10 największych wilków na świecie

Kluczowe punkty:

• Są największymi psowatymi ze wszystkich, z łatwością przewyższając kojoty, szakale i najlepszego przyjaciela człowieka (z kilkoma rzadkimi wyjątkami w tym ostatnim przypadku).
• Ale nawet w obrębie swojej rozległej podrodziny istnieją wilki, które po prostu przewyższają wszystkie inne pod względem wielkości.
• Tych ciężkozbrojnych można spotkać grasujących po euroazjatyckiej tundrze, zamarzniętej arktycznej przestrzeni lub kręcących się po kilku wioskach za zgodą mieszkańców.

Przez tysiące lat wilki zawładnęły ludzką wyobraźnią. Chociaż nie są tak duże jak lwy czy niedźwiedzie, wilki wciąż budzą w ludziach strach. Te towarzyskie zwierzęta polują w stadach i są w stanie powalić znacznie cięższe od siebie ofiary. Ich terytorium może rozciągać się na setki kilometrów, a stada mogą liczyć do 20 dorosłych członków.

Dzięki potężnym szczękom, silnym nogom i instynktowi zabójcy, wilki są jednymi z najlepszych drapieżników w przyrodzie. Potrafią przebiec do 30 mil dziennie, co pozwala im tropić i ścigać ofiarę na długich odcinkach. Gdy są zmotywowane, siła ugryzienia wilka może osiągnąć do 1200 funtów na cal kwadratowy, co pozwala im z łatwością przegryzać kości. Wilki są cierpliwymi łowcami i wolą atakować w grupach,ale nie należy ich lekceważyć nawet w pojedynkę.

Wilki można znaleźć na całym świecie, od tundry Syberii po dzikie wnętrze Alaski. Istnieje ponad 30 znanych podgatunków wilków, ale który z nich jest największy? Pomiary ich długości, wzrostu i wagi pozwalają biologom zorientować się, jak duże mogą być różne podgatunki. Na podstawie tych pomiarów, oto 10 największych wilków na świecie.

#10: Wilk himalajski

Większy niż jego geograficzny sąsiad, wilk indyjski, wilk himalajski ( Canis lupus chanco Wilk himalajski mierzy około 3,75 stopy długości. Jego średnia waga wynosi 77 funtów, co jest porównywalne z dorosłym samcem owczarka niemieckiego. Żywią się głównie gazelą tybetańską, ale ich dieta składa się również ze świstaków himalajskich, zajęcy wełnistych i pików.

Wilki himalajskie wędrują przez Himalaje, Płaskowyż Tybetański i wyżyny Azji Środkowej. Są przystosowane do życia na dużych wysokościach, w przeciwieństwie do większości wilków, które preferują niższe, bardziej bogate w tlen środowiska. Chociaż taksonomia wilka himalajskiego jest przedmiotem dyskusji, niektórzy biolodzy twierdzą, że jest to odrębny podgatunek.

Obecnie wilk himalajski znajduje się na liście gatunków zagrożonych według IUCN. Chociaż Indie, Nepal i Chiny zakazują polowań na wilki, międzynarodowy handel nadal zagraża ich populacji.

#9: Wilk mongolski

Od nosa do ogona, wilk mongolski ( Canis lupus chanco ) mierzy od 3 do 5 stóp długości. Najwyższe wilki mongolskie mogą mieć prawie 35 cali wzrostu. Waga może się różnić, ale większość okazów waży od 57 do 82 funtów. Są mniejsze niż wilki europejskie i generalnie mają nieco węższy pysk. Z wyglądu jest podobny do wilka himalajskiego, a debaty na temat jego taksonomii trwają.

Wilki mongolskie pochodzą z Mongolii, środkowych i północnych Chin oraz Rosji. Ich zasięg zmienił się w ostatnich latach ze względu na ekspansję osad ludzkich i spadek populacji tygrysów syberyjskich, które są ich głównym rywalem o pożywienie. Ich ofiarami są tajgi, a także zwierzęta domowe.

