ৰেকুন মল: ৰেকুন স্কেট কেনেকুৱা দেখা যায়?

ৰেকুন চহৰৰ আটাইতকৈ ধ্বংসাত্মক কীট-পতংগৰ ভিতৰত অন্যতম, আৰু ই মানুহক বহুত অসুবিধাৰ সৃষ্টি কৰি ভাবুকি কঢ়িয়াই আনিব পাৰে। যদিও আপুনি কেতিয়াও ৰেকুন বা আনকি ৰেকুন স্কেট দেখা নাই, তথাপিও জীৱনৰ কোনো এটা সময়ত দেখা পোৱাৰ সম্ভাৱনা ভাল। সাধাৰণতে ইহঁতে চোতালত আৱৰ্জনা পেলোৱা টেমাবোৰৰ মাজেৰে খোজ কাঢ়িবলৈ আৰু ঘৰচীয়া পোহনীয়া জন্তু খেদিবলৈ দেখা দিয়ে। বনাঞ্চল, জলাশয়, ঘাঁহনি আৰু প্ৰেয়াৰীৰ উপৰিও উপকণ্ঠ অঞ্চল আৰু চহৰতো ইহঁতক পোৱা যায়। এই মেকুৰী আকাৰৰ জীৱবোৰে যিকোনো বস্তু খাই থকা বুলি জনা যায়। তেওঁলোকৰ মুখত থকা ডাকাতৰ দৰে আৰ্হিবোৰ কিছুমান মানুহৰ বাবে মৰমলগা যেন লাগিব পাৰে, কিন্তু ইহঁতে এনে এটা প্ৰজাতিক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে যিয়ে লুকাই চুৰকৈ ঘূৰি ফুৰি বিধ্বংসী ৰূপ ধাৰণ কৰি ভাল পায়।

ৰেকুন আক্ৰমণ আৰম্ভ হয় ইহঁতে প্ৰায়ে ৰাতি আপোনাৰ বাৰীখনলৈ যোৱাৰ পৰা, য'ত সম্ভৱতঃ আপুনি দেখা নাপাব সিহঁতক। বিশেষকৈ যদি তেওঁলোকে আপোনাৰ সম্পত্তিত অপ্ৰীতিকৰ জঞ্জাল এৰি দিয়ে তেন্তে অবাঞ্চিত দৰ্শনাৰ্থী কেতিয়াও উপভোগ্য নহয়। ইহঁতক পৃথক কৰাৰ আটাইতকৈ উত্তম উপায় হ’ল ইহঁতৰ মলৰ পৰা কাৰণ ইহঁতৰ পাখিৰ ছাপৰ পৰা সেইটো কৰাটো কঠিন। গতিকে, ৰেকুন স্কেট কেনেকুৱা দেখা যায়? আৰু ৰেকুনবোৰে মলৰ সৈতে কি বিপদ এৰি যায়? এই লেখাটোত ৰেকুন মল আৰু অধিক বিষয়ে আমি জানিবলগীয়া সকলো কথা আলোচনা কৰা হ'ব।

ৰেকুন স্কেট কেনেকুৱা দেখা যায়?

যেতিয়া ছবিত বা ওচৰৰ পৰা দেখা যায় আপোনাৰ চোতালত ৰেকুন স্কেট সৰু বা মজলীয়া আকাৰৰ কুকুৰৰ দৰে হ'ব পাৰে। ইহঁতৰ মল সাধাৰণতে নলীকা আকৃতিৰ, ২ৰ পৰা ৩ ইঞ্চি দীঘল, আৰু সাধাৰণতে ক'লা ৰঙৰ, ঘূৰণীয়া বা ভঙাশেষ হয়। কিন্তু জন্তুটোৱে কি খায় তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি ৰং ভিন্ন হয়।

ইতিমধ্যে কোৱাৰ দৰে কুকুৰ আৰু ৰেকুন স্কেট ইটোৱে সিটোৰ মিল হ'ব পাৰে, কিন্তু মৃত গিভৱে হ'ল মলত থকা খাদ্যৰ টুকুৰা। লাঠিৰে ভালদৰে পৰীক্ষা কৰি অহজম জামু বা গুটি বিচাৰিলেহে ই ৰেকুন মল বুলি নিৰ্ণয় কৰিব পাৰি। ফল-মূল, বনৌষধি, শাক-পাচলি, বাদাম, শস্য আদিয়েই ৰেকুনে মূলতঃ খায়, অৰ্থাৎ এই অহজম বস্তুবোৰ নিঃসন্দেহে তেওঁলোকৰ মলত থাকিব।

ৰেকুন লেট্ৰিন কি?

