فهرست مطالب
میمون های سفید به دلیل آلبینیسم، یک اتفاق نادر در میان نخستی ها هستند. کارشناسان تنها تعداد انگشت شماری را ثبت کرده اند که آنها را به منظره ای بی نظیر در طبیعت تبدیل می کند. آلبینیسم یک بیماری ژنتیکی است که با کمبود ملانین در پوست، مو و چشم همراه است. به همین دلیل، می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در بینایی شود و میمون را مستعد آفتاب سوختگی و سرطان پوست کند.
آلبینیسم هم در انسان و هم در حیوانات رخ می دهد اما در انسان بسیار شایع تر است. با این حال، کشف یک میمون عنکبوتی آلبینو در سال 2015 نشان می‌دهد که نخستی‌ها می‌توانند با این وضعیت ظاهر شوند.
علل احتمالی آلبینیسم در میمونها چیست؟ اما معتقدند که ناشی از عوامل محیطی و ژنتیکی است. برای مثال، همخونی یکی از دلایل احتمالی آلبینیسم در میمون ها است. مطالعات نشان می‌دهند که وقتی دو حیوان با ژن مغلوب یکسان برای آلبینیسم جفت می‌شوند، احتمال تولد فرزندانشان با این اختلال بیشتر است.
استرس محیطی نیز ممکن است در ایجاد آلبینیسم نقش داشته باشد.
0>زمانی که میمون ها تحت شرایط استرس زا زندگی می کنند، مانند گرمای شدید یا کمبود غذا، احتمال ابتلا به آلبینیسم در آنها بیشتر است.
اثرات آلبینیسم بر روی میمون چیست؟
آلبینیسم می تواند اثرات نامطلوب مختلفی بر روی میمون ها دارد. این می تواند هر بخشی از بدن که ملانین تولید می کند، از جمله چشم، پوست، مو و اندام های داخلی را تحت تاثیر قرار دهد. در میمون ها، آلبینیسم می تواند مشکلاتی ایجاد کندبا بینایی خود از آنجایی که ملانین برای عملکرد طبیعی چشم ضروری است.
در نتیجه، آنها اغلب بینایی ضعیفی دارند و در هنگام شکار برای غذا و اجتناب از خطر آنها را در معرض خطر قرار می دهد.
میمون های آلبینو همچنین بیشتر مستعد آفتاب سوختگی و سرطان پوست هستند زیرا هیچ محافظت طبیعی در برابر اشعه ماوراء بنفش خورشید ندارند. علاوه بر این، خز سفید آنها باعث می شود در محیط جنگل برجسته شوند. آنها که نمی توانند خود را استتار کنند، به اهداف آسانی برای شکارچیان تبدیل می شوند. گاهی اوقات، آنها در یافتن جفت مشکل دارند و می توانند منزوی شوند.
یک مطالعه روی یک شامپانزه (که یک میمون است، نه میمون) مبتلا به آلبینیسم در طبیعت نشان می دهد که نخستی ها ممکن است از درون گونه خود نیز با پرخاشگری روبرو شوند. .
تفاوت بین آلبینیسم لوسیتیک، جزئی و کامل در میمونها چیست؟
لوسیسم یک وضعیت رنگدانه ای است که منجر به از بین رفتن جزئی یا کامل رنگدانه حیوان می شود. از سوی دیگر، آلبینیسم یک اختلال مادرزادی است که منجر به کمبود کامل رنگدانه ملانین در ارگانیسم می شود. هر دو حالت می توانند باعث ایجاد خز سفید در حیوانات شوند.
دو شکل آلبینیسم وجود دارد: کامل و جزئی. آلبینیسم کامل فقدان کامل رنگدانه در پوست، مو و چشم است. آلبینیسم جزئی به سطوح پایین تر رنگدانه یا عدم وجود آن در پوست و مو اما رنگدانه طبیعی در چشم اشاره دارد.
میمون های آلبینو با کاملآلبینیسم فاقد ملانین پوششی (لایه های بیرونی) در ملانوفورهای شبکیه است. این وضعیت منجر به نقایص پوششی در چشم می شود. برعکس، میمون‌های مبتلا به آلبینیسم جزئی، ملانین پوششی را در ملانوفورهای شبکیه کاهش داده یا ندارند. اما ملانین پوششی طبیعی در سایر قسمت‌های بدن وجود دارد.
زالی جزئی معمولاً شدت کمتری نسبت به آلبینیسم کامل دارد و ممکن است مشکلات بینایی قابل توجهی ایجاد نکند. با این حال، آلبینیسم کامل می تواند منجر به مشکلات بینایی مانند فتوفوبیا (حساسیت به نور)، نیستاگموس (حرکات کنترل نشده چشم) و استرابیسم (چشم های نامرتب) شود.
موارد شناخته شده آلبینیسم در میمون ها چیست. ?
علی رغم نادر بودن آنها، دانشمندان برای مدت طولانی مواردی از لوسیسم و آلبینیسم را در بسیاری از گونه های مختلف حیوانات، از جمله نخستی ها، ثبت کرده اند. در واقع، چندین گزارش از میمون‌های لوسیتیک و آلبینو در تاریخ اخیر موجود است.
به عنوان مثال، در سال 2016، یک بچه میمون عنکبوتی لوسیتیک در متروباغ وحش میامی متولد شد. و در سال 2017، کارشناسان گروهی متشکل از چهار ماکاک آلبینو را در یک حفاظتگاه طبیعی در نزدیکی بانکوک، تایلند مشاهده کردند. قبل از آن، یک شرکت مشغول فیلمبرداری بود و دو میمون عنکبوتی لوسیتیک را در طبیعت در نزدیکی دره رودخانه ماگدالنا در کلمبیا مشاهده کرد.
علاوه بر این، دو ماده لوسیتیک مشابه به طور بالقوه از همان گونه در باغ وحش پارک Knowland زندگی می کردند. اوکلند، کالیفرنیا، دردهه 1970 جالب اینجاست که آنها طی سه تا چهار سال رنگ خود را از طلایی به سفید تغییر دادند. این مورد در میان نخستی‌ها غیرمعمول است و مستلزم مطالعه بیشتر است.
با این حال، موارد انگشت شماری از میمون‌های آلبینو واقعی در متون علمی گزارش شده است. گل برف، گوریل آلبینو اغلب ذکر می شود، اما او یک میمون بود، نه میمون. یک میمون آلبینو معروف به نام Snowflake نیز وجود داشت. دکتر ژسوس مانوئل وازکز در دانشگاه والنسیا در اسپانیا سال ها برف ریزه را مطالعه کرد.
این نخستی یک میمون کاپوچین سر سفید بود که در طبیعت متولد شد و تا 26 سالگی زندگی کرد. او یکی از معدود افراد بود. میمون‌های آلبینو که دانشمندان تاکنون در حیات وحش ثبت کرده‌اند.
همچنین ببینید: 10 حقیقت باورنکردنی در مورد فوک پلنگدر حالی که این مشاهده‌ها جالب هستند، اما تا حدودی نگران‌کننده هستند، زیرا نخستی‌های مبتلا به لوکیسم یا آلبینیسم بیشتر در معرض شکارچیان و سایر خطرات هستند. خوشبختانه، بیشتر موارد نخستی‌های لوسیستیک یا آلبینو در اسارت رخ می‌دهند، جایی که مراقبان آنها می‌توانند با خیال راحت از آنها مراقبت کنند.
همچنین ببینید: کوسه ها در دریاچه ها: تنها دریاچه های آلوده به کوسه روی زمین را کشف کنیدمتاسفانه، تاکنون هیچ درمان شناخته‌شده‌ای برای هر دو بیماری وجود ندارد. با این حال، بسیاری از حیوانات مبتلا می توانند با مراقبت و درمان مناسب زندگی سالمی داشته باشند.
میمون های آلبینو: گونه های عنکبوتی 2015
در 27 ژوئیه 2015، یک آلبینو شش ماهه ماده نوجوان میمون عنکبوتی در کاتاکاماس، اولانچو، هندوراس تحت مشاهده در اسارت قرار گرفت. این میمون عنکبوتی آلبینو اولین مورد مستند استمربوط به آلبینیسم در این گونه میمون است و برای تحقیقات مداوم بسیار ارزشمند است.
یک شکارچی او را در طبیعت در سن پدرو د پیسیجیره، هندوراس گرفتار کرد. این بچه میمون عنکبوتی تمام خصوصیات آلبینیسم کامل را داشت، فاقد رنگدانه در تمام سطح بدن، از جمله عنبیه.
این کشف قابل توجه بینش های ارزشمندی در مورد ژنتیک آلبینیسم ارائه می دهد و به ما کمک می کند تا این وضعیت نادر را بهتر درک کنیم. تحقیقات آینده روی این فرد می‌تواند به درمان‌های جدیدی برای آلبینیسم منجر شود و درک ما از علل و اثرات آن را بهبود بخشد.
