Które ssaki potrafią latać?

Kluczowe punkty

• Nietoperze są jedynymi ssakami zdolnymi do prawdziwego lotu.
• Inne ssaki, takie jak ślizgacze cukrowe i latające wiewiórki, są w stanie szybować z miejsca na miejsce dzięki błonie zwanej patagium.
• Szybowanie to szybowanie przez długi czas bez wysiłku.

Nietoperze są jedynymi ssakami, które są zdolne do prawdziwego lotu. Prawdziwy lot osiąga się dzięki ruchowi skrzydeł, a w tym celu przednie kończyny i palce nietoperzy ewoluowały w skórzaste skrzydła. Inne anatomiczne adaptacje również musiały mieć miejsce, aby umożliwić nietoperzom prawdziwe latanie, takie jak posiadanie serca, które jest znacznie większe niż u ssaków o podobnej wielkości. Nietoperze są ssakami, ponieważ mają futro, są ciepłokrwiste i są w stanie latać.karmią swoje dzieci mlekiem.

Inne ssaki, takie jak ślizgacze cukrowe i latające wiewiórki, są w stanie szybować z miejsca na miejsce dzięki błonie zwanej patagium. Patagium jest przymocowane do ich kończyn i służy jako rodzaj spadochronu. Szybowanie może być grawitacyjne lub szybowcowe. Ssaki, które "latają", zwykle szybują grawitacyjnie, co oznacza, że wystrzeliwują się w kierunku czegoś, do czego chcą się dostać i pozwalają wiatrowi się unosić.pomóc im się tam dostać.

Szybowanie to szybowanie przez długi okres czasu bez wysiłku. Jest to niezwykłe dla ssaków, aby faktycznie szybować, ponieważ musiałyby one znaleźć termikę powietrza, która wznosi się szybciej niż opadałyby podczas szybowania. Kilka szybujących zwierząt to nie tylko ssaki, ale także torbacze, co oznacza, że ich dzieci rodzą się w niemal embrionalnym stadium i spędzają dużo czasu rozwijając się w torbie matki. Oto kilka z nichssaki, które potrafią latać lub w pewnym sensie latają:

8. latające wiewiórki

Istnieje około 50 gatunków tych szybujących małych ssaków (lub ssaków, które "latają"), które mogą szybować na odległość nawet 300 stóp. Szczególnie biegłe w szybowaniu, latające wiewiórki mogą moderować swoją prędkość i pozycję. Jest to w dużej mierze spowodowane występami w nadgarstkach. Występy te są wykonane z chrząstki i tworzą coś w rodzaju końcówki skrzydła. Żaden inny szybujący ssak ich nie ma.

Latające wiewiórki północne i południowe wyglądają podobnie do szybowców cukrowych, ale nie są z nimi spokrewnione. Latająca wiewiórka północna ma długość od prawie 11 do prawie 13,5 cala, a jej ogon jest w 80% tak długi jak ciało. Waży od 2,6 do 4,9 uncji i ma lśniące szare i brązowe futro. Latająca wiewiórka południowa jest nieco mniejsza. Te latające wiewiórki łączą się w pary wiosną i mają od jednego do sześciu młodych.dzieci, które po urodzeniu są nagie i bezradne.

Japońska gigantyczna latająca wiewiórka może mieć nawet 23 cale długości i ważyć prawie 3 funty. Jest to nie tylko największa latająca wiewiórka, ale także największa wiewiórka w ogóle i może szybować nawet 525 stóp na raz, choć średnia wynosi około 164. Japońskie gigantyczne latające wiewiórki są roślinożercami i są aktywne w nocy.

Latające wiewiórki są wszystkożerne i jedzą wszystko, od owoców, kwiatów, nasion, pająków, ślimaków, grzybów, owadów i jaj ptaków. Kiedy latająca wiewiórka zostanie umieszczona w świetle ultrafioletowym, zmienia kolor na różowy. Pochodzą z Ameryki Północnej, Ameryki Środkowej, Azji i północnej Europy.

#7. Feathertail Glider

Nazwa tego torbacza pochodzi od jego przypominającego pióro ogona. Występuje w Australii i przy długości zaledwie 2,6 do 3,1 cala jest najmniejszym szybującym ssakiem na ziemi. Ma miękkie futro, które jest szare na wierzchu i białe pod spodem, z dużymi, skierowanymi do przodu oczami i okrągłymi uszami. Ponieważ żywi się głównie pyłkiem i nektarem, język tego ślizgacza jest niezwykle długi i pełen brodawek. Ogon jest co najmniej tak długi jak pyłek i nektar.W przeciwieństwie do niektórych innych australijskich szybowców, szybowiec pióroogonowy jest wszystkożerny i zjada stawonogi oraz stwardniałe pokrywy spadziowe, które chronią niektóre larwy owadów, a także materiał roślinny.

Pierzaste szybowce są nocne i tak zwinne, że są w stanie wspinać się po szklanych szybach. Żyją około pięciu lat i mogą szybować około 92 stóp z jednego drzewa na drugie.

#6. anomalie

Anomalury, które są również nazywane latającymi wiewiórkami łuskowatymi, występują w Afryce. Istnieją trzy rodzaje i siedem gatunków, i chociaż nazywane są latającymi wiewiórkami, nie są spokrewnione z latającymi wiewiórkami z Afryki. Sciuridae Swoją potoczną nazwę zawdzięczają interesującym wypukłym i spiczastym rzędom łusek na spodniej stronie podstawy ogona. Łuski te mogą pomagać anomaliom w chwytaniu gałęzi drzew.

Podobnie jak wiele szybujących zwierząt, anomalie są nocne i spędzają dzień śpiąc w dziuplach drzew jako grupa. Chociaż żywią się głównie materiałami roślinnymi, takimi jak kwiaty, liście i owoce, będą również zjadać owady. W przeciwieństwie do colugo i szybowców, ich dzieci są przedwcześnie urodzone, rodzą się z futrem i otwartymi oczami. Wiewiórka latająca z długim ogonem łuskowatym ma nieco ponad 8 cali długości i ważyOd 0,88 do 1,23 uncji, podczas gdy malutka wiewiórka karłowata łuskowata ma tylko od 2,5 do prawie 3 cali długości.

#5. Colugo

Te szybujące ssaki występują w Azji Południowo-Wschodniej i składają się z dwóch gatunków: lemura filipińskiego i lemura sundajskiego. Są nocne, nadrzewne, mają od 14 do 16 cali długości i ważą od 2 do 4 funtów. Ich kończyny i ciało są smukłe, mają małą głowę, małe uszy oraz błoniaste palce u rąk i nóg. Colugos są roślinożercami i mają zestaw interesujących zębów, takich jak siekacze.przypominają maleńkie grzebienie, a ich drugie górne siekacze mają dodatkowy korzeń. Nie jest to spotykane u żadnego innego ssaka. Colugos może szybować nawet 490 stóp od jednego drzewa do drugiego.

Colugos nie są torbaczami, takimi jak szybowce wielkie lub szybowce cukrowe, ale przypominają torbacze, ponieważ ich dzieci rodzą się bardzo nierozwinięte, a matka otula je swoim patagium, które służy prawie jak worek. Dzieci są chronione w tym quasi-worku przez około sześć miesięcy.

#4. Greater Glider

Szybowce wielkie są członkami Petauroides Rodzaj ten, podobnie jak szybowiec cukrowy, występuje w Australii. Oba zwierzęta nie są jednak blisko spokrewnione, chociaż oba szybują i oba są torbaczami. Istnieją trzy gatunki, z których północny większy szybowiec jest najmniejszy, południowy większy jest największy, a środkowy większy szybowiec jest wielkości pomiędzy nimi. Zwykle dorastają od 15 do 17 cali długości, przy czymNajwiększy gatunek ważący do 3,5 funta. Szybowce wielkie mają długie, krzaczaste ogony, które są dłuższe niż ich ciała. Mają miękkie, długie, brązowawe lub szaro-brązowe futro, a samice są większe niż samce. Są samotnikami, prowadzą nocny tryb życia i żywią się pąkami i liśćmi drzew eukaliptusowych.

