ရှေးခေတ်ထူးခြားချက်များ- မျိုးတုံးသောပင်လယ်သတ္တဝါ ၈ ကောင်

အဓိကအချက်များ

• Trilobites များသည် နှစ်သန်းပေါင်း 270 မျှ သမုဒ္ဒရာများအတွင်း ရှင်သန်ပေါက်ဖွားခဲ့သော Trilobites များဖြစ်သည်။
• Megalodons များသည် နေထိုင်ဖူးသမျှတွင် အကြီးဆုံးငါးမန်းများဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် နှစ်ပေါင်း 2.6 သန်းကြာ မျိုးသုဉ်းသွားခဲ့သည်။
• Tylosaurus Proriger သည် ရေထဲတွင် နေထိုင်ပြီး အရှည် 45 ပေအထိ ကြီးထွားလာသည့် အိမ်မြှောင်တစ်ကောင်ဖြစ်သည်။

ကမ္ဘာဂြိုဟ်သည် အဆင့်အမျိုးမျိုးကို ဖြတ်သန်းခဲ့ပြီး၊ ဂြိုလ်သားမျိုးစိတ်များ ပေါ်ပေါက်လာစေရန် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဖန်တီးပေးခဲ့သည်။ ယနေ့ကမ္ဘာပေါ်ရှိ တိရစ္ဆာန်များထက် များစွာကွဲပြားသော အပူချိန်နှင့် အောက်ဆီဂျင်ပမာဏ မတူညီသောကြောင့် သမုဒ္ဒရာများအတွင်း ကူးခတ်နေကြသည်။ မျိုးသုဉ်းသွားသော ပင်လယ်သတ္တဝါ ရှစ်ကောင်သည် ဤရှေးကျသော ထူးဆန်းမှုများကို တစေ့တစောင်း မြင်ယောင်လာစေသည်။

ကုန်းနေမျိုးစိတ်များနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက ယခင်က မျိုးသုဉ်းမှုနှုန်း အမြင့်ဆုံးသော ရေနေသတ္တဝါအချို့ကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။ ယနေ့တွင်၊ သမုဒ္ဒရာများသည် ကုန်းမြေပေါ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့တွေ့ကြုံနေရသည်ထက် များစွာနိမ့်ကျသော မျိုးသုဉ်းမှုနှုန်းကို ကြုံတွေ့နေရသည်။ သို့သော်လည်း၊ သမုဒ္ဒရာသယံဇာတများကို ပိုမိုစက်မှုလက်မှုလုပ်ငန်းအဖြစ် ပိုမိုအာရုံစိုက်လာသည်နှင့်အမျှ ၎င်းသည် ပြောင်းလဲသွားနိုင်သည်။

အတိတ်ကို ကျွန်ုပ်တို့နားလည်လေလေ၊ ယနေ့ကမ္ဘာပေါ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့၏အရာများကို မည်သို့ထိန်းသိမ်းရမည်ကို နားလည်လေလေဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့လက်လှမ်းမမီနိုင်သော ရှေးဟောင်းကမ္ဘာတစ်ခုတွင် ကျွန်ုပ်တို့၏လူသားများ၏ စိတ်ဝင်စားမှုသည် ကျွန်ုပ်တို့၏စူးစမ်းလိုစိတ်ကို လှုံ့ဆော်ပေးပါသည်။ အတိတ်က မတူကွဲပြားတဲ့ အရာတွေကို သက်သေပြတဲ့ မျိုးတုံးပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တဲ့ ပင်လယ်သတ္တဝါ ၈ ကောင်ကို သွားကြည့်ကြရအောင်။

မျိုးတုံးပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ ပင်လယ်သတ္တဝါ ၈ ကောင်

ဒါတွေဟာ တစ်ချိန်က ကျွန်ုပ်တို့နေထိုင်ခဲ့တဲ့ မျိုးတုံးသွားတဲ့ ပင်လယ်သတ္တဝါ ၈ ကောင်ဂြိုဟ်-

1. Trilobites
2. Plesiosaurs
3. Cameroceras
4. Ammonites
5. Megalodons
6. Jaekelopterus Rhenaniae
7. Tylosaurus Proriger
8. Anomalocaris Canadensis

၁။ Trilobites

Trilobites များသည် သမုဒ္ဒရာများအတွင်း နှစ်သန်းပေါင်း 270 ခန့် ရှင်သန်နေထိုင်နိုင်ခဲ့သည့် arthropods များဖြစ်ပြီး ၎င်းသည် တစ်ချိန်လုံးတွင် အအောင်မြင်ဆုံးသော အဏ္ဏဝါမျိုးစိတ်များထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏ အရိုးစုများကို ကျောက်ဖြစ်ရုပ်ကြွင်းအဖြစ် အလွယ်တကူ ဘာသာပြန်ဆိုနိုင်သောကြောင့် trilobites များအကြောင်း အချက်အလက်များစွာရှိသည်။

ထိုနေရာတွင် trilobites အများအပြားရှိခဲ့သည်။ အချို့မှာ အောက်ခြေတွင် အစာရှာစားကြသူများဖြစ်ပြီး အချို့မှာ ပွင့်လင်းပင်လယ်ပြင်တွင် ရေမျောစားကြပြီး အချို့မှာ ရေမျောစားကြသည်။

အချို့မှာ သေးငယ်သော်လည်း အကြီးဆုံးသည် အရှည်ပေခွဲရှိပြီး အလေးချိန် 10 ပေါင်ရှိသည်။

လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း 521 သန်းခန့်က ၎င်းတို့၏အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ပြီးနောက် ကာလအတန်ကြာ ကျဆင်းသွားခဲ့သည်။ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ပေါင်း 252 သန်းခန့်က Permian မျိုးသုဉ်းမှုအတွင်း ၎င်းတို့၏ လျော့နည်းလာသော လူဦးရေသည် လုံးလုံးလျားလျား ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ Permian Extinction Event သည် တတိယမြောက် အစုလိုက်အပြုံလိုက် မျိုးသုဉ်းခြင်းဖြစ်ပြီး အကြီးဆုံးဖြစ်သည်။

၂။ Plesiosaurs

ဤကြီးမားသောရေနေတွားသွားတွားသွားသတ္တဝါသည် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ 5 ကြိမ်မြောက် မျိုးသုဉ်းခြင်းဖြစ်စဉ်တွင် Cretaceous ခေတ်နှောင်းပိုင်းတွင် မျိုးသုဉ်းသွားခဲ့သည်။ ၎င်းသည် လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း 203 သန်းခန့်က ၎င်း၏အထွတ်အထိပ်ကို တွေ့ကြုံခံစားခဲ့ရပြီး လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ပေါင်း 66 သန်းခန့်က ကမ္ဘာမြေမှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

၎င်းတို့သည် ခြေလက် ၄ ချောင်းစီတွင် ညှပ်များပါရှိသော သွေးနွေးလေရှူစက်များ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။ Plesiosaurs မျိုးစိတ်တစ်ရာရှိသည်။ဖော်ထုတ်ခဲ့သည်; အချို့မှာ လည်ပင်းရှည်ပြီး သေးငယ်သော သတ္တဝါများကို စားသောက်ကြပြီး အချို့မှာ လည်ပင်းတိုကာ အထွတ်အထိပ်ရှိ သားကောင်များဖြစ်သည်။

Plesiosaurs သည် ၎င်းတို့ကို ပထမဆုံး မျိုးသုဉ်းသွားကာ ရုပ်ကြွင်း တွားသွားသတ္တဝါများကို တွေ့ရှိသောကြောင့် အလွန်အာရုံစိုက်မှု ရရှိခဲ့သည်။

3 . Cameroceras

ဤတိရစ္ဆာန်သည် ဤခေတ်သစ်ပင်လယ်တွင်နေထိုင်သူများကဲ့သို့ keratinous beak ရှိသော ဧရာမ cephalopod ဖြစ်သည်။ ခေတ်သစ် cephalopods များတွင် ရေဘဝဲများနှင့် ပြည်ကြီးငါးများ ပါဝင်သည်။

Cameroceras များတွင် သားကောင်များကို ထောင်ချောက်နှင့် စားသုံးရန် အသုံးပြုခဲ့သော ကြီးမားသော အရွက်များရှိသည်။ ဤရွက်ဖျင်တဲများသည် ၎င်းတို့၏ မျက်နှာများမှ ပေါက်ထွက်ကာ ၎င်းတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို အခွံဖြင့် ပတ်ထားသည်။ ၎င်းတို့သည် သမုဒ္ဒရာ၏ အောက်ခြေတွင် ၎င်းတို့၏ နောက်လာမည့် အစားအစာကို လိုက်ကြည့်နေကြခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်။

Ordovician Extinction Event သည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း 443 သန်းခန့်က ကမ္ဘာပေါ်တွင် ပထမဆုံး အစုလိုက်အပြုံလိုက် မျိုးသုဉ်းခြင်း ဖြစ်ရပ်ဖြစ်သည်။ ကင်မရာများသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်သန်းပေါင်း 470 ခန့်က ပထမဆုံး ပေါ်ထွန်းခဲ့သည်။ Ordovician Extinction Event သည် Cameroceras များကို ရှင်းမပြသော်လည်း၊ ကွဲပြားမှုများကြောင့် မကြာမီတွင် ၎င်းတို့သည် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပါသည်။

၄။ Ammonites

Ammonite သည် လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ပေါင်း 66 သန်းခန့်က Cretaceous မျိုးသုဉ်းခြင်းဖြစ်စဉ်အတွင်း မျိုးသုဉ်းသွားခဲ့သော mollusk တစ်မျိုးဖြစ်သည်။

၎င်းတို့ကို ကျောက်ဖြစ်ရုပ်ကြွင်းများအဖြစ် သာမာန်အားဖြင့်တွေ့ရှိရသော်လည်း ၎င်းတို့၏အခွံများကိုသာ နဂိုအတိုင်းတွေ့ရှိရပါသည်။ ရုပ်ကြွင်းအပျော့စား တစ်ရှုးများကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ခြင်း မရှိသဖြင့် ဤတိရစ္ဆာန်၏ နေထိုင်မှုပုံစံကို တိကျစွာ ဆုံးဖြတ်ရန် ခက်ခဲစေသည်။

၎င်းသည် ပင်လယ်ပြင်တွင် နေထိုင်သော အလွန်ကောင်းမွန်သော ရေကူးသမား ဖြစ်နိုင်ချေများသည်။ သူတို့ရဲ့ အခွံတွေကို ရွေ့လျားမှုအဖြစ် အသုံးပြုကြတယ်။၎င်းတို့၏ ရွေ့လျားနိုင်မှုကို ထိန်းချုပ်သည့် ကိရိယာများ။

၎င်းတို့သည် အခွံသေးသေးလေးဖြင့် မွေးဖွားလာချိန်တွင် အပိုင်းအသစ်များကို တည်ဆောက်ခြင်းဖြင့် ၎င်းကို ရှည်စေသည်။ အပိုင်းဟောင်းများသည် အမိုနိုက်၏ကိုယ်ထည်ကို လိုက်လျောညီထွေဖြစ်စေရန် သေးငယ်လွန်းသဖြင့် ယင်းအပိုင်းများကို ပိတ်ပစ်လိုက်သည်။ ၎င်းသည် အမိုနိုက်အနည်းငယ်ကို ခရုပတ်မထားသော်လည်း ခရုပတ်ပုံသဏ္ဍာန်ကို ဖန်တီးထားသည်။

၅။ Megalodons

Megalodons များသည် အသက်ရှင်ဖူးသမျှ အကြီးဆုံးငါးမန်းများဖြစ်သည်။

ဤငါးမန်းကြီးသည် ၇ လက်မသွားများရှိသည်။ ကျောက်ဖြစ်ရုပ်ကြွင်းများကို ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းလုံးတွင် တွေ့ရှိခဲ့ပြီး ၎င်းတို့သည် ခန့်မှန်းခြေအားဖြင့် နှစ်ပေါင်း 2.6 သန်းခန့် မျိုးသုဉ်းသွားခဲ့သည်။

အရိုးစုအပြည့်အစုံကို ပြန်လည်တွေ့ရှိခြင်းမရှိသေးသော်လည်း ၎င်းသည် ရေနက်ပိုင်းကို နှစ်သက်သည့် ထိပ်တန်းသားကောင်များဖြစ်ကြောင်း သိရှိထားပြီး၊ ကျွန်ုပ်တို့လူသားများ မစူးစမ်းရသေးသော သမုဒ္ဒရာ၏ အစိတ်အပိုင်းများကို စူးစမ်းဖူးပေမည်။

ငါးမန်းဖြူကြီးများသည် ၎င်းတို့၏ အရွယ်အစားထက် ၃ ဆ ကြီးမားသော်လည်း ၎င်းတို့၏ အရင်းနှီးဆုံးသော ငါးမန်းဖြူများဖြစ်သည်။

၆။ Jaekelopterus Rhenaniae

ဤမျိုးသုဉ်းသွားသော အဆစ်အမြစ်များသည် ဧရာမ ရေနေကင်းမြီးကောက်များဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အရှည် ၈.၅ ပေခန့်အထိ ရှည်လျားပြီး ၎င်းသည် အရှည်ဆုံး arthropod ဖြစ်လာသည်။ ၎င်းတွင် ၎င်း၏ကိုယ်ခန္ဓာ၏အရှေ့ဘက်တွင် ကြီးမားသောဇာထိုးနှစ်ချောင်းပါရှိပြီး မျက်စိအမြင်အာရုံကောင်းမွန်သည့် အထွတ်အထိပ်သားကောင်ဖြစ်နိုင်သည်။

ဤပင်လယ်ကင်းမြီးကောက်များသည် ရေချိုပတ်ဝန်းကျင်တွင် နေထိုင်နိုင်သည်ဟု ယူဆရသည့် ဧရိယာများတွင် ၎င်းတို့၏ရုပ်ကြွင်းများကို တွေ့ရှိသောကြောင့် ၎င်းတို့သည် ရေချိုပတ်ဝန်းကျင်တွင် နေထိုင်နိုင်စွမ်းရှိနိုင်သည်။ ဆားငန်ရေ ကင်းစင်သွားပြီ။

၇။ Tylosaurus Proriger

Tylosaurus Proriger သည် ပျမ်းမျှအရှည် 45 ပေရှိသော ရေနေအိမ်မြှောင်တစ်ကောင်ဖြစ်ပြီး၊ကျောင်းကားရှည်။ ၎င်းတို့၏ရုပ်ကြွင်းများကို ခြောက်သွေ့သောပတ်ဝန်းကျင်တွင် တွေ့ရှိခဲ့သော်လည်း ၎င်းတို့သည် လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း ၆၅ သန်းခန့်က တည်ရှိခဲ့သော ရှေးဟောင်းနှင့် ရှည်လျားသောပင်လယ်များတွင်သာ နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။

၎င်းတွင် ချွန်ထက်သောပုံးပုံသဏ္ဍာန်သွားနှစ်တန်းရှိသည်။ သန်မာသော မေးရိုးဖြင့် သားကောင်ကို ဖမ်းပြီးနောက် လုံးလုံးမျိုချလိုက်သည်။ ၎င်းသည် အထွတ်အထိပ်သားကောင်ဖြစ်သည်။

၈။ Anomalocaris Canadensis

ဤတိရစ္ဆာန်များသည် arthropods များနှင့် ဆင်တူသော်လည်း ကွဲပြားသော တိရစ္ဆာန်အုပ်စုများဖြစ်သည်။ မျိုးရိုးတစ်ခုလုံးရှိ ၎င်းတို့အားလုံး မျိုးသုဉ်းသွားခဲ့ပြီး ၎င်းတို့သည် သမုဒ္ဒရာအတွင်းရှိ ပထမဆုံးအထွတ်အထိပ်သားကောင်များထဲမှတစ်ခုဖြစ်နိုင်သည်။

ပုစွန်တစ်ကောင်နှင့်တူပြီး တစ်ပေကျော်ရှည်လျားသည်။ ၎င်း၏ မလွတ်စဲသော ခတ်ခေါက်များသည် ၎င်း၏ ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ဖက်မှ ပြန့်ကျဲကာ ရေထဲတွင် ကူးခတ်နိုင်စေပါသည်။

သားကောင်ကို ဖမ်းယူရန် ၎င်း၏ အထွတ်အထိပ်နှင့် ထိတ်လန့်ဖွယ် ရှေ့နောက်ဆက်တွဲများကို အသုံးပြု၍ ဖြစ်နိုင်သည်။ ၎င်းသည် trilobites ကဲ့သို့သော တိရစ္ဆာန်များကို စားသုံးခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်။

၎င်းတို့သည် လွန်ခဲ့သော နှစ်သန်းပေါင်း 500 ခန့်က မျိုးသုဉ်းသွားခဲ့သည်။

မျိုးသုဉ်းရခြင်းအကြောင်းရင်း

ဤရှေးဟောင်းများ မျိုးသုဉ်းခြင်း၏ အကြောင်းရင်းအတိအကျ တိရိစ္ဆာန်များကို အတိအကျမသိရသော်လည်း အဘယ်ကြောင့် မျိုးသုဉ်းသွားသည်ကို ရှင်းပြနိုင်သည့် သီအိုရီအချို့ရှိပါသည်။ ရာသီဥတုပြောင်းလဲမှု၊ ရောဂါနှင့် အခြားမျိုးစိတ်များမှ ပြိုင်ဆိုင်မှုတို့ကြောင့် သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ပြောင်းလဲမှုများအပါအဝင် ၎င်းတို့၏သေဆုံးမှုကို ဦးတည်စေမည့် အကြောင်းရင်းများ ပေါင်းစပ်ထားသည်။

ရာသီဥတုပြောင်းလဲမှုသည် သမိုင်းတစ်လျှောက် မျိုးစိတ်အများအပြား မျိုးသုဉ်းပျောက်ကွယ်ရန် ဖြစ်နိုင်ချေရှိသော အကြောင်းရင်းတစ်ခုအဖြစ် အကြံပြုထားသည်။ . ကမ္ဘာကြီးရဲ့ ရာသီဥတုဟာ သဘာဝအတိုင်း အေးခဲသွားပါပြီ။နှင့် နွေးထွေးမှု သံသရာများ သည် နေရင်းဒေသများကို သိသိသာသာ ပြောင်းလဲစေပြီး အချို့သော သက်ရှိများ ရှင်သန်ရန် လွန်ကဲသော အခြေအနေများ ဖန်တီးပေးနိုင်ပါသည်။ အပူချိန်များ အချိန်တိုအတွင်း သိသိသာသာ မြင့်တက်လာသည် သို့မဟုတ် ကျဆင်းလာသည်နှင့်အမျှ မျိုးစိတ်များ ဆက်လက်နေထိုင်နိုင်ရန် လုံလောက်သော လျင်မြန်စွာ လိုက်လျောညီထွေရှိရန် ခက်ခဲနိုင်သည်။ ၎င်းတို့၏ပတ်ဝန်းကျင်။

ဤရှေးဟောင်းသတ္တဝါများ မျိုးသုဉ်းပျောက်ကွယ်ခြင်းတွင် ရောဂါသည်လည်း အခန်းကဏ္ဍတစ်ခုမှ ပါဝင်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဤနယ်ပယ်တွင် သုတေသနမပြုဘဲ မည်မျှအကျိုးသက်ရောက်မှုရှိသည်ကို အတိအကျသိရန် ခက်ခဲသည်။ ဘက်တီးရီးယား သို့မဟုတ် ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးများကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော ရောဂါများသည် လူများအတွင်း၌ ခုခံအားမရှိပါက သို့မဟုတ် ၎င်းတို့ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ဆက်စပ်နေသော မျိုးစိတ်များကြားတွင် ဆိုးရွားဆိုးရွားသော အကျိုးသက်ရောက်မှုများရှိသည့် လူများမှတဆင့် လျင်မြန်စွာ ပျံ့နှံ့နိုင်သည်။

နောက်ဆုံးတွင် အခြားတိရစ္ဆာန်များထံမှ ပြိုင်ဆိုင်မှုများ ဖြစ်နိုင်သည်။ သူတို့ရဲ့ နောက်ဆုံးပျောက်ကွယ်သွားအောင်လည်း ကူညီပေးခဲ့ပါတယ်။ သားကောင်အသစ်များ အခင်းဖြစ်ပွားရာနေရာသို့ရောက်ရှိလာသောအခါ၊ ၎င်းတို့သည် အစားအစာနှင့် အမိုးအကာကဲ့သို့သော အရင်းအမြစ်များအတွက် ရှိရင်းစွဲမျိုးစိတ်များနှင့် တိုက်ရိုက်ယှဉ်ပြိုင်လေ့ရှိပြီး ၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့အား ပြိုင်ဖက်အသစ်(များ) ၏ဖိအားပေးမှုကြောင့် တစ်ခု (သို့မဟုတ် နှစ်ခုလုံး) မျိုးသုဉ်းသွားသည်အထိ ယှဉ်ပြိုင်လေ့ရှိသည်။

တိရိစ္ဆာန်များ မျိုးသုဉ်းသွားခြင်းသည် ပုံမှန်ဖြစ်ပါသလား။

တိရိစ္ဆာန်များ မျိုးသုဉ်းသွားခြင်းသည် သာမန်ဖြစ်ပါသလား။ ဤမေးခွန်းသည် ရာစုနှစ်ပေါင်းများစွာကတည်းက မေးလာခဲ့သည့် မေးခွန်းဖြစ်ပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း အဖြေမရှိသေးပါ။ သမိုင်းတစ်လျှောက်တွင် ရာသီဥတုဖောက်ပြန်မှု၊ လူသားလှုပ်ရှားမှုများ၊ သဘာဝဘေးအန္တရာယ်စသည့် အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် မျိုးသုဉ်းပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည့် တိရစ္ဆာန်မျိုးစိတ်များစွာ၊သို့မဟုတ် ရောဂါ။ မျိုးသုဉ်းခြင်းကို ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ် သိပ္ပံပညာရှင်အချို့က ရှုမြင်သော်လည်း လူသားများသည် အနာဂတ်တွင် အစုလိုက်အပြုံလိုက် မျိုးသုဉ်းခြင်းမဖြစ်ပွားစေရန် တားဆီးရန် တာဝန်ရှိသည်ဟု အခြားပညာရှင်များက ယုံကြည်ကြသည်။

မျိုးသုဉ်းခြင်းကို ကျွန်ုပ်တို့ ပုံမှန်ယူဆသည်ဖြစ်စေ မဖြစ်စေရ၊ တိရစ္ဆာန်တိုင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ဂေဟစနစ်အတွင်း ဟန်ချက်ညီမှုကို ထိန်းသိမ်းရာတွင် မရှိမဖြစ်အရေးပါသောအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်နေကြောင်း သတိရပါ။ မျိုးစိတ်တစ်ခု မျိုးသုဉ်းသွားသည့်အခါ စနစ်တစ်ခုလုံးကို ဟန်ချက်မညီဘဲ ဖယ်ထုတ်နိုင်ပြီး သဘာဝနှင့် ၎င်း၏နေထိုင်သူများကို ကြီးမားသော အန္တရာယ်ဖြစ်စေနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့်၊ အချို့သောမျိုးစိတ်များ အဘယ်ကြောင့် မျိုးသုဉ်းပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်လာရသည်ကို နားလည်သဘောပေါက်ပြီး ၎င်းတို့ကို ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ခြင်းဆီသို့ ဦးတည်သွားခြင်းသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် ကျန်းမာသော ဇီဝမျိုးစုံမျိုးကွဲများကို အာမခံလိုပါက ဦးစားပေးလုပ်ဆောင်သင့်ပါသည်။