निळा, पिवळा आणि लाल ध्वज: रोमानिया ध्वज इतिहास, प्रतीकवाद आणि अर्थ

युरोपमध्ये स्थित, रोमानिया हा खंडाच्या आग्नेय भागात स्थित एक देश आहे. हंगेरी देशाच्या पश्चिमेस, बल्गेरियाच्या दक्षिणेस, उत्तरेस युक्रेन आणि पूर्वेस मोल्दोव्हा या देशाच्या सीमा आहेत. एक विकसनशील देश असूनही, रोमानियामध्ये अजूनही मनोरंजक उच्च-उत्पन्न अर्थव्यवस्था आहे. देशाने 2000 च्या दशकात वेगवान आर्थिक वाढीचा काळ म्हणून चिन्हांकित केले, तिची अर्थव्यवस्था प्रामुख्याने सेवांवर केंद्रित होती, जी नाममात्र GDP द्वारे जगातील 47 वी सर्वात मोठी अर्थव्यवस्था बनली.

रोमानियामध्ये खोल इतिहास आणि असंख्य पुरातत्व कलाकृती देखील आहेत, हजारो वर्षांपूर्वीच्या प्रदेशातील जीवनाचा पुरावा दर्शविणारा पुरावा. सध्या, देशाची बहुतेक लोकसंख्या अनेक वांशिक गटांशी संबंधित आहे, त्यांची प्राथमिक भाषा रोमानियन आहे.

या लेखाचा उद्देश रोमानियन ध्वजाचा इतिहास आणि महत्त्व वर्णन करणे आहे. तथापि, देशाच्या ध्वजाचा निर्णय समजून घेण्यासाठी देशाच्या इतिहासाचे ज्ञान आवश्यक आहे. चला!

रोमानियाची वैशिष्ट्ये

रोमानिया हा तुलनेने लोकसंख्येचा देश आहे. 238,397 चौरस किलोमीटर (92,046 चौरस मैल) मध्ये पसरलेल्या या देशात 19 दशलक्षाहून अधिक रहिवासी आहेत, ज्यामुळे तो युरोपमधील 12 वा सर्वात मोठा देश आहे. देश पर्वत, मैदाने, टेकड्या आणि पठारांमध्ये समान रीतीने विभागलेला असल्याने, जवळजवळ परिपूर्ण भौगोलिक दृश्ये म्हणून ओळखले जाते. हे खालच्या बहुतेक भाग घेतेडॅन्यूब नदी प्रणालीचे खोरे आणि मध्य डॅन्यूब खोऱ्याचे पूर्वेकडील भाग. देशाच्या दक्षिणपूर्वेस काळ्या समुद्राची सीमा देखील आहे आणि परिणामी, तुर्कीशी नौदल सीमा सामायिक केली आहे.

सध्या रोमानिया हे क्षेत्र लोअर पॅलेओलिथिक काळापासूनचे आहे, राज्याच्या पुराव्यासह रोमन साम्राज्याने जिंकण्यापूर्वी डेसियाचा. तथापि, आधुनिक रोमानियन राज्य 1859 पर्यंत तयार झाले नाही. ते अधिकृतपणे 1866 मध्ये रोमानिया बनले आणि 1877 मध्ये त्यांना स्वातंत्र्य मिळाले. रोमानिया हे एक अर्ध-राष्ट्रपती प्रजासत्ताक आहे ज्याचे राज्य प्रमुख (राष्ट्रपती) आणि सरकारचे प्रमुख (पंतप्रधान) आहेत ). सरकार आणि राष्ट्रपती दोघेही कार्यकारी कर्तव्ये पार पाडतात. सिनेट आणि चेंबर ऑफ डेप्युटीज रोमानियाची द्विसदनी संसद बनवतात. सुप्रीम कोर्ट ऑफ जस्टिस कायदेशीर व्यवस्थेवर देखरेख करते आणि सहा वर्षांच्या कार्यकाळासाठी राष्ट्रपतींनी निवडलेल्या सदस्यांचा समावेश असतो.

देशाविषयीची एक आकर्षक गोष्ट म्हणजे प्रत्येक भौगोलिक प्रदेशाची स्वतःची संस्कृती असते. या सदाबहार संस्कृती व्यतिरिक्त, नागरिकांचे जीवन देखील प्रामुख्याने धार्मिक परंपरांचे मार्गदर्शन करते. देशाच्या लोकसंख्येचा लक्षणीय मोठा भाग वांशिकदृष्ट्या रोमानियन आहे, परंतु इतर वांशिकदृष्ट्या हंगेरियन नागरिक देशाच्या वायव्य भागात राहतात. देशातील इतर वांशिक गटांमध्ये जिप्सी आणि जर्मन यांचा समावेश होतो, ज्यांची टक्केवारी कमी आहेलोकसंख्या, विशेषत: जर्मन, ज्यांची संख्या दुसऱ्या महायुद्धानंतर देशात मोठ्या प्रमाणात कमी झाली. रोमानियन ही देशाची अधिकृत भाषा आहे आणि हंगेरियन ही देशातील एक दशलक्षाहून अधिक लोक बोलली जाणारी एकमेव लोकप्रिय भाषा आहे. इतर लहान भाषांमध्ये जर्मन, सर्बियन आणि तुर्की यांचा समावेश होतो. तसेच, देशातील बरेच रहिवासी ख्रिश्चन आहेत, विशेषतः रोमानियन ऑर्थोडॉक्स चर्चला विश्वासू. तथापि, राष्ट्रातील काही इतर रहिवासी प्रोटेस्टंट म्हणून ओळखले जातात.

रोमानियाची स्थापना

सुमारे 8,000 ईसापूर्व, दगड युगातील शिकारी हे रोमानियाचे सुरुवातीचे रहिवासी होते. या सुरुवातीच्या रहिवाशांनी शेवटी शेती करणे आणि कांस्य उपकरणे बनवणे आणि लोखंडाचा वापर करणे शिकले आणि 600 बीसी पर्यंत ते प्राचीन ग्रीक लोकांशी व्यापार करण्यास सक्षम झाले. रोमानियाचा जो भाग आहे, त्या वेळी, डॅशिया राज्याच्या लोकांची वस्ती होती, परंतु 105 ते 106 इसवी दरम्यान, डॅशियाचे राज्य रोमन लोकांच्या युद्धात पराभूत झाले आणि तो रोमन प्रांत बनला. तथापि, तिसऱ्या शतकात रोमन लोकांनी या प्रदेशातून माघार घेतली. तेव्हापासून ते 10व्या शतकादरम्यान, या प्रदेशात मोठ्या प्रमाणावर स्थलांतरित लोक आले. 10 व्या शतकापर्यंत, आधुनिक हंगेरियन लोकांचे पूर्वज, ज्यांना Magyars म्हणतात, या भागात आले आणि 13 व्या शतकापर्यंत, या लोकांनी आता ट्रान्सिल्व्हेनिया बनलेला भाग ताब्यात घेतला.

जरी याला अजूनही काही स्वायत्तता देण्यात आली होती, तरीही १६व्या शतकात ट्रान्सिल्व्हेनिया तुर्की साम्राज्यात सामील झाले.रोमानियाचा प्राचीन इतिहास शेकडो हजारो वर्षांपूर्वीचा आहे आणि त्याचा आधुनिक इतिहास 1859 पर्यंत सुरू झाला नाही, जेव्हा रोमानिया नावाचे क्षेत्र मोल्डेव्हिया आणि वालाचियाच्या डॅन्युबियन रियासतांमध्ये सामील होऊन तयार झाले. हे सामील होऊनही, हा भाग अद्याप तुर्कीच्या ताब्यात होता, परंतु या क्षेत्रावरील तुर्कीचे नियंत्रण कमकुवत होण्यास वेळ लागला नाही. 1866 पर्यंत, या भागाला रोमानिया असे नाव देण्यात आले आणि एक दशकानंतर, 1877 मध्ये, त्यांना तुर्की आणि ऑट्टोमन साम्राज्यापासून स्वातंत्र्य मिळाले.