Znane jako "zabójca owiec" w języku mongolskim, wilki są czasami zabijane przez pasterzy w celu ochrony ich żywego inwentarza. Handel ich futrami, zabójstwa z zemsty i polowania zagrażają populacji wilków w Mongolii. Obecnie nie istnieje żadna ochrona wilków mongolskich, a ich całkowita liczba jest nieznana.

#8: Czerwony Wilk

Czerwony wilk ( Canis lupus rufus ) to odrębny podgatunek wilków, który jest krzyżówką kojota i wilka szarego. Swoją nazwę zawdzięczają kultowemu czerwonawemu odcieniowi, chociaż kolory mogą się różnić w zależności od wilka. Czerwone wilki mają zwykle około 4,5-5,25 stopy długości i ważą od 50 do 85 funtów. Niektórzy biolodzy porównują je do chartów ze względu na ich długą i smukłą budowę.

Wilki rude pochodzą z południowo-wschodnich regionów Stanów Zjednoczonych. Choć są bardziej towarzyskie niż kojoty, są mniej przyjazne niż wilki szare. Ich dieta składa się z gryzoni, królików, jeleni i nutrii.

Chociaż niegdyś były one szeroko rozpowszechnione w południowo-wschodnich stanach, czerwone wilki wyginęły na wolności z powodu polowań i utraty siedlisk. Obecnie IUCN wymienia czerwone wilki jako gatunek krytycznie zagrożony. Większość z nich żyje w niewoli lub w specjalnie wyznaczonych schroniskach dla dzikich zwierząt. Mimo to uwolnione czerwone wilki żyjące na wolności nadal są zagrożone ze strony myśliwych.

#7: Wilk stepowy

Znane również jako wilki Morza Kaspijskiego, wilki stepowe ( Canis lupus campestris Nie są tak duże jak wilki euroazjatyckie, ich najbliższy sąsiad, a ich sierść jest krótsza i rzadsza. Wilk stepowy zawdzięcza swoją nazwę stepowym regionom Eurazji, gdzie jest rodzimym podgatunkiem.

Wilki stepowe można spotkać na całym stepie kaspijskim, Kaukazie, w dolnym regionie Wołgi i południowym Kazachstanie. Czasami mieszkańcy wsi trzymają je jako zwierzęta stróżujące. Ich dieta obejmuje foki kaspijskie, gryzonie i ryby. Jednak głodne wilki stepowe mogą również jeść jagody i inne rośliny, aby przetrwać.

Wiele wilków stepowych żyje w pobliżu osad ludzkich i często atakują zwierzęta gospodarskie. Ponieważ polowanie na nie jest legalne w niektórych regionach, wilki stepowe są zagrożone z powodu polowań prowadzonych przez pasterzy próbujących chronić swoje zwierzęta. Polowania są główną przyczyną spadku populacji wilków stepowych i doprowadziły do umieszczenia ich na liście gatunków zagrożonych przez IUCN.

#6: Wilk tundrowy

Wilk tundrowy ( Canis lupus albus Samiec wilka tundrowego waży 88-108 funtów, podczas gdy samica waży 81-90 funtów. Szczególnie masywne wilki tundrowe osiągają wagę do 115 funtów. Ich długość waha się od 3,5 do 4,5 stopy. Ich ołowiano-szare futro jest gęste, długie i miękkie, a historycznie ich skóry były wysoko cenione przez myśliwych.handlowców.

Wilki tundrowe występują od regionów tundry w Finlandii po półwysep Kamczatka w Rosji. Żyją zwykle na obszarach silnie zalesionych i w dolinach rzek. Ich dieta składa się prawie wyłącznie z reniferów, chociaż jedzą również dziczyznę, taką jak króliki, ptaki i małe gryzonie.

#5: Arktyczny Wilk

Znane również jako wilk biały lub wilk polarny, wilki arktyczne ( Canis lupus arctos Są mniejsze od wilków północno-zachodnich, osiągając około 2-3 stóp wysokości. Wilki arktyczne ważą zazwyczaj 70-125 funtów, jednak wyglądają znacznie lepiej ze względu na grubą, wodoodporną sierść, która zapewnia im suchość w ujemnych temperaturach.

Wilki arktyczne żyją na Grenlandii, Alasce, Islandii i Kanadzie. Ponieważ zamarznięta arktyczna ziemia utrudnia kopanie nor, zazwyczaj szukają schronienia w jaskiniach lub skałach. Żywią się zającami arktycznymi, karibu i piżmowołami. Wilk arktyczny może wytrzymać 4 lub 5 miesięcy bez jedzenia i może zjeść do 20 funtów mięsa w jednym posiłku.

Ze względu na swoje odległe położenie, wilki arktyczne rzadko mają kontakt z ludźmi. Mają niewiele naturalnych drapieżników poza niedźwiedziami polarnymi, które czasami zabijają i zjadają ich młode. Ponieważ na całym świecie żyje około 200 000 wilków arktycznych, IUCN wymienia je jako gatunek najmniejszej troski.

#4: Północny wilk górski

Północny wilk górski ( Canis lupus irremotus ) jest jednym z największych podgatunków wilków szarych. Ma od 26 do 32 cm wzrostu i może ważyć od 70 do 150 funtów. Większość północnych wilków Rocky Mountain ma jasnoszary kolor. Można je odróżnić od innych wilków szarych ze względu na płaską, wąską kość czołową.

Północne wilki górskie historycznie zamieszkiwały cały region Gór Skalistych w Stanach Zjednoczonych. Obecnie można je znaleźć w niektórych częściach Montany, Wyoming, Idaho i południowej Kanady. Polują głównie na łosie, bizony, jelenie mułowe z Gór Skalistych i bobry. Kiedy brakuje zdobyczy, uciekają się do zabijania i kanibalizowania rannych lub niedołężnych członków stada.

Podczas gdy niegdyś były one szeroko rozpowszechnione w całych Górach Skalistych, wilki z północnych Gór Skalistych zostały prawie wytępione. Plan odnowy populacji wilka z północnych Gór Skalistych Doprowadziło to do ich reintrodukcji do Parku Yellowstone i innych odległych miejsc w regionie. Obecnie IUCN nie wymienia północnych wilków Rocky Mountain jako gatunku zagrożonego wyginięciem. Jednak niektórzy aktywiści twierdzą, że populacja jest nadal zagrożona.

#3: Wilk euroazjatycki

Największy wilk występujący poza Ameryką Północną, wilk euroazjatycki ( Canis lupus lupus ) jest również znany jako wilk pospolity lub środkoworosyjski wilk leśny. Podczas gdy przeciętny osobnik waży 86 funtów, na wolności może wahać się między 71-176 funtów, aw niektórych rzadkich przypadkach do 190 funtów. Mają od 3,5 do 5,25 stopy długości i do 33 cali wysokości.

Wilki euroazjatyckie żyły kiedyś w całej Europie i na rosyjskim stepie. Jednak masowe kampanie eksterminacyjne, które trwały od średniowiecza do XX wieku, poważnie ograniczyły ich populację. Dziś nadal można je znaleźć w północnej i wschodniej Europie oraz w stepowych regionach Rosji. Żywią się łosiami, jeleniami, dzikami i innymi lokalnymi dużymi ofiarami na wolności.

Pomimo zmniejszenia liczby wilków euroazjatyckich, ataki na zwierzęta gospodarskie są nadal powszechne. Są one chronione w większości krajów europejskich, a ich populacja gwałtownie wzrosła w regionach, które kiedyś były częścią Związku Radzieckiego. Dzięki wzrostowi ich liczby, IUCN wymienia wilka euroazjatyckiego jako gatunek najmniejszej troski.

#2: Wewnętrzny wilk z Alaski

Wewnętrzny wilk alaskański ( Canis lupus pambasileus ) jest drugim co do wielkości podgatunkiem wilków na świecie. Znany również jako wilk jukoński, przeciętny samiec wilka z Wewnętrznej Alaski waży 124 funty, podczas gdy przeciętna samica waży 85 funtów. Często ich waga waha się między 71-130 funtów, ale dojrzałe, dobrze odżywione samce mogą ważyć do 179 funtów. Stojąc na wysokości 33,5 cala, z ciężkimi, dużymi zębami, są znacznie większe niż większość innych podgatunków.

Wewnętrzne wilki alaskańskie pochodzą z wnętrza Alaski i Jukonu. Zamieszkują lasy borealne, regiony alpejskie i subalpejskie oraz arktyczną tundrę. Ich dieta różni się w zależności od regionu, ale składa się głównie z łosi, karibu i owiec Dall.

Pomimo stosunkowo niewielkiej liczby osad ludzkich, ataki wilków z Wewnętrznej Alaski na zwierzęta gospodarskie są powszechne. Na przestrzeni lat kilka programów mających na celu zmniejszenie ich liczby doprowadziło do masowych zabójstw. Mimo to populacja wydaje się być stabilna, a szacuje się, że w samym Jukonie żyje około 5000 wilków.

#1: Northwestern Wolf

Wilk północno-zachodni ( Canis lupus occidentalis ) jest znany pod wieloma nazwami, w tym wilk z doliny Mackenzie, kanadyjski wilk drzewny i alaskański wilk drzewny. Jest to największy wilk na świecie, z przeciętnym samcem ważącym 137 funtów, podczas gdy przeciętna samica waży 101 funtów. Ich waga waha się od 79 funtów do 159 funtów, a wyjątkowo duże okazy mierzyły 175 funtów. Ta wielkość czyni wilka północno-zachodniego największym gatunkiem wilka na świecie. zOsiągając długość do 7 stóp i wysokość prawie 36 cali, karłowacieją większość swoich krewnych.

Wilki północno-zachodnie występują od Alaski, przez zachodnie regiony Kanady, aż po północno-zachodnie Stany Zjednoczone. Polują na łosie i udokumentowano, że wyrzynają stado, aby oddzielić młode łosie od ich rodziców. Wilki północno-zachodnie są również znane z polowania na żubry, chociaż zwykle atakują tylko młode lub słabe osobniki w stadzie.

Obecnie wilk północno-zachodni nie jest znacząco zagrożony. Chociaż istnieją polowania i odłowy wilków, ich populacja jest stabilna, zwłaszcza w Kanadzie, gdzie jest najbardziej dominująca.

Bonus: Największy wilk w historii

Największym wilkiem, jakiego kiedykolwiek udokumentowano, był wilk północno-zachodni lub (dolina Mackenzie), który został schwytany na Alasce w 1939 r. Wilk został znaleziony w pobliżu Eagle na Alasce i mierzył 175 funtów!

Ważną informacją jest to, że wilk złapany w 1939 roku miał w pełni wypełniony żołądek, co może znacznie zwiększyć wagę wilka. Wilki pochodzące ze świeżej śmierci mogą mieć w żołądkach 20 lub więcej funtów mięsa, co oznacza, że ich "rzeczywisty" rozmiar prawdopodobnie nie przekracza 150 funtów, z wyjątkiem wyjątkowo rzadkich okoliczności.

Inne imponujące rozmiary napotkanych psowatych obejmują podobnie dobrze odżywionego samca ważącego 172 funty osiem lat później na Terytoriach Północno-Zachodnich, a ostatnio 148-funtowego samca podczas wyprawy łowieckiej na łosia w rezerwacie narodowym Yukon Charley Rivers w 2001 roku.

Podsumowanie 10 największych wilków na świecie