ৰেকুনে নিজৰ মল বা স্কেট এৰি যোৱা ঠাইবোৰক “লেট্ৰিন” বোলা হয়। ৰেকুনে মল-মূত্ৰ কৰা ধৰণে ইহঁতক আন জীৱ-জন্তুৰ পৰা পৃথক কৰে কাৰণ ইহঁতে য’তেই মন যায় তাতেই ঘূৰি ফুৰা আৰু মল-মূত্ৰ নকৰে। লন আৰু আৱৰ্জনা পেলনীয়া টেমাত অগোছালতা এৰি যোৱাৰ পিছতো ৰেকুনবোৰে নিজকে সকাহ দিয়াৰ এক যথেষ্ট সুসংগঠিত পদ্ধতি আছে। ৰেকুনে প্ৰথমে তেওঁলোকৰ গুহাৰ পৰা আঁতৰত মল-মূত্ৰ কৰিবলৈ ঠাই (এটা প্ৰস্ৰাৱগাৰৰ স্থান) বাছি লয়, যিটো আপোনাৰ ঘৰৰ ওচৰত হ’ব পাৰে। তাৰ পিছত তেওঁলোকে একেখিনি ঠাই বাৰে বাৰে শৌচ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰিব, গতিকে এটা ঠাইত বহুত মল আৰু প্ৰস্ৰাৱ পোৱাৰ আশা কৰক।

ইয়াক অধিক বিৰক্তিকৰ কৰি তোলা কথাটো হ’ল তেওঁলোকৰ সম্প্ৰদায়ৰ শৌচাগাৰৰ অভ্যাস। অৰ্থাৎ একেটা অঞ্চলতে বাস কৰা ৰেকুনবোৰে নিজৰ স্কেট একে ঠাইতে এৰি যাব পাৰে। ইহঁতৰ সাধাৰণ লেট্ৰিনৰ স্থান হ’ল গছৰ গুৰি, ষ্টাম্প, আণ্ডাৰ ডেক, আৰু আট্টিক। ৰেকুনবোৰে ৰাতি এই অঞ্চলবোৰলৈ যায় বা যেতিয়াই মল-মূত্ৰৰ প্ৰয়োজন হয় তেতিয়াই ঘূৰি আহে বা...pee.

ৰেকুন স্কেট গোন্ধ পায় নেকি?

হয়, ৰেকুন স্কেটৰ গোন্ধ ওলায়, আৰু ইয়াৰ গোন্ধ বেয়া! আন প্ৰাণীৰ মলৰ তুলনাত ৰেকুন মলত সাধাৰণতে গোটা জামু বা গুটি থাকে। এই অহজম খাদ্যৰ ফলত হোৱা অন্যান্য প্ৰাণীৰ মলতকৈ ৰেকুন স্কেটৰ দুৰ্গন্ধ যথেষ্ট শক্তিশালী আৰু অধিক বিকৃত। ৰেকুন প্ৰস্ৰাৱৰ ফলত ইহঁতৰ মলৰ পচি যোৱা মলৰ গোন্ধৰ উপৰিও এমোনিয়াৰ দৰে প্ৰবল গোন্ধ ওলায়। যদি আপুনি ৰেকুনৰ আৱৰ্জনা আপোনাৰ আট্টিকত থৈ দিয়ে তেন্তে অতিৰিক্ত ব্যৱস্থা লওক কাৰণ ই মাখি, পলু আৰু অন্যান্য পৰজীৱীক আকৰ্ষণ কৰিব।

ৰেকুন স্কেট মানুহৰ বাবে বিপজ্জনক নেকি?

The দ্ৰুত উত্তৰ হ'ল হয়। বন্যপ্ৰাণীয়ে প্ৰতিষেধক বা ভিটামিন লাভ নকৰাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি ৰেকুনৰ মল মানুহৰ বাবে বিশেষভাৱে বিপজ্জনক কাৰণ ই বিভিন্ন ধৰণৰ ভাইৰাছ আৰু ৰোগ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে। উদাহৰণস্বৰূপে, আৱিষ্কাৰ কৰা হৈছে যে ৰেকুনত সঘনাই ৰেবিজ ভাইৰাছ, ঘূৰণীয়া কৃমিৰ কণী আৰু লেপ্ট’স্পাইৰ’ছিছৰ সৃষ্টি কৰা বেক্টেৰিয়া থাকে।

প্ৰায় ৩টা বন্য ৰেকুনৰ ভিতৰত ১টাৰ ৰেবিজ ৰোগ হয়। ৰেকুন মলৰ জৰিয়তে মানুহ এই ভাইৰাছত আক্ৰান্ত হ’ব পাৰে, যাৰ চিকিৎসা নকৰিলে মাৰাত্মক হ’ব পাৰে। মৃদু লক্ষণসমূহৰ ভিতৰত জ্বৰ, মূৰৰ বিষ, সাধাৰণ দুৰ্বলতা, বিষ আদি হ’ব পাৰে। যদিহে তৎকালীনভাৱে প্ৰতিষেধক প্ৰদান কৰা হয়, তেন্তে জলাতংক ৰোগ প্ৰতিৰোধ কৰিব পাৰি; কিন্তু লক্ষণ দেখা গ'লে এই ৰোগ নিৰাময় কৰিব নোৱাৰি।

দ্বিতীয় আৰু সম্ভৱতঃ আটাইতকৈ সাধাৰণ ভাবুকি হ'ল ৰেকুনৰ মলত থকা ঘূৰণীয়া কৃমিৰ কণী। ঘূৰণীয়া কৃমি, বা Baylisascarisprocyonis , এই প্ৰাণীবোৰৰ পৰাও আটাইতকৈ বিপজ্জনক পৰজীৱী। এই কণীবোৰ প্ৰায় দুসপ্তাহৰ পৰা তিনি সপ্তাহলৈকে মলত সক্ৰিয় হৈ থাকিব পাৰে, যিটো নিদ্ৰাহীন হোৱাৰ সময়লৈকে বহুগুণে বৃদ্ধি পালেহেঁতেন। মানুহৰ শৰীৰলৈ সংক্ৰমিত হ’লেও একেই চক্ৰৰ মাজেৰে পাৰ হৈ যায়। মনত ৰখা ভাল যে কোনো বীজাণুনাশকে ৰেকুনৰ মলৰ ভিতৰত পোৱা ঘূৰণীয়া কৃমিৰ কণী ধ্বংস কৰিব নোৱাৰিব, আৰু ইয়াৰ একমাত্ৰ ব্যৱহাৰিক সমাধান হ’ল ইয়াক জ্বলাই দিয়া।

এই কণীবোৰৰ প্ৰত্যক্ষ সংস্পৰ্শত মানুহৰ জীৱন মাৰাত্মকভাৱে প্ৰভাৱিত হ’ব পাৰে, মুকলি ঘাঁৰ জৰিয়তে হওক বা দূষিত পানীৰ উৎসৰ পৰা পানী খাই হওক। আটাইতকৈ বেয়া পৰিস্থিতিত ঘূৰণীয়া কৃমিৰ কণীৰ ফলত হৃদযন্ত্ৰ আৰু মগজুৰ গুৰুতৰ ক্ষতি হ’ব পাৰে, দৃষ্টিশক্তি হেৰুৱাব পাৰে, আনকি মৃত্যুও হ’ব পাৰে।

যথাযথ সাৱধানতা অৱলম্বন নকৰাকৈ ৰেকুনৰ মল চম্ভালি লোৱা লোকে লাভ কৰিব পৰা আন এটা ৰোগ হ’ল লেপ্ট’স্পাইৰ’ছিছ। মূৰৰ বিষ, জণ্ডিচ, জ্বৰৰ দৰে প্ৰাৰম্ভিক লক্ষণসমূহ উল্লেখযোগ্য সূচক হ'ব পাৰে যদিও বিৰল ক্ষেত্ৰত ব্যক্তিজনৰ বাবে ইয়াৰ বিপৰ্যয়জনক পৰিণতি হ'ব পাৰে।

ৰেকুনে কি খায়?

ৰেকুনবোৰে বীজ, জামু, বাদাম, কন্দ খাবলৈ পছন্দ কৰে। কিন্তু ৰেকুনৰ খাদ্যৰ সংজ্ঞা দিয়াৰ আটাইতকৈ উত্তম উপায় হ’ল “সুযোগবাদী”, খাদ্যৰ উপলব্ধতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি এটা স্থানৰ পৰা আন এটা স্থানলৈ সলনি হোৱা। সুবিধাবাদ হৈছে কাৰ্যতঃ প্ৰয়োজনীয় যিকোনো উপায়েৰে খাদ্য লাভ কৰা, অন্ততঃ পৰিৱেশগত অৰ্থত। ৰেকুনে কোনটো খাদ্য বিচাৰে সেইটো নিৰ্বাচন কৰিব পাৰেকোনো বিশেষ খাদ্যৰ উৎসত সীমাবদ্ধ হৈ থকাতকৈ যিকোনো সময়তে খাব লাগে। অনুমান অনুসৰি অকৃমি, উদ্ভিদ পদাৰ্থ আৰু মেৰুদণ্ডী প্ৰাণীবোৰে ইহঁতৰ খাদ্যৰ তুলনামূলকভাৱে সমান অংশ গ্ৰহণ কৰে।

ৰেকুন সাধাৰণ সুবিধাবাদী আৰু ই দক্ষ বা প্ৰাকৃতিক চিকাৰী নহয়; ইহঁতে চিকাৰৰ পিছত লগা আৰু হত্যা কৰাত বেছি সময় খৰচ নকৰে। তথাপিও যেতিয়া সিহঁতে চিকাৰৰ ভাল সুযোগ পায়, তেতিয়া সিহঁতে নিগনি আৰু কাছৰ দৰে সৰু সৰু ৰোডেন্ট আৰু জীয়াই থকা বেং, সাপ, ক্ৰেফিছ, শামুক আদি খাই ভোজ খায়। যদি তেওঁলোকে ভাৱে যে ইয়াৰ পৰা ৰক্ষা পোৱাৰ সুযোগ আছে তেন্তে তেওঁলোকে চৰাইৰ বাহৰ পৰা কণী বা পোৱালি পোৱালি চুৰি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব।