انواع میمون ها: 10 گونه از نژادهای میمون که باید بدانید

میمون ها حیوانات شایان ستایشی هستند. آنها همچنین باهوش هستند و ویژگی های منحصر به فرد خود را دارند. در حال حاضر، بیش از 260 گونه میمون وجود دارد که به دو نوع تقسیم می شوند: میمون های دنیای قدیم و میمون های دنیای جدید. این پستانداران شیرین تقریباً در تمام نقاط جهان زندگی می کنند، اما هر کدام از این گونه ها چقدر متفاوت هستند؟ برای آشنایی بیشتر با 10 گونه از نژادهای میمون که باید بشناسید، همراه باشید!

1. تامارین شیر طلایی

اولین میمون در این لیست شیر ​​طلایی تامارین است. همانطور که از نامش پیداست، تامارین های شیر طلایی رنگ نارنجی مایل به قرمز روشن دارند. با خز قرمز آتشینشان به راحتی قابل تشخیص هستند. تامارین های شیر طلایی همچنین دارای یال متمایز با موهای بسیار بلند در اطراف صورت و گوش خود هستند. طول آنها حدود 10.3 اینچ و وزن آنها 1.37 پوند است. تامارین های شیر طلایی میمون های کوچک دنیای جدید متعلق به خانواده Callitrichidae هستند. این حیوانات کوچک یک گونه در حال انقراض بومی جنگل های ساحلی اقیانوس اطلس برزیل هستند. به احتمال زیاد فقط 3200 تامارین شیر طلایی وحشی در طبیعت و 490 تامارین در اسارت وجود دارد.

2. میمون پوزه طلایی

بعد، میمون پوزه طلایی را داریم، میمون دنیای قدیم که بومی جنگل های کوهستانی مرکز و جنوب غربی چین است. این میمون ها می توانند در ارتفاعات 11200 فوتی زنده بمانند. آنها یک گونه در خطر انقراض هستند و به راحتی از سایر میمون ها متمایز می شوند. میمون های پوزه طلاییظاهری منحصر به فرد دارند موهای بدن آنها از نظر رنگ و طول متفاوت است. به عنوان مثال، آنها دارای موهای محافظ طلایی در پشت و ناحیه شنل هستند، اما موهای قهوه ای تیره روی بازوها، قسمت بیرونی ران ها و تاج به پشت دارند. میمون های پوزه طلایی در گروه های اجتماعی پیچیده زندگی می کنند. به عنوان مثال، برخی از میمون های پوزه طلایی در گروه های 5 تا 10 تایی زندگی می کنند، در حالی که برخی دیگر در گروه های حدود 600 نفری زندگی می کنند.

3. ماندریل

یکی از ساده‌