रॅकून पूप: रॅकून स्कॅट कसा दिसतो?

रॅकून हे सर्वात विनाशकारी शहरी कीटकांपैकी एक आहेत आणि ते खूप त्रास देऊ शकतात आणि मानवांना धोका देऊ शकतात. जरी तुम्ही रॅकून किंवा रॅकून स्कॅट कधीही पाहिला नसला तरीही, तुम्ही तुमच्या आयुष्यात कधीतरी पाहण्याची शक्यता चांगली आहे. ते कचऱ्याच्या डब्यातून बाहेर काढण्यासाठी आणि घरगुती पाळीव प्राण्यांचा पाठलाग करण्यासाठी यार्डमध्ये दिसतात. जंगले, दलदल, कुरण आणि प्रेअरी व्यतिरिक्त, ते उपनगरे आणि शहरांमध्ये आढळू शकतात. मांजरीच्या आकाराचे हे प्राणी काहीही खाण्यासाठी ओळखले जातात. त्यांच्या चेहऱ्यावरील डाकू सारखे नमुने काही लोकांना गोंडस वाटू शकतात, परंतु ते अशा प्रजातीचे प्रतिनिधित्व करतात ज्याला डोकावून पाहणे आणि विध्वंस करणे आवडते.

रकूनचे आक्रमण रात्रीच्या वेळी तुमच्या बागेत येण्यापासून सुरू होते, जिथे कदाचित तुम्ही त्यांना दिसणार नाही. अवांछित अभ्यागत कधीही आनंददायक नसतात, विशेषतः जर त्यांनी तुमच्या मालमत्तेवर अप्रिय गोंधळ सोडला असेल. त्यांच्या विष्ठेतून त्यांना वेगळे करण्याचा सर्वोत्तम मार्ग आहे कारण त्यांच्या पंजाच्या ठशांवरून असे करणे कठीण आहे. तर, रॅकून स्कॅट कसा दिसतो? आणि रॅकून त्यांच्या विष्ठेसह कोणते धोके सोडतात? या लेखात आपल्याला रॅकून पूप आणि बरेच काही बद्दल जाणून घेणे आवश्यक आहे.

रॅकून स्कॅट कसा दिसतो?

चित्रांमध्ये किंवा जवळून पाहिल्यावर तुमच्या अंगणात, रॅकून स्कॅट लहान किंवा मध्यम आकाराच्या कुत्र्यासारखे असू शकते. त्यांची विष्ठा सामान्यत: नळीच्या आकाराची, 2 ते 3 इंच लांब आणि सामान्यतः काळ्या रंगाची, गोलाकार किंवा तुटलेली असते.संपते. तथापि, प्राणी काय खातात यावर अवलंबून रंग बदलतो.

आधीच म्हटल्याप्रमाणे, कुत्रा आणि रॅकून स्कॅट एकमेकांसारखे असू शकतात, परंतु मृत देणगी म्हणजे स्टूलमधील अन्नाचे तुकडे. काठीने काळजीपूर्वक तपासणी करून आणि न पचलेल्या बेरी किंवा बिया शोधूनच हे रॅकूनचे मलमूत्र आहे हे निश्चित केले जाऊ शकते. फळे, औषधी वनस्पती, भाज्या, शेंगदाणे आणि धान्य हे रॅकून प्रामुख्याने खातात, याचा अर्थ या न पचलेल्या गोष्टी त्यांच्या विष्ठेमध्ये निःसंशयपणे असतील.

रॅकून शौचालय म्हणजे काय?

ज्या ठिकाणी रॅकून आपली विष्ठा सोडतात किंवा स्काट सोडतात, त्यांना “शौचालय” म्हणतात. रॅकूनचे पूप हे त्यांना इतर प्राण्यांपासून वेगळे करते कारण ते इकडे तिकडे फिरत नाहीत आणि त्यांना आवडेल तिथे पोप करतात. लॉन आणि कचर्‍याच्या डब्यांवर गोंधळ सोडला तरीही रॅकूनमध्ये स्वतःला आराम देण्याची एक व्यवस्थित पद्धत आहे. एक रॅकून प्रथम त्यांच्या गुहेपासून दूर (शौचालयाची जागा) एक साइट निवडतो, जी कदाचित तुमच्या घराजवळ असेल. त्यानंतर ते शौच करण्यासाठी त्याच क्षेत्राचा वारंवार वापर करतील, त्यामुळे एकाच ठिकाणी भरपूर विष्ठा आणि मूत्र मिळण्याची अपेक्षा करा.

काय अधिक त्रासदायक बनवते ते म्हणजे सामुदायिक शौचालयाचा त्यांचा सराव. याचा अर्थ त्याच भागात राहणारे रॅकून त्यांचे स्कॅट त्याच ठिकाणी सोडू शकतात. त्‍यांची नेहमीच्‍या शौचालयाची ठिकाणे म्हणजे झाडांचे तळ, स्टंप, डेकखाली आणि पोटमाळा. रॅकून रात्रीच्या वेळी या भागांना भेट देतात किंवा जेव्हा जेव्हा त्यांना मलविसर्जन करण्याची आवश्यकता असते किंवा ते परत येतातलघवी.

रॅकून स्कॅटला वास येतो का?

