Spis treści
Kluczowe punkty:
- Maine Coony są pełne energii, podczas gdy koty norweskie leśne są spokojne.
- Aby je rozróżnić, należy porównać ich budowę, kształt twarzy, kształt oczu i futro.
- Koty norweskie leśne pochodzą ze Skandynawii. Maine Coony pochodzi z Nowej Anglii ale mógł przybyć do Ameryki na statku Wikingów.
- Koty norweskie leśne żyją zazwyczaj 14-16 lat, a Maine Coony średnio 12,5 roku, ale niektóre dożywają nawet 20 lat, przy czym najstarszy Maine Coon może dożyć 31 lat.
Maine Coony i koty norweskie leśne to duże, długowłose gatunki kotów domowych. Łatwo pomylić te podobne do siebie koty.
Żaden z nich nie jest w pełni dorosły do około 5 roku życia ze względu na swój ogromny rozmiar, chociaż Maine Coony mogą osiągnąć swój pełny rozmiar już w wieku 3 lat. Oba koty mają charakterystyczne kępki futra na uszach, a także między palcami na łapach.
Te długowłose koty mają podobne wymagania pielęgnacyjne, a mianowicie codzienne czesanie, aby uniknąć bolesnych mat w futrze. Jednak Maine Coony wymagają więcej uwagi.
Najłatwiejszym sposobem na odróżnienie tych kotów jest spojrzenie na ich twarze. Podczas gdy Maine Coony mają nieco pudełkowaty wygląd, koty norweskie leśne mają smuklejszy, bardziej kanciasty kształt twarzy.
W tym artykule omówimy wszystkie różnice między kotami Maine Coon a kotami norweskimi leśnymi, abyś mógł nauczyć się odróżniać te rasy!
Maine Coon vs kot norweski leśny
Każdy z tych kotów jest znany ze swojej inteligencji, wyluzowanego usposobienia i długiej sierści. Ktoś, kto nie zna tych ras, mógłby je łatwo pomylić, ale są one dość łatwe do odróżnienia, gdy wiesz, czego szukasz.
Oto kilka najbardziej charakterystycznych różnic:
| Maine Coon | Kot norweski leśny | |
| Poziom energii | Wysoki | Niski |
| Głowa | Pudełkowaty, z pyskiem rozszerzającym się na zewnątrz, zaczynając między oczami | Płaski pysk wystający z czubka głowy |
| Oczy | Owal | Okrągły |
| Ciało | Duże i muskularne; nogi mają podobną długość | Duże i muskularne; tylne nogi są wyższe niż przednie |
| Futro | Długowłosa, z dłuższą sierścią na brzuchu, tylnej części ciała i szyi. | Równy, długi płaszcz |
| Pochodzenie | Maine | Skandynawia |
6 kluczowych różnic między kotami norweskimi leśnymi a maine coonami
1) Maine Coony to koty o wysokiej energii
Maine Coony są znane z wysokiego poziomu energii i intensywnej lojalności wobec swoich ludzi. Właściciele Maine Coonów mówią, że mogliby bawić się przez cały dzień!
Niektórzy określają je nawet jako "podobne do psów", jednak to określenie powinno być odradzane, ponieważ pokazuje brak zrozumienia dla kotów - a mianowicie, że każda rasa kotów potrzebuje ćwiczeń, treningu i uwagi!
Chociaż koty komunikują się inaczej niż psy, nadal są niezwykle społecznymi zwierzętami, które ewoluowały, aby przetrwać w zależności od ludzi.
Niezależnie od tego, Maine Coony są świetną rasą dla tych, którzy chcieliby mieć kota o większej energii, a nawet takiego, który lubi chodzić na spacery!
Należy pamiętać, że szkolenie z użyciem szelek wymaga czasu, a niektóre koty po prostu tego nie akceptują. Chociaż możemy dokonać pewnych uogólnień na podstawie rasy, nie zawsze będą one miały zastosowanie, ponieważ każdy kot ma swoją własną, unikalną osobowość.
Koty norweskie leśne zwykle znajdują się na drugim końcu spektrum energetycznego. Można je postrzegać jako kanapowce, które wolą dobrą drzemkę od intensywnej sesji zabawy.
Wszystkie koty potrzebują jednak zabawy, a szczególnie ważne jest, aby zachęcić swojego norwega do wstania, ćwiczenia i pozostania w formie!
Koty każdej rasy powinny mieć zapewnione co najmniej 30-45 minut codziennej zabawy, podzielonej na 10-15 minutowe sesje w ciągu dnia.
Mogą nie biegać przez cały ten czas, ale zamiast tego skupiać się na zabawce przez długi czas - jest to całkowicie normalne, ponieważ w ten sposób koty polują na wolności. Stymulowanie ich umysłów w ten sposób jest równie ważne jak ćwiczenia fizyczne.
Różnica między tymi rasami polega na tym, że kot norweski leśny najprawdopodobniej skończy zabawę po 10 minutach lub spędzi więcej czasu biernie "prześladując" zabawkę, podczas gdy kot Maine Coon będzie bawił się bardziej intensywnie i może nawet chcieć kontynuować zabawę po upływie 15 minut!
2. koty norweskie leśne mają płaskie pyski i trójkątne głowy
Cechy fizyczne są najbardziej niezawodnym sposobem na odróżnienie tych kotów. Jednym z najprostszych jest ich twarz i kształt głowy.
Zobacz też: Zodiak 27 kwietnia: znak, cechy, zgodność i więcejKoty norweskie leśne mają pyski, które schodzą z głowy w jednej linii, podczas gdy pysk Maine Coona zakrzywia się na zewnątrz w pobliżu oczu.
Maine Coony mają pudełkowate rysy, podczas gdy koty norweskie leśne mają bardziej trójkątny kształt twarzy.
Oba koty mają duże uszy, często z kępkami futra, ale Maine Coon's siedzą wyżej na głowie, co nadaje im bardziej wyprostowany wygląd, podczas gdy niżej osadzone uszy kota norweskiego leśnego sprawiają, że wydają się one odchodzić od twarzy pod kątem.
3) Maine Coony mają różną długość futra
Maine Coony mają długą sierść, która wydłuża się w okolicach grzywy, brzucha i tyłka. Koty norweskie leśne mają sierść równej długości na całym ciele.
Oba te koty wymagają codziennego czesania, aby utrzymać je w czystości. Gdy futro zacznie się plątać i matowieć, będzie boleśnie szarpać skórę - szczególnie w okolicach pach (gdzie przednia kończyna styka się z ciałem, pod skrzyżowaniem ramienia i barku) i bioder, gdy kot się porusza.
Jeśli u kota pojawią się maty, najlepiej skontaktować się z profesjonalnym groomerem, a nie z kimś, kto pracuje tylko z psami. Maty często rozwijają się bardzo blisko skóry kota, która odsuwa się od jego ciała, jeśli pociągniesz matę do przodu - co sprawia, że niezwykle łatwo jest przeciąć skórę bez zamiaru.
4) Koty norweskie leśne mają bardziej okrągłe oczy
Koty norweskie leśne mają okrągłe oczy, podczas gdy Maine Coony mają oczy owalne. Jeśli Maine Coon rozszerzy oczy, mogą wydawać się bardziej okrągłe, ale nie jest to typowy kształt w stanie spoczynku.
5. pochodzą z różnych części świata
Kot norweski leśny to starsza rasa pochodząca ze Skandynawii, której gruba, podwójna sierść pomaga przetrwać surowe zimy.
Wiele mitów krąży wokół pochodzenia Maine Coon. Niektórzy twierdzą, że szop i kot zakochali się w sobie i mieli potomstwo. Chociaż oznaczenia kota sprawiają, że jest to prawie wiarygodne, jest to z pewnością wysoka bajka. Innym pomysłem jest to, że Maria Antonina wyhodowała koty i wysłała je przed sobą, próbując uciec z Francji ze swoimi ukochanymi futrzanymi dziećmi. A może te długowłose, łagodne olbrzymy zostały przywiezione z Francji.Ta teoria jest najbardziej prawdopodobna.
Zobacz też: 10 najlepszych zwierząt domowychNiezależnie od tego, skąd pochodzą, Maine Coony wywodzą się z Maine i prawdopodobnie są potomkami norweskiego kota leśnego! Są oficjalnymi kotami Maine.
6) Koty norweskie leśne mają dłuższe tylne łapy
Wreszcie, Maine Coony mają nogi równej długości, jak większość kotów domowych. Koty norweskie leśne mają nieco dłuższe tylne nogi niż przednie.
Jak długo żyją koty rasy Maine Coon?
Średnia długość życia Maine Coonów wynosi 12,5 roku, a mogą one żyć od 9 do 13 lat. Niektórzy wieloletni właściciele tej rasy donoszą, że ich Maine Coony dożyły 20 lat. Niektóre z problemów, które mogą mieć wpływ na ich zdrowie to zapalenie stawów, problemy stomatologiczne, problemy z nerkami i rak.
Najstarszym znanym Maine Coonem był Rubble, który miał 31 lat, gdy zmarł w lipcu 2020 roku w Exeter w Anglii. Był również prawdopodobnie najstarszym żyjącym kotem na świecie! Przeczytaj więcej o jego historii tutaj.
Jak długo żyją koty norweskie leśne?
Koty norweskie leśne żyją zwykle od 14 do 16 lat. Mają genetyczne predyspozycje do chorób serca i nerek, co może wpływać na ich zdrowie i długość życia. Choroba spichrzeniowa glikogenu typu IV występuje częściej u kotów norweskich leśnych niż u przeciętnego kota i jest śmiertelna, ale bardzo rzadka.
Maine Coon vs Ragamuffin
Inną rasą, z którą Maine Coon jest często mylony, jest Ragamuffin. Obie są podobnymi dużymi i puszystymi rasami, a główne różnice między nimi to pochodzenie rasy, rozmiar i temperament.
Ragamuffiny to stosunkowo nowa rasa kotów, która powstała, gdy grupa hodowców Cherubim Ragdoll odłączyła się od rasy Ragdoll, aby utworzyć własną grupę, a Ragamuffiny zostały oficjalnie uznane za odrębne w 1994 r. Maine Coony mają znacznie dłuższą linię i są uważane za jedną z najstarszych ras północnoamerykańskich, po raz pierwszy wyhodowaną w Maine prawdopodobnie około XVIII wieku.
Podczas gdy Ragamuffin jest dużą rasą kotów, z których wiele osiąga wagę 10-15 funtów, Maine Coon jest największą niehybrydową rasą i może osiągnąć średnio 13-18 funtów, a niektóre nawet większe.
Obie rasy są świetnymi kotami do towarzystwa. Ragamuffiny są zazwyczaj łagodne, przyjazne, słodkie i przytulne, i dobrze radzą sobie w mieszkaniach i domach, w których mieszka wiele osób. Maine Coony to łagodne olbrzymy, inteligentne, zrelaksowane i wokalne. Sprawdź szczegółowe porównanie tych dwóch ras tutaj.