#3. Sugar Glider

Ten szybujący torbacz jest jednym z kilku przedstawicieli rodzaju Petaurus Wygląda trochę jak wiewiórka, ma od 9 do 12 cali długości i waży od 4 do 5 uncji. Samce są nieco większe od samic. Ma luksusową, gęstą i miękką sierść, która często ma odcień niebieskawo-szary na wierzchu, z czarnym paskiem od nosa do grzbietu i kremowymi podbrzuszami. Samce ślizgaczy cukrowych mają cztery gruczoły zapachowe, a miejsca, w których te gruczoły pojawiają się na ciele, są w kolorze kremowym.głowa i klatka piersiowa zwierzęcia są łyse.

Szybowiec cukrowy jest nocny i ma ogromne, skierowane do przodu oczy, które pomagają mu widzieć, gdy szybuje z drzewa na drzewo. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że ma słabość do słodkich pokarmów, takich jak nektar. Występuje w Australii i czasami jest trzymany jako zwierzę domowe. Szybowce cukrowe mogą szybować nawet 165 stóp.

#2. mikrobaty

Są to znacznie mniejsze nietoperze, które często używają echolokacji do poruszania się po nocnym niebie i znajdowania swoich ofiar. Większość tych nietoperzy osiąga długość od 1,6 do 6,3 cala. Są one głównie owadożerne, chociaż większe nietoperze mogą również chwytać zwierzęta wielkości żab lub ryb, a nawet mniejsze nietoperze. Kilka gatunków występujących w Ameryce Środkowej i Południowej pije krew, a niektóre gatunki jedzą nektar lub owoce.Mikroroboty mają mniejsze oczy niż megaroboty, a ich uszy są proporcjonalnie znacznie większe i mają tragus, czyli mały kawałek ciała tuż obok otworu ucha. Wśród tych nietoperzy są nietoperze mysie ogony, nietoperze vesper, pipistrele, nietoperze o twarzy ducha i nietoperze dymne.

#1. Megabats

Są to największe nietoperze na Ziemi i zwykle nazywane są latającymi lisami lub nietoperzami owocożernymi. Istnieje około 60 gatunków tych nietoperzy i występują one w południowej i południowo-wschodniej Azji, wschodniej Afryce i Oceanii. W przeciwieństwie do mniejszych nietoperzy, nie mają echolokacji, ale mają wyostrzony wzrok i wyostrzony węch. Duży latający lis jest jednym z największych nietoperzy. Pochodzi z południowo-wschodniej Azji i jestroślinożerca pomimo swojej naukowej nazwy Pteropus vampyrus Może ważyć nieco ponad 2 funty i ma rozpiętość skrzydeł wynoszącą prawie 5 stóp. Te potężne skrzydła pozwalają ssakowi latać nawet 31 mil w poszukiwaniu pożywienia. Jeszcze większym nietoperzem jest gigantyczny lis latający o złotej koronie, którego skrzydła rozciągają się na imponujące 5 stóp i 7 cali.

Inne megabitaty obejmują nietoperze owocożerne o psiej twarzy, nietoperze owocożerne o nagich grzbietach, nietoperze o małpiej twarzy z Fidżi, wschodnie nietoperze rurkonose i nietoperze młotowate.

Podsumowanie

Podczas gdy nietoperze są jedynymi ssakami, które naprawdę latają, istnieje kilka innych, które szybują tak dobrze, że wydaje się, że latają. Kilka z tych gatunków to również torbacze. Jedynym torbaczem żyjącym w USA jest opos. Jednak zdecydowanie nie latają ani nawet nie szybują. Oto ssaki, które potrafią latać lub szybować.

Up Next

• Czy torbacze są ssakami? Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o torbaczach, zapoznaj się z tym artykułem,
• Sugar Glider Te zwierzęta są często sprzedawane jako zwierzęta domowe, ale czy są odpowiednie dla Ciebie?
• 10 niesamowitych faktów o latających wiewiórkach Pomysł latającej wiewiórki brzmi absurdalnie, ale są one bardzo prawdziwe i bardzo interesujące. Dowiedz się więcej o nich tutaj.