होय, रॅकून स्कॅटला वास येतो आणि त्याचा वास येतो! इतर प्राण्यांच्या विष्ठेच्या तुलनेत, रॅकून विष्ठेमध्ये सामान्यत: संपूर्ण बेरी किंवा बिया असतात. या न पचलेल्या अन्नामुळे होणार्‍या इतर प्राण्यांच्या विष्ठेपेक्षा रॅकून स्कॅटमध्ये अत्यंत तीव्र आणि तिरस्करणीय दुर्गंधी असते. रकूनच्या लघवीमुळे त्यांच्या विष्ठेला कुजलेल्या विष्ठेच्या वासाव्यतिरिक्त तीव्र अमोनियासारखा वास येतो. रॅकूनचा कचरा तुम्ही पोटमाळ्यामध्ये सोडल्यास अतिरिक्त उपाय करा कारण ते माश्या, अळ्या आणि इतर परजीवींना आकर्षित करतील.

रॅकून स्कॅट मानवांसाठी धोकादायक आहे का?

द द्रुत उत्तर होय आहे. वन्य प्राण्यांना लसीकरण किंवा जीवनसत्त्वे मिळत नाहीत हे लक्षात घेता, रॅकून विष्ठा मानवांसाठी विशेषतः धोकादायक असतात कारण त्यांच्यात विविध प्रकारचे विषाणू आणि रोग असतात. उदाहरणार्थ, असे आढळून आले आहे की रॅकूनमध्ये वारंवार रेबीज विषाणू, राउंडवर्म अंडी आणि बॅक्टेरिया असतात ज्यामुळे लेप्टोस्पायरोसिस होतो.

3 पैकी 1 जंगली रॅकूनमध्ये रेबीज होतो. मानवांना रॅकूनच्या विष्ठेद्वारे विषाणूचा संसर्ग होऊ शकतो, ज्यावर उपचार न केल्यास ते प्राणघातक ठरू शकतात. सौम्य लक्षणांमध्ये ताप, डोकेदुखी, सामान्य कमजोरी आणि वेदना यांचा समावेश असू शकतो. लसीकरण तातडीने केले तर रेबीज टाळता येऊ शकतो; तथापि, लक्षणे दिसू लागल्यावर हा रोग असाध्य आहे.

दुसरा आणि बहुधा सर्वात सामान्य धोका म्हणजे रॅकूनच्या विष्ठेतील राउंडवर्म अंडी. राउंडवर्म, किंवा बेलिसास्कॅरिसprocyonis , हा देखील या प्राण्यांमधील सर्वात धोकादायक परजीवी आहे. ही अंडी साधारणपणे दोन ते तीन आठवडे विष्ठेत सक्रिय राहू शकतात, जी सुप्तावस्थेत गेल्यावर गुणाकार झालेली असते. मानवी शरीरात संक्रमित झाले तरीही ते त्याच चक्रातून जातात. हे लक्षात ठेवणे महत्त्वाचे आहे की कोणतेही जंतुनाशक रॅकूनच्या मलमूत्रात आढळणारी राउंडवर्म अंडी नष्ट करू शकणार नाही आणि त्यांना जाळणे हा एकमेव व्यावहारिक उपाय आहे.

या अंड्यांशी थेट संपर्क आल्याने मानवी जीवनावर घातक परिणाम होऊ शकतो, उघड्या जखमेतून असो किंवा दूषित पाण्याच्या स्रोतातून पिणे असो. सर्वात वाईट परिस्थितीत, राउंडवर्मच्या अंड्यांमुळे हृदय आणि मेंदूचे गंभीर नुकसान होऊ शकते, दृश्य नुकसान आणि मृत्यू देखील होऊ शकतो.

योग्य खबरदारी न घेता रॅकून विष्ठा हाताळणाऱ्या लोकांना आणखी एक आजार होऊ शकतो तो म्हणजे लेप्टोस्पायरोसिस. डोकेदुखी, कावीळ आणि ताप यांसारखी सुरुवातीची चिन्हे लक्षणीय असू शकतात, परंतु क्वचित प्रसंगी, ते व्यक्तीसाठी घातक परिणाम होऊ शकतात.

रॅकून काय खातात?

रॅकून बिया, बेरी, नट आणि कंद खाण्यास प्राधान्य देतात. तथापि, रॅकूनचा आहार परिभाषित करण्याचा सर्वोत्तम मार्ग म्हणजे “संधीसाधू”, अन्न उपलब्धतेनुसार एका ठिकाणाहून दुसऱ्या ठिकाणी बदलणे. संधीवाद म्हणजे व्यावहारिकदृष्ट्या आवश्यक असलेल्या कोणत्याही मार्गाने अन्न मिळवणे, किमान पर्यावरणीय अर्थाने. रॅकून त्यांना कोणते अन्न हवे आहे ते निवडू शकतातविशिष्ट अन्न स्त्रोतापुरते मर्यादित न राहता कोणत्याही वेळी खा. अंदाजानुसार, इनव्हर्टेब्रेट्स, वनस्पती पदार्थ आणि पृष्ठवंशी त्यांच्या आहारात तुलनेने समान भाग असतात.

रकून हे सामान्य संधीसाधू असतात आणि ते निपुण किंवा नैसर्गिक शिकारी नसतात; ते शिकारचा पाठलाग करण्यात आणि मारण्यात जास्त वेळ घालवत नाहीत. तरीही, जेव्हा त्यांना शिकार करण्याची चांगली संधी मिळते तेव्हा ते उंदीर आणि गिलहरी आणि जिवंत बेडूक, साप, क्रेफिश आणि गोगलगाय यांसारख्या लहान उंदीरांची मेजवानी करतात. जर त्यांना वाटले की त्यातून सुटण्याची संधी आहे, तर ते पक्ष्यांच्या घरट्यांमधून अंडी किंवा पिल्ले चोरण्याचा प्रयत्न करतील.