গৰুৰ দাঁত: গৰুৰ ওপৰৰ দাঁত থাকে নেকি?

গৰুক ১০,০০০ বছৰতকৈও অধিক সময় ধৰি পোহনীয়া কৰা হৈছে। ইহঁত বভিডে পৰিয়ালৰ বিভাজিত খুৰাযুক্ত তৃণভোজী। আমি মাংসৰ পৰা আৰম্ভ কৰি গাখীৰলৈকে চামৰালৈকে সকলো কামতে ব্যৱহাৰ কৰো। ইহঁতক সমগ্ৰ বিশ্বতে ডাঙৰ-দীঘল কৰা হয়, আৰু বিভিন্ন বাসস্থানত জীয়াই থাকিব পাৰে। আনকি কিছুমানৰ ওজন ৩,০০০ পাউণ্ড পৰ্যন্ত হয়, আৰু দশক দশক ধৰি জীয়াই থাকে।

সেই সকলো ওজনৰ সৈতে ই মানুহক আচৰিত কৰি তোলে; ঠিক গৰুৰ দাঁত কেনেকুৱা হয়? ইয়াত, আমি সেই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিম, লগতে আৰু বহুতো। আমি পোৱালিৰ দাঁত আৰু প্ৰাপ্তবয়স্ক কালত কেনেকৈ সলনি হয় তাৰ ওপৰত অধিক দৃষ্টি নিক্ষেপ কৰিম। তাৰ পিছত, আমি শিকিম যে গৰুৰ বয়স দাঁতৰ পৰা কেনেকৈ ক’ব পাৰি, আৰু গাই কামোৰিব পাৰে নে নোৱাৰে।

গাখীৰৰ দাঁত: এটা পোৱালিৰ প্ৰথম দাঁত

পোৱালি এটা আৰু দুটাকৈ জন্ম হয় ন মাহৰ গৰ্ভাৱস্থাৰ পিছত। প্ৰথমে পোৱা দাঁতবোৰ হ’ল তেওঁলোকৰ তলৰ কাটিব পৰা দাঁত। সকলো পোৱালিৰ ২০টা দাঁত থাকে; আঠটা ছিদ্ৰ আৰু ১২টা প্ৰিমোলাৰ। বয়স বঢ়াৰ লগে লগে ইহঁতৰ স্থায়ী দাঁতবোৰ গজিবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু পৰ্ণপাতী (শিশু) দাঁতবোৰৰ ঠাইত এটাকৈ এযোৰ ল’বলৈ আৰম্ভ কৰে।

সৰু গৰুবোৰে প্ৰায় দুবছৰ বয়স নোহোৱালৈকে প্ৰথমটো স্থায়ী দাঁত নাপায়। সেই সময়ত প্ৰথমে সোমাই অহা প্ৰাপ্তবয়স্ক দাঁতবোৰ হ’ল তলৰ মধ্যম কাটিব পৰা দাঁত, যাক কেতিয়াবা পিঞ্চাৰ বুলিও কোৱা হয়। তাৰ পিছত তিনি বছৰ বয়সত প্ৰথম মধ্যৱৰ্তী কাটিব পৰা দাঁত (কেন্দ্ৰীয় কাটিব পৰা দাঁতৰ কাষলৈ পৰৱৰ্তী যোৰ) আহে। চাৰি বছৰ বয়সত ইহঁতে তৃতীয় যোৰ প্ৰাপ্তবয়স্ক দাঁত, দ্বিতীয় মধ্যৱৰ্তী কাটিব পৰা দাঁত পায়।

প্ৰায় পাঁচ বছৰ বয়সৰ পোৱালিবোৰে পায়ইহঁতৰ শেষৰ কাটিব পৰা দাঁতৰ গোট, কোণৰ কাটিব পৰা দাঁত। এই সময়ছোৱাত ইহঁতৰ প্ৰাপ্তবয়স্ক গালৰ দাঁতও পায়, যদিও এইবোৰ মুখৰ পৰা বহু পিছলৈ থাকে, আৰু দেখাত কঠিন।

গৰুৰ ওপৰৰ দাঁত থাকেনে?

গৰুৰ ওপৰৰ দাঁত থাকেই, অৱশ্যে ইহঁতৰ তলৰ চোলাতহে ছিদ্ৰযুক্ত দাঁত গজে। এইটো কিয় হৈছে তাৰ ওপৰত ডুব যাওঁ আহক।

ইয়াৰ কাৰণটো সহজ; গৰুবোৰ ৰুমিনেণ্ট, (ভেড়া আৰু ছাগলীৰ দৰে) আৰু ৰুমিনেণ্টবোৰে ওপৰৰ কাটিব পৰা দাঁতৰ ঠাইত ডেণ্টেল পেড নামৰ এটা কঠিন, মাংসল টিলা গজে। ঘাঁহ আৰু ফৰ্বৰ দৰে কঠিন খাদ্য চোবাইলে তলৰ কাটিব পৰা দাঁত আৰু ডেণ্টেল পেডৰ মাজত ঘঁহি দিয়ে। ইয়াৰ ফলত এটা অতি ফলপ্ৰসূ শ্ৰেডিং ব্যৱস্থাৰ সৃষ্টি হয়। ইয়াৰ কাৰণে গৰুৰ আগৰ দাঁত নাথাকে; কিন্তু গৰুৰ ওপৰৰ চোলাত ছিদ্ৰযুক্ত দাঁতৰ অভাৱ হ'লেও (ওপৰৰ চিত্ৰ চাওক), ইহঁতৰ ওপৰৰ প্ৰিমোলাৰ আৰু মোলাৰ থাকে। যেতিয়া গৰুৱে “কড চোবাই” – দ্বিতীয়বাৰ হজমৰ বাবে ঘাঁহ পুনৰ মুখত বাৰ্প কৰে – এই ওপৰৰ দাঁতবোৰৰ সহায়ত ঘাঁহবোৰ আৰু সৰু সৰু টুকুৰাত ভাঙি পেলোৱা হয়।

গৰুৱে কামোৰিব পাৰেনে?

সহজ উত্তৰটো হ’ল–নাই। গৰুৱে আপোনাক কামোৰিব পাৰে, কিন্তু মুখৰ আগফালে ওপৰৰ দাঁত নথকাৰ বাবে ইহঁতে আটাইতকৈ বেছি কৰিব পৰা কামটো হ’ল আপোনাক ভালকৈ ঘাঁ বা চিটিকি পেলোৱা।

গৰু এটাৰ মূল প্ৰতিৰক্ষা ইয়াৰ আকাৰৰ পৰাই আহে, আৰু ইয়াৰ খুৰাৰ পৰা। ম'হতেওঁলোকৰ শিংও আছে, আৰু ভাবুকি খেদিব। কিন্তু চিন্তা নকৰিব, যদি গৰু এটাই (বা আনকি ম’হ এটাই) আপোনাক কামোৰে, তেন্তে সম্ভাৱনা আছে যে ইহঁতে বিশেষ ক্ষতি নকৰে।

প্ৰাপ্তবয়স্কৰ দাঁত: গৰুৰ কিমান দাঁত থাকে?

প্ৰাপ্তবয়স্ক গৰুৰ মুঠ দাঁত ৩২টা; আঠটা কাটিব পৰা দাঁত, ১২টা প্ৰিমোলাৰ আৰু ১২টা মোলাৰ। ইহঁতে নিজৰ দাঁত প্ৰায় একান্তভাৱে নিৰ্ভৰশীল গছ-গছনি খোৱাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰে। বিশেষকৈ গৰুৰ বাবে এইটো গুৰুত্বপূৰ্ণ, যাৰ পেট চাৰিটা অংশত বহুত চোবাই খাব লাগে।

গাই যেতিয়া খায়, তেতিয়া ই প্ৰথমে গিলি পেটৰ এটা কোঠাত নিজৰ খাদ্য আংশিকভাৱে হজম কৰে। তাৰ পিছত, ই এই খাদ্যটোক উলটি পেলায়, আকৌ চোবাই খায়, আৰু গিলি পেলায়–আকৌ। এই প্ৰক্ৰিয়াটো বহুবাৰ হ’ব পাৰে; গৰুৰ হজম শক্তিৰ বাবে ই অতি প্ৰয়োজনীয় যে ই নিজৰ খাদ্যক সৰু সৰু আৰু সৰু সৰু টুকুৰা কৰি পাল্প কৰি ল'ব পাৰে।

গৰুবোৰৰ এনে জটিল পাচন ব্যৱস্থা থকা দাঁতবোৰ ভালদৰে চাওঁ আহক।

কাটিব পৰা দাঁত

গৰুৰ মাত্ৰ আঠটা কাটিব পৰা দাঁত থাকে, সকলোবোৰ তলৰ চোলাত। ইহঁতৰ প্ৰকৃত কেনিন নাথাকে যদিও কিছুমানে ইহঁতৰ কোণৰ কাটি লোৱা দাঁতবোৰক কেনিন বুলি কয়। ঘাঁহ আৰু অন্যান্য গছ-গছনি মুখত টানি নিয়াৰ লগতে প্ৰাৰম্ভিক চপ দিয়াৰ বাবেও কাটি পেলোৱা যন্ত্ৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ। টান ওপৰৰ ওঁঠ আৰু চলন্ত জিভাৰ সৈতে একেলগে গৰুৰ ছিদ্ৰবোৰে খাদ্য মুখলৈ টানি আনে, আৰু ইয়াক ভাঙিবলৈ আৰম্ভ কৰে।

প্ৰিমোলাৰ

কাটাৰ দাঁতৰ পিছত এটা ডাঙৰ, গৰুৰ মুখত দাঁতবিহীন ফাঁক যাক ডায়েষ্টেমা বুলি কোৱা হয়। দ্য...প্ৰিমোলাৰবোৰ মুখৰ বহু পিছফালে থাকে আৰু ছিদ্ৰবোৰতকৈ বহুত বেছি শক্তিশালী। ইহঁতৰ ওখ মুকুট থাকে যিবোৰ জিভাৰ পৰা গাললৈকে পাৰ্শ্বীয়ভাৱে চলি থাকে, যাৰ ফলত কাষৰ পৰা চালে দাঁতবোৰক পাহাৰ আৰু উপত্যকাৰ ৰূপ দিয়ে। দাঁতৰ লগতে গৰুবোৰে লাভৱান হোৱা কঠিন খাদ্যখিনি পিহিবলৈ প্ৰিমোলাৰ অপৰিহাৰ্য।

দাঁতৰ গুৰি

গৰুৰ মুখৰ চূড়ান্ত দাঁতটো হ’ল দাঁত। এইটোৱেই হৈছে গৰুৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ, আটাইতকৈ শক্তিশালী দাঁত, আৰু ইয়েই পিহি লোৱাৰ কামৰ ডাঙৰ অংশটো কৰে। প্ৰিমোলাৰৰ দৰেই দাঁতৰ দাঁতৰ ওখ মুকুট থাকে যিবোৰ খাবলৈ কঠিন গছ-গছনিক চোবাই খোৱাৰ বাবে ডিজাইন কৰা হয়। গৰুৱে এটা সুকীয়া কাষৰ পৰা কাষলৈ গতিৰে চোবাই খায়, যেতিয়া সিহঁতে এই কাম কৰে, তেতিয়া সিহঁতে আচলতে গালৰ দাঁতৰ ওপৰেৰে খাদ্য টানি লৈ যায়। চোবাই খোৱাৰ সময়ত উচ্চ মুকুটবোৰে ফলপ্ৰসূভাৱে খাদ্যখিনি টুকুৰা-টুকুৰ কৰি পিহি পেলায়, যাৰ ফলত প্ৰথম, দ্বিতীয় বা তৃতীয় হজমৰ বাবে সাজু হয়।

দাঁতৰ পৰা গৰুৰ বয়স নিৰ্ণয় কৰা

কাৰণ গৰুৰ সন্মুখৰ দাঁতবোৰ সদায় একে ক্ৰমত ফাটি যায়, গৰুৰ মালিক আৰু পশু চিকিৎসকে ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰি গৰুৰ বয়স সঠিকভাৱে নিৰ্ণয় কৰিব পাৰে। শিশুৰ দাঁততকৈ প্ৰাপ্তবয়স্ক দাঁত বহুত ডাঙৰ আৰু শক্তিশালী, আৰু দুয়োটা সহজেই পৃথক কৰিব পৰা যায়।

আৰম্ভণি কৰিবলৈ; যদি গৰুৰ প্ৰাপ্তবয়স্ক দাঁত নাথাকে, তেন্তে ইয়াৰ বয়স দুবছৰৰ তলৰ। যদি ইয়াৰ মুখৰ মাজত এযোৰ প্ৰাপ্তবয়স্ক দাঁত থাকে, তেন্তে ইয়াৰ বয়স দুবছৰৰ পৰা তিনিবছৰৰ ভিতৰত। দুযোৰ প্ৰাপ্তবয়স্ক কাটিব পৰা দাঁত (মুঠ চাৰিটা) মানে গৰুটোৰ বয়স কমেও তিনি বছৰ। চাৰি বছৰতবুঢ়া হ’লে ইহঁতে তৃতীয় যোৰ প্ৰাপ্তবয়স্ক কাটিব পৰা দাঁত পায়, আৰু পাঁচ বছৰ বয়সত ইহঁতৰ শিশুৰ দাঁত একেবাৰেই নাথাকে।

গৰুৰ দাঁত ভয়ংকৰভাৱে বেছি দিন নাথাকে। যদি তেওঁলোকে দহ বছৰলৈকে হয়, তেন্তে তেওঁলোকৰ কাটি পেলোৱা দাঁতবোৰ গুৰুতৰভাৱে পোৰাৰ সম্ভাৱনা থাকে, আনকি দাঁত নোহোৱা হ’ব পাৰে। ইয়াৰ ফলত খাদ্য খোৱাটো কঠিন হ’ব পাৰে, আনকি অসম্ভৱও হ’ব পাৰে।