20 व्या शतकात यासारख्या देशांकडून देशाचे काही प्रदेश परत घेण्यात आले. रशिया आणि हंगेरी; या कालावधीत देशाच्या लोकसंख्येमध्येही लक्षणीय वाढ झाली आहे. हा देश कालांतराने कम्युनिस्ट राज्य बनला, परंतु 1989 मध्ये कम्युनिस्ट राजवट कोसळली. त्यानंतर, रोमानियाला साम्यवादातून लोकशाही आणि बाजार अर्थव्यवस्थेकडे आव्हानात्मक संक्रमण करावे लागले.

रोमानियाच्या ध्वजाचा इतिहास

1859 मध्ये, वालाचिया आणि मोल्डाव्हियाचे संघटन जे रोमानिया बनणार होते. युनियनला ऑट्टोमन साम्राज्यापासून काही राजकीय स्वातंत्र्य मिळाले होते, जो स्वतःचा ध्वज स्थापित करण्यासाठी पुरेसा होता, ज्याचा रंग सध्याच्या ध्वज सारखाच होता परंतु तो उभ्या पट्ट्यांपेक्षा क्षैतिज पट्ट्यांचा बनलेला होता. 1947 मध्ये सत्तेवर आलेल्या रोमानियामधील कम्युनिस्ट सरकारने जुना ध्वज वापरण्यास मनाई केली कारण तो रोमानियनचे प्रतिनिधित्व करत होताराजेशाही नवीन प्रशासनाने आडव्या पट्ट्यांसह ध्वज वापरला आणि बहुतेक कम्युनिस्ट सरकारांनी उडलेल्या लाल रंगाच्या बाजूने देशाचा शिक्का मारला. तथापि, लोकांनी सरकार आणि ध्वजाच्या या आवृत्तीचा नंतर निषेध केला आणि त्यांनी ध्वजाच्या मध्यभागी असलेले चिन्ह कापून टाकले.

रोमानियाच्या ध्वजाचा अर्थ आणि प्रतीकवाद

रोमानियाचा ध्वज हा निळा, पिवळा आणि लाल रंगाचा उभा तिरंगा आहे. जरी 20 व्या शतकाच्या उत्तरार्धापर्यंत ध्वज अधिकृतपणे स्वीकारला गेला नसला तरी, 19 व्या शतकापासून ते देशाशी संबंधित असल्याचे दर्शवणारे पुरेसे पुरावे आहेत. पिवळा बँड न्यायासाठी, लाल बंधुत्वासाठी आणि निळा स्वातंत्र्यासाठी आहे. हे रंग 1821 वालॅचियन बंडापासून वापरले जात आहेत. या रंगांचे प्रतीकात्मक अर्थ त्या वेळी आधीच स्थापित केले गेले होते, आणि ते रोमानियाच्या राष्ट्रीय ध्वजात वापरले जातील असे ठरवण्यात आले.

पुढे:

काळा, लाल आणि पिवळा ध्वज : जर्मनी ध्वज इतिहास, प्रतीकवाद, अर्थ

पांढरा, हिरवा आणि लाल ध्वज: बल्गेरिया ध्वजाचा इतिहास, अर्थ, आणि प्रतीकवाद

हिरवा, पांढरा आणि निळा ध्वज: सिएरा लिओन ध्वज इतिहास, अर्थ , आणि प्रतीकवाद

पिवळा, निळा आणि लाल ध्वज: कोलंबिया ध्वज इतिहास, अर्थ, आणि प्रतीकवाद