند. برخی از تخم ها به صورت جداگانه و برخی دیگر به صورت دسته ای می گذارند. همه کرم‌های اینچ در بهار بیرون می‌آیند، اما مهم نیستزمانی که تخم‌های آن‌ها گذاشته می‌شود.

مرحله دوم: لاروها

هنگامی که تخم‌ها بیرون می‌آیند، لاروها ظاهر می‌شوند، شبیه کرم‌های اینچ که با آن‌ها آشنا هستیم، و با الگوهای حرکتی منحصربه‌فرد کامل می‌شوند. نام مستعار خود را کسب کنند لاروهای کوچک با دو یا سه مجموعه زائده لوله مانند، که به عنوان پرولگ شناخته می شوند، به شکلی آشنا شروع به حرکت می کنند. آنها از این زائده‌ها برای رسیدن به جلو استفاده می‌کنند، سپس شکم خود را به سمت جلو می‌اندازند تا با پرولگ‌ها برخورد کند.

در این مرحله، لاروها مقدار زیادی غذا، معمولاً برگ‌ها، می‌خورند، اگرچه آنها عاشق میوه و جوانه‌های گل هستند. و همچنین.

مرحله سوم: شفیره

بین دو تا چهار هفته پس از جوجه ریزی، کرم های اینچ کوچک خود را برای تبدیل شدن به چیزی جدید آماده می کنند. این به این معنی است که آنها باید شفیره های خود را تشکیل دهند و روند را به جلو ببرند.

کرم های اینچ هچ اوایل بهار در ژوئن یا ژوئیه فرو می روند، در حالی که کرم های اینچ که در اواخر بهار هچ می شوند این فرآیند را در اوایل تا اواسط پاییز شروع می کنند. وقتی زمان آن فرا می رسد، کرم اینچ تارهای ابریشمی تولید می کند تا خود را روی زمین پایین بیاورند. آنها در بستر برگ یا خاک فرو می‌روند، یا بسته به نوع، یک پیله محافظ می‌چرخانند و داخل آن لانه می‌کنند. این زمانی است که آنها شفیره می شوند یا تبدیل به شفیره می شوند.

مرحله چهارم: ظهور

اگر کرم اینچ یک نوزاد بهاری بود، اغلب قبل از زمستان ظاهر می شود. هچرهای تابستانی معمولاً زمستان را در زمین می گذرانند و در بهار به صورت بالغ بیرون می آیند.

در این مورد.در مرحله، آن‌ها به چیزی تبدیل می‌شوند که قرار است باشند: پروانه.

کرم‌های اینچ ماده: پروانه‌های بی‌بال

کرم‌های اینچور زنانه به‌عنوان پروانه‌های بالدار ظاهر نمی‌شوند که برای یافتن غذا به پرواز در می‌آیند. در عوض، آنها به صورت پروانه‌های بدون بال ظاهر می‌شوند و منتظر می‌مانند تا جفت‌ها در هر درختی که از آن بالا رفته است پیدا شوند.

کرم‌های اینچ نر: پروانه‌های خاموش

وقتی نرها از حالت شفیره‌ای خود خارج می‌شوند، به سرعت بال‌های خود را باز می‌کنند. که به آنها اجازه می دهد پرواز کنند و به دنبال جفت، سرپناه، غذا و سایر نیازهای خود بگردند.

وقتی پروانه ها به هم می رسند، جفت می شوند و چرخه از نو شروع می شود، زیرا ماده تخم های خود را در درخت و زندگی خود می گذارد. به جلو حرکت می کند.

چه شکلی هستند کرم های اینچ و پروانه ها

زمانی که کرم های اینچ شفیره شدند و به صورت پروانه ظاهر شدند، بسته به تنوعشان با یکدیگر متفاوت به نظر می رسند.

کرم های پاییزی معمولاً قهوه ای با پشت سبز و نوارهای سفید در طول پشت هستند. این کرم‌ها با سه پرولوگ از کرم‌های بهاره با تنها دو پرولوگ متمایز هستند. کرم‌های اینچ بهاری معمولاً در رگه‌های سبز تا قهوه‌ای مایل به قرمز و با نوارهای زرد در امتداد طرفین خود می‌روند. این کرم‌های اینچ معمولا در و اطراف درختان میوه سایه دار و همچنین افرا، نارون و بلوط زندگی می‌کنند.

پره‌ها بدن نازکی دارند و بال‌های پهنی دارند که معمولاً به‌طور صاف به طرفین کشیده می‌شوند. اگرچه آنها در رنگ‌ها، شکل‌ها و اندازه‌های زیادی وجود دارند، زیرا بخشی از خانواده بزرگ پروانه‌ها هستند. استتارالگوها به طور مکرر دیده می شوند، همچنین لبه های بال گوشه دار و بال های جلویی نوک تیز دیده می شوند. نرها معمولاً دارای آنتن های پر هستند، در حالی که ماده ها دارای رشته های نازکی هستند. رنگ ها از سبز تا قهوه ای، سفید تا خاکستری، قهوه ای خاکستری یا سبز نعنایی متغیر است. حتی ممکن است در رنگ‌های زنده‌تر با رنگ‌های نارنجی و قرمز و زرد ترکیب شده با رنگ‌های خاموش باشند.