বিষয়বস্তুৰ তালিকা
মূল বিন্দু:
- মহাদেশখনত মুৰ চাৰিটা স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত উপপ্ৰজাতি আছে – পূব, পশ্চিম, আলাস্কা, আৰু শ্বিৰাছ।
- মূছৰ কান্ধৰ গড় উচ্চতা ৫ ৰ পৰা ৬.৫ ফুট আৰু গড় ওজন ৮০০ৰ পৰা ১২০০ পাউণ্ড, কিন্তু কিছুমান বহুত ডাঙৰ বুলি জনা গৈছে।
- মূছৰ শিঙৰ আকাৰ আৰু বৃদ্ধিৰ হাৰ বয়স আৰু খাদ্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে।
বৰ্তমান বিশ্বৰ ভিতৰতে হৰিণ পৰিয়ালৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ প্ৰজাতি আৰু উত্তৰ আমেৰিকাৰ আটাইতকৈ ওখ স্তন্যপায়ী প্ৰাণী। ইতিমধ্যে ডাঙৰ শৰীৰৰ ওপৰত ৬ ফুটতকৈও অধিক দীঘল হ’ব পৰা বিশাল শিঙৰ সৈতে মূছে নিশ্চয়কৈ এটা আকৰ্ষণীয় দৃশ্য কাটি পেলায়।
কিন্তু পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ মুছটো কিমান ডাঙৰ? আমি আৱিষ্কাৰ কৰিম যে এতিয়ালৈকে ৰেকৰ্ড কৰা আটাইতকৈ ডাঙৰ মুছটো কিমান ডাঙৰ আছিল আৰু চাম প্ৰাচীন মুছ আৰু ডাঙৰ আছিল নেকি!
See_also: ২২ আগষ্ট ৰাশি: ৰাশিৰ ব্যক্তিত্বৰ বৈশিষ্ট্য, সামঞ্জস্যতা আৰু অধিকসৰ্বাধিক আৰু সৰু মূছ উপপ্ৰজাতি
উত্তৰ আমেৰিকাত বহুলভাৱে পোৱা যায়, তাত মহাদেশখনত মুছৰ চাৰিটা স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত উপপ্ৰজাতি – পূব, পশ্চিম, আলাস্কা আৰু শ্বিৰাছ। শ্বিৰাছ মুছ আটাইতকৈ সৰু উপপ্ৰজাতি, আনহাতে আলাস্কা আটাইতকৈ ডাঙৰ আৰু আলাস্কা আৰু পশ্চিম ইউকনত পোৱা যায়।
উপপ্ৰজাতিসমূহৰ মাজত মূল পাৰ্থক্য হ’ল স্থান আৰু আকাৰ। ব্ৰিটিছ কলম্বিয়া, কানাডা, ৱাইমিং, মন্টানা, ক’লৰাডো আৰু আইডাহ’ত শ্বিৰাছ মুছ পোৱা যায়। পূবৰ মুছ সমগ্ৰ পূব কানাডা, নিউ ইংলেণ্ড আৰু নিউয়ৰ্কত পোৱা যায়, আনহাতে পশ্চিমৰ মুছ...পশ্চিম কানাডা আৰু আমেৰিকাৰ পশ্চিম অঞ্চলত।
মূছৰ কান্ধৰ গড় উচ্চতা ৫ৰ পৰা ৬.৫ ফুট আৰু গড় ওজন ৮০০ৰ পৰা ১২০০ পাউণ্ড, কিন্তু কিছুমানৰ বহুত ডাঙৰ বুলি জনা গৈছে। এই কথা বিবেচনা কৰিলে যে মুছক কেৱল কান্ধৰ উচ্চতালৈকে জুখিব পাৰি আৰু ইয়াৰ মূৰ আৰু শিং ইয়াৰ ওপৰত, ইহঁত সহজেই উত্তৰ আমেৰিকাত ঘূৰি ফুৰা আটাইতকৈ ওখ স্তন্যপায়ী।
অন্য হৰিণৰ তুলনাত মুছ বহুত ওখকৈ থিয় হৈ থাকে। খচ্চৰ হৰিণৰ কান্ধৰ উচ্চতা মাত্ৰ প্ৰায় ৩ ফুট আৰু ৰেণ্ডিয়াৰৰ কান্ধৰ উচ্চতা ৪ ফুট ৭ ইঞ্চিতকৈ বেছি নহয়।
মূছৰ ৰং গাঢ় বাদামী আৰু ইয়াৰ মুখখন দীঘল, বহল আৰু মুখখন ডাঙৰ। ইহঁতৰ নাক আৰু ওপৰৰ ওঁঠ বিশেষভাৱে ডাঙৰ আৰু প্ৰায়ে ডালৰ পৰা পাত খুলিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ইহঁতৰ ঠেং চুটি আৰু এটা ডিউলেপ থাকে, যিটো ইহঁতৰ চিবুকৰ তলত ওলমি থকা ছালৰ এটা ডাঙৰ ফ্লেপ।
মূছৰ শূন্যৰ তলৰ উষ্ণতাত গৰম হৈ থাকিবলৈ সহায়ক হোৱাকৈ দুটা তৰপ নোম থাকে। তলৰ স্তৰটো কোমল আৰু উলীয়া, আনহাতে ওপৰৰ স্তৰটো দীঘলীয়া গাৰ্ড চুলিৰে গঠিত। এই চুলিবোৰ ফুটা আৰু বায়ুৰে ভৰি থাকে যিটো ইনচুলেচন আৰু সাঁতুৰি থকাৰ সময়ত ইহঁতক ওপঙি থকা অৱস্থাত ৰখা দুয়োটাৰে বাবে উপযোগী।
অভিলেখত থকা আটাইতকৈ ডাঙৰ মূছৰ শিং
মতা মুছৰ বহল থাকে , মুকলি আকৃতিৰ শিং যিবোৰ ৬ ফুটতকৈও অধিক দীঘল হ’ব পাৰে। ইহঁতৰ শিঙৰ আকাৰ আৰু বৃদ্ধিৰ হাৰ ইহঁতৰ বয়স আৰু খাদ্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে আৰু প্ৰতিসম শিঙৰ অৰ্থ হ’ল মুছ ভাল অৱস্থাত আছেস্বাস্থ্য. শিঙৰ ৰশ্মিৰ ব্যাস ব্যৱহাৰ কৰি মূছৰ বয়স নিৰ্ণয় কৰা হয়, ডালৰ সংখ্যা নিৰ্ণয় কৰা নহয়। সাধাৰণতে মূছৰ ১৩ বছৰ বয়স হোৱাৰ পিছত শিঙৰ প্ৰতিসমতা কমি যায়।
প্ৰতি শীতকালত শিঙৰ ছিঙি পেলোৱা হয় যাতে মূছে শক্তি সংৰক্ষণ কৰিব পাৰে আৰু প্ৰতি বসন্ততে এটা নতুন গোট বাঢ়ে। শিঙৰ সম্পূৰ্ণ বিকাশ হ’বলৈ ৩ৰ পৰা ৫ মাহৰ ভিতৰত সময় লাগে। ইয়াৰ ফলত ইহঁত পৃথিৱীৰ ভিতৰতে দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি পোৱা প্ৰাণীৰ অংগসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম। নতুন শিংবোৰ মুগাৰে ঢাকি থোৱা হয় আৰু ছেপ্টেম্বৰ মাহলৈকে ইয়াক শিংৰে ঘঁহি ঘঁহি আৰু থেতেলিয়াই পেলোৱা মূছে ঘঁহি পেলাইছে।
শিঙা ছিঙি যোৱা শিংবোৰ চৰাই, ৰোডেন্ট আৰু অন্যান্য মাংসভোজীয়ে খায় কাৰণ ইহঁতৰ বাবে পুষ্টিৰ এক উৎকৃষ্ট উৎস।
মূছে ইহঁতৰ শিংবোৰ স্পাৰ আৰু যুঁজিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰে মাইকী মানুহৰ বাবে প্ৰতিযোগিতাত ইজনে সিজনক। কিন্তু মাইকী চৰাইয়ে ইহঁতৰ শিঙৰ আকাৰৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি নিজৰ সংগী বাছি লয়। মাইকী চৰাইবোৰে ডাঙৰ শিং থকা মতাবোৰক বেছি পছন্দ কৰে কাৰণ ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁৰ স্বাস্থ্য ভাল হোৱা দেখা যায়, কিন্তু ই বংশগতভাৱেও হ’ব পাৰে। গতিকে ডাঙৰ শিং থকা মতা এটাৰ লগত সংগম কৰিলে তাইৰ পোৱালিবোৰ একে হ’ব লাগে। মতা চৰাইবোৰে সাধাৰণতে ৰুটিং বতৰৰ শিখৰত প্ৰায় দুসপ্তাহ উপবাস কৰে কাৰণ ইহঁত মাইকী চৰাইবোৰৰ লগত ইমানেই ব্যস্ত থাকে।
