सामग्री सारणी
मुख्य मुद्दे:
- महाद्वीपावर मूसच्या चार मान्यताप्राप्त उपप्रजाती आहेत - पूर्व, पश्चिम, अलास्का आणि शिरास.
- मूसची खांद्याची सरासरी उंची 5 ते 5 आहे 6.5 फूट आणि सरासरी वजन 800 ते 1,200 पौंड, परंतु काही जास्त मोठे असल्याचे ज्ञात आहे.
- मूसच्या शिंगांचा आकार आणि वाढीचा दर त्यांच्या वय आणि आहारानुसार निर्धारित केला जातो. <5
मूस ही आज जगातील हरीण कुटुंबातील सर्वात मोठी विद्यमान प्रजाती आहे आणि उत्तर अमेरिकेतील सर्वात उंच सस्तन प्राणी आहे. आधीच मोठ्या शरीराच्या वर, 6 फुटांपेक्षा जास्त लांब असलेल्या त्यांच्या मोठ्या शिंगांसह, मूस नक्कीच एक प्रभावी दृश्य कापतात.
पण जगातील सर्वात मोठा मूस किती मोठा आहे? आतापर्यंत रेकॉर्ड केलेला सर्वात मोठा मूस किती मोठा होता हे आम्ही शोधून काढू आणि प्राचीन मूस आणखी मोठे होते का ते पाहू!
सर्वात मोठ्या आणि सर्वात लहान मूस उपप्रजाती
उत्तर अमेरिकेत मोठ्या प्रमाणावर आढळतात महाद्वीपातील मूसच्या चार मान्यताप्राप्त उपप्रजाती आहेत - पूर्व, पश्चिम, अलास्का आणि शिरास. शिरास मूस ही सर्वात लहान उपप्रजाती आहे, तर अलास्कन सर्वात मोठी आहे आणि अलास्का आणि पश्चिम युकॉनमध्ये आढळते.
उपप्रजातींमधील मुख्य फरक म्हणजे स्थान आणि आकार. शिरास मूस ब्रिटिश कोलंबिया, कॅनडा, वायोमिंग, मोंटाना, कोलोरॅडो आणि आयडाहो येथे आढळतात. पूर्वेकडील मूस पूर्व कॅनडा, न्यू इंग्लंड आणि न्यूयॉर्कमध्ये आढळतात, तर पश्चिम मूसपश्चिम कॅनडा आणि यूएसचे पश्चिमेकडील भाग.
मूसची खांद्याची सरासरी उंची 5 ते 6.5 फूट आणि सरासरी वजन 800 ते 1,200 पौंड असते, परंतु काहींना त्यापेक्षा जास्त मोठे म्हणून ओळखले जाते. मूस फक्त त्यांच्या खांद्याच्या उंचीनुसार मोजले जातात आणि त्यांचे डोके आणि शिंगे याच्या वर आहेत हे लक्षात घेता, ते सहजपणे उत्तर अमेरिकेत फिरण्यासाठी सर्वात उंच सस्तन प्राणी आहेत.
इतर हरणांच्या तुलनेत, मूस खूप उंच उभे राहतात. खेचर हरणाच्या खांद्याची उंची फक्त 3 फूट असते आणि रेनडिअरच्या खांद्याची उंची 4 फूट 7 इंचांपेक्षा जास्त नसते.
मूस गडद तपकिरी असतात आणि त्यांचे चेहरे लांब, रुंद आणि मोठे थूथन असतात. त्यांचे नाक आणि वरचे ओठ विशेषतः मोठे असतात आणि बहुतेक वेळा फांद्या फांद्या काढण्यासाठी वापरतात. त्यांना एक लहान शेपटी आणि एक डिव्हलॅप आहे, जो त्यांच्या हनुवटीच्या खाली लटकलेला त्वचेचा एक मोठा फ्लॅप आहे.
हे देखील पहा: जून 29 राशिचक्र: चिन्ह, वैशिष्ट्ये, सुसंगतता आणि बरेच काहीमूसमध्ये फरचे दोन थर असतात जे त्यांना शून्याखालील तापमानात उबदार राहण्यास मदत करतात. खालचा थर मऊ आणि लोकरीचा असतो, तर वरचा थर लांब रक्षक केसांनी बनलेला असतो. हे केस पोकळ आहेत आणि हवेने भरलेले आहेत जे पृथक्करणासाठी आणि पोहताना त्यांना तरंगत ठेवण्यासाठी उपयुक्त आहे.
हे देखील पहा: कार्प वि कॅटफिशरेकॉर्डमध्ये सर्वात मोठे मूस एंटलर्स
नर मूस विस्तृत असतात , उघड्या-आकाराचे शिंगे जे 6 फुटांपेक्षा जास्त लांब असू शकतात. त्यांच्या शिंगांचा आकार आणि वाढीचा दर त्यांच्या वय आणि आहारानुसार निर्धारित केला जातो आणि सममितीय शिंगांचा अर्थ मूस चांगला आहे.आरोग्य टायन्सच्या संख्येऐवजी मूसचे वय निर्धारित करण्यासाठी अँटलर बीमचा व्यास वापरला जातो. मूस 13 वर्षांचे झाल्यानंतर शिंगांची सममिती सामान्यतः कमी होते.
शिंगे प्रत्येक हिवाळ्यात टाकली जातात जेणेकरून मूस ऊर्जा वाचवू शकेल आणि प्रत्येक वसंत ऋतूमध्ये एक नवीन संच वाढतो. शिंगे पूर्ण विकसित होण्यासाठी ३ ते ५ महिने लागतात. यामुळे ते जगातील सर्वात वेगाने वाढणाऱ्या प्राण्यांच्या अवयवांपैकी एक बनले आहे. नवीन शिंगे मखमलीने झाकलेली आहेत आणि सप्टेंबरपर्यंत मूसने त्याच्या शिंगांना घासून घासून काढले आहेत.
मुसळलेले शिंग पक्षी, उंदीर आणि इतर मांसाहारी प्राणी खातात कारण ते त्यांच्यासाठी पोषणाचा एक उत्तम स्रोत आहेत.
मूस त्यांच्या शिंगांचा वापर चिरडण्यासाठी आणि त्यांच्याशी भांडण करण्यासाठी करतात. महिलांसाठी स्पर्धा करताना एकमेकांना. तथापि, मादी त्यांच्या शिंगाच्या आकारावर आधारित तिचा जोडीदार निवडते. मादी मोठ्या शिंगे असलेल्या पुरुषांना प्राधान्य देतात कारण ते दर्शवतात की त्याची तब्येत चांगली आहे, परंतु हे आनुवंशिक देखील असू शकते. म्हणून, मोठ्या शिंगे असलेल्या नराशी संभोग केल्याने तिचे पिल्लू सारखेच असावे. उगवत्या हंगामात नर साधारणपणे दोन आठवडे उपवास करतात कारण ते माद्यांमध्ये खूप व्यस्त असतात.
विक्रमी 6'3&5/8″ (सहा फूट आणि तीन आणि पाच-आठ इंच) ओलांडून. बून आणि क्रॉकेट क्लबने 263-5/8 असा गोल केला. तथापि, मूस एंटलर्सच्या स्कोअरमध्ये विविध समाविष्ट आहेतआकाराचे मोजमाप आणि केवळ त्यांची रुंदीच नाही. 1998 मध्ये एका शिकारीने एका मूसची नोंद केली ज्याच्या शिंगांची रुंदी 82″ (6 फूट आणि दहा इंच) होती, जी आजवरची सर्वात रुंद मूस एंटर म्हणून पात्र ठरेल.
जगातील सर्वात मोठा मूस
जगातील सर्वात मोठा मूस अलास्कन मूस होता ज्याचे वजन 1,808 पौंड होते. सप्टेंबर 1897 मध्ये युकॉनमध्ये राक्षस मारला गेला आणि त्याच्या खांद्याची उंची 7.6 फूट होती, ज्यामुळे तो सहजपणे रेकॉर्ड ब्रेकर बनला, गिनिज बुक ऑफ वर्ल्ड रेकॉर्ड्स नुसार. किंबहुना, तो इतका मोठा होता की शंभर वर्षांहून अधिक काळ लोटून गेल्यानंतरही अद्याप कोणत्याही मूसने त्याच्या प्रभावी आकारावर मात केल्याचे नोंदवले गेले नाही.
सर्वात मोठे मूस — वजन आणि शिंगाच्या आकारात — अलास्का युकॉन उपप्रजातीतील आहेत.
प्राचीन मूस किती मोठे होते? ( इशारा: खूप मोठा! )
प्राचीन मूस आजच्या मूसपेक्षा खूप मोठे होते. मूसची सर्वात जुनी प्रजाती लिब्राल्सेस गॅलिकस होती, जी २ दशलक्ष वर्षांपूर्वी उबदार सवानामध्ये राहत होती. Libralces gallicus अलास्कन मूसच्या वजनाच्या दुप्पट असण्याचा अंदाज आहे. त्यात एक लांब आणि अरुंद थूथन होते जे मूसपेक्षा अधिक हरणासारखे होते, परंतु उर्वरित डोके आणि शरीराचा आकार आधुनिक मूससारखाच होता. त्यांचे सर्वात प्रभावी वैशिष्ट्य म्हणजे त्यांचे शिंगे आडवे पसरलेले आणि 8 फूट लांब असू शकतात. शास्त्रज्ञत्यांची कवटी आणि मानेवर आधारित असा विश्वास आहे की ते शिंगांना आपटण्याऐवजी उच्च-गती प्रभाव वापरून लढले.
हरणांची आतापर्यंत अस्तित्वात असलेली सर्वात मोठी ज्ञात प्रजाती सेर्व्हल्सेस लॅटिफ्रॉन्स 1.2 ते 0.5 दशलक्ष वर्षांपूर्वी जगले. ही विशाल प्रजाती आज आपण पाहत असलेल्या आधुनिक मूस सारखीच होती आणि काही 8 फूट खांद्यावर पोहोचतात असे मानले जाते. सरासरी वजन 2,200 पौंड होते, परंतु सर्वात मोठे सुमारे 2,600 पौंड होते, ज्यामुळे सर्व्हॅसेस लॅटिफ्रॉन्स आधुनिक नर अमेरिकन बायसन इतकेच वजन होते.
आधुनिक मूस (अल्सेस अल्सेस) पहिल्यांदा प्लाइस्टोसीनच्या उत्तरार्धात (130,000 ते 11,700 वर्षांपूर्वी) दिसू लागले आणि सर्व्हॅसेस लॅटिफ्रॉन्स च्या उशीरा नातेवाईकांसोबत अस्तित्वात होते.<7
मूस बद्दल अधिक माहिती
मूस हे एकटे प्राणी आहेत आणि सर्वात मजबूत बंध माता आणि वासरांमध्ये असतात. मूसचा गर्भधारणा कालावधी आठ महिने असतो आणि मादी भरपूर अन्न असल्यास एक किंवा दोन वासरांना जन्म देतात. त्यानंतर वासरू त्याच्या आईसोबत पुढच्या वर्षी जन्माला येईपर्यंत राहतो.
तपकिरी रंगाच्या प्रौढांप्रमाणे मूसचे वासरे लालसर रंगाचे असतात. माता आणि वासरे वगळता, मूस सहसा फक्त वीण हंगामात एकत्र दिसतात, किंवा जेव्हा नर मादीवर भांडतात तेव्हा.
आहार
मूस हे शाकाहारी प्राणी आहेत आणि ते चरण्याऐवजी ब्राउझर आहेत. ते फळे आणि वनस्पतींची श्रेणी खातात परंतु त्यापेक्षा जास्तत्यांचा अर्धा आहार लिली आणि पाँडवीडसह जलीय वनस्पतींमधून येतो. मूस उत्कृष्ट जलतरणपटू आहेत आणि ते अत्यंत असामान्य आहेत कारण त्यांच्या थूथनावरील चरबी आणि स्नायूंच्या पॅडचा वापर करून नाकपुड्या बंद करण्याची क्षमता आहे. हे पाण्याच्या दाबाने चालना मिळते आणि ते सुमारे एक मिनिट पाण्याखाली राहू शकतात. आश्चर्यकारकपणे, मूस देखील डुबकी मारू शकतात आणि तलावांच्या तळाशी असलेल्या वनस्पतींपर्यंत पोहोचण्यासाठी सुमारे 20 फूट खोलीपर्यंत पोहोचण्यासाठी ओळखले जाते.
आयुष्य
जरी त्यांचे आयुष्य 15 आणि दरम्यान आहे 25 वर्षे, मूसमध्ये काही भक्षक आहेत. सायबेरियन वाघ, तपकिरी अस्वल आणि लांडग्यांचे पॅक हे त्यांचे मुख्य शिकारी आहेत, परंतु काळे अस्वल आणि पर्वतीय सिंह देखील बछड्यांना मारतात. सर्वात आश्चर्यकारक गोष्ट म्हणजे किलर व्हेल देखील मूसचा शिकारी आहे. याचे कारण असे की मूस वारंवार अमेरिकेच्या वायव्य किनारपट्टीवरील बेटांदरम्यान पोहतात. ग्रीनलँड शार्कने मूस देखील मारल्याच्या काही घटना नोंदवल्या गेल्या आहेत.
अलिकडच्या वर्षांत मूसमध्ये घट झाली असली तरी लोकसंख्या निरोगी आहे आणि त्यांना धोका आहे असे मानले जात नाही.