ৰেকৰ্ডত থকা আটাইতকৈ ডাঙৰ মুছৰ শিঙৰ জোখ ৬'৩&৫/৮′′ (ছয় ফুট আৰু তিনিটা আৰু... পাঁচ-আঠ ইঞ্চি) ওপৰেৰে। বুনে এণ্ড ক্ৰকেট ক্লাবে ২৬৩-৫/৮ গ’লত গ’ল দিয়ে। কিন্তু মুছৰ শিঙৰ বাবে স্ক’ৰত বিভিন্ন ধৰণৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছেআকাৰৰ জোখ-মাখ আৰু কেৱল ইয়াৰ প্ৰস্থ নহয়। ১৯৯৮ চনত এজন চিকাৰীয়ে এনে এটা মুছ ৰেকৰ্ড কৰিছিল যাৰ শিঙৰ জোখ ৮২′′ (৬ ফুট আৰু দহ ইঞ্চি) বহল, যিটোৱে এতিয়ালৈকে আটাইতকৈ বহল মুছৰ শিং হিচাপে যোগ্যতা অৰ্জন কৰিব।
The Largest Moose In The World
<৬>বিশ্বত এতিয়ালৈকে লিপিবদ্ধ হোৱা আটাইতকৈ ডাঙৰ মুছ আছিল আলাস্কাৰ মুছ যাৰ ওজন আছিল ১,৮০৮ পাউণ্ড। ১৮৯৭ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত ইউকনত হত্যা কৰা এই দৈত্যটোৰ কান্ধৰ উচ্চতা ৭.৬ ফুট আছিল, যাৰ ফলত ই সহজেই অভিলেখ ভংগ কৰিছিল বুলি <১৫>গিনিজ বুক অৱ ৱৰ্ল্ড ৰেকৰ্ডছ<১৬>ত প্ৰকাশ পাইছে। আচলতে ই ইমানেই ডাঙৰ আছিল যে যদিও এশ বছৰতকৈও অধিক সময় পাৰ হৈ গ’ল, তথাপিও ইয়াৰ আকৰ্ষণীয় আকাৰক পৰাস্ত কৰা কোনো মূছ পোৱা নাই।সৰ্বাধিক মুছ — ওজন আৰু শিঙৰ আকাৰ দুয়োটাতে — আলাস্কা ইউকন উপপ্ৰজাতিৰ পৰা আহিছে।
প্ৰাচীন মূছ কিমান ডাঙৰ আছিল? ( ইংগিত: অতি ডাঙৰ! )
প্ৰাচীন মুছ আজিৰ মুছতকৈ বহুত বহুত ডাঙৰ আছিল। আটাইতকৈ আগতীয়াকৈ জনাজাত মূছৰ প্ৰজাতিটো আছিল Libralces gallicus , যি ২০ লাখ বছৰৰ আগতে উষ্ণ ছাভানাত বাস কৰিছিল। Libralces gallicus আলাস্কাৰ মুছৰ ওজনৰ প্ৰায় দুগুণ আছিল বুলি অনুমান কৰা হৈছে। ইয়াৰ মুখখন দীঘল আৰু সংকীৰ্ণ আছিল যিটো মুছতকৈ হৰিণৰ দৰে আছিল যদিও বাকী মূৰ আৰু শৰীৰৰ আকৃতি আধুনিক মুছৰ সৈতে বহুত মিল আছিল। ইহঁতৰ আটাইতকৈ আকৰ্ষণীয় বৈশিষ্ট্য আছিল ইহঁতৰ শিং যিবোৰ অনুভূমিকভাৱে বিয়পি পৰিছিল আৰু ৮ ফুট পৰ্যন্ত দীঘল হ’ব পাৰে। বিজ্ঞানীতেওঁলোকৰ মূৰৰ খুলি আৰু ডিঙিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি বিশ্বাস কৰে যে তেওঁলোকে শিংৰ সংঘৰ্ষৰ পৰিৱৰ্তে তীব্ৰবেগী আঘাত ব্যৱহাৰ কৰি যুঁজিছিল।
এতিয়ালৈকে থকা আটাইতকৈ ডাঙৰ প্ৰজাতিটো হৰিণ আছিল Cervalces latifrons ১২ৰ পৰা ০৫ লাখ বছৰ আগতে জীয়াই আছিল। এই বিশাল প্ৰজাতিটো আজি আমি দেখা আধুনিক মুছৰ সৈতে বহুত মিল আছিল আৰু কিছুমানৰ কান্ধত ৮ ফুট ওখ বুলি বিশ্বাস কৰা হৈছিল। গড় ওজন আছিল ২,২০০ পাউণ্ড, কিন্তু আটাইতকৈ ডাঙৰ ওজন আছিল প্ৰায় ২,৬০০ পাউণ্ড, যাৰ ফলত Cervalces latifrons ৰ ওজন আধুনিক মতা আমেৰিকান বাইছনৰ দৰেই আছিল মাত্ৰ ওখ।
See_also: বিশ্বৰ ১৭টা বৃহৎ একুৰিয়াম (Where Does The U.S. Rank?)আধুনিক মুছ (alces alces) প্ৰথমবাৰৰ বাবে প্লেইষ্টোচিনৰ শেষৰ ফালে (130,000ৰ পৰা 11,700 বছৰ আগতে) আবিৰ্ভাৱ হৈছিল আৰু Cervalces latifrons ৰ শেষৰ আত্মীয়ৰ কাষত আছিল।
মূছৰ বিষয়ে অধিক তথ্য
মূছ হৈছে একক প্ৰাণী আৰু আটাইতকৈ শক্তিশালী বন্ধন মাতৃ আৰু পোৱালিৰ মাজত। মুছৰ গৰ্ভাৱস্থাৰ সময় আঠ মাহ আৰু মাইকী চৰাইয়ে এটা পোৱালি জন্ম দিয়ে, বা খাদ্য প্ৰচুৰ হ’লে দুটা পোৱালি জন্ম দিয়ে। তাৰ পিছত পোৱালিটোৱে পিছৰ বছৰত পৰৱৰ্তীটো জন্ম হোৱাৰ ঠিক আগলৈকে মাকৰ লগত থাকে।
প্ৰাপ্তবয়স্কৰ দৰে নহয় যিবোৰ বাদামী, মুছৰ পোৱালি জন্মতে ৰঙা ৰঙৰ হয়। মাতৃ আৰু পোৱালিৰ বাহিৰে সাধাৰণতে মূছ কেৱল সংগমৰ বতৰতহে একেলগে দেখা যায়, বা যেতিয়া মতা চৰাইয়ে মাইকী চৰাইৰ ওপৰত কাজিয়া কৰে।
খাদ্য
মূছ তৃণভোজী আৰু চৰণীয়া পথাৰতকৈ ব্ৰাউজাৰ। ইহঁতে ফল-মূল আৰু উদ্ভিদৰ এটা ৰেঞ্জ খায় কিন্তু ইয়াতকৈ বেছি...ইহঁতৰ খাদ্যৰ আধা অংশ লিলি আৰু পুখুৰীৰ ঘাঁহকে ধৰি জলজ উদ্ভিদৰ পৰা আহে। মুছ উৎকৃষ্ট সাঁতোৰবিদ আৰু ই অতি অস্বাভাৱিক কাৰণ ইহঁতৰ মুখত থকা চৰ্বি আৰু পেশীৰ পেড ব্যৱহাৰ কৰি নাকৰ ফুটা বন্ধ কৰাৰ ক্ষমতা থাকে। পানীৰ চাপৰ ফলত ইয়াৰ সূচনা হয় আৰু ইহঁত পানীৰ তলত প্ৰায় এমিনিটমান থাকিব পাৰে। অবিশ্বাস্যভাৱে, মুছে আনকি ডুব মাৰিব পাৰে আৰু হ্ৰদৰ তলৰ গছ-গছনিবোৰত উপনীত হ'বলৈ প্ৰায় ২০ ফুট গভীৰতা পোৱা বুলি জনা গৈছে।
জীৱনকাল
যদিও ইহঁতৰ আয়ুস ১৫ৰ পৰা... ২৫ বছৰ, মূছৰ কেইটামান শিকাৰু আছেই। চাইবেৰিয়ান বাঘ, বাদামী ভালুক, পহুৰ জাক ইহঁতৰ প্ৰধান শিকাৰু যদিও ক’লা ভালুক আৰু পাহাৰীয়া সিংহই পোৱালিকো হত্যা কৰে। আটাইতকৈ আচৰিত কথাটো হ’ল কিলাৰ তিমিও মুছৰ শিকাৰু। কাৰণ আমেৰিকাৰ উত্তৰ-পশ্চিম উপকূলৰ দ্বীপসমূহৰ মাজত মূছে সঘনাই সাঁতুৰি থাকে। আনকি গ্রীনলেণ্ডৰ হাঁহ-কুকুৰাৰ ম’ছকো হত্যা কৰাৰ কেইটামান লিপিবদ্ধ কাণ্ডও হৈছে৷
যদিও শেহতীয়া বছৰবোৰত মুছৰ সংখ্যা হ্ৰাস পাইছে ইয়াৰ জনসংখ্যা সুস্থ হৈ আছে আৰু ইহঁতক ভাবুকিৰ সন্মুখীন হোৱা বুলি গণ্য কৰা হোৱা নাই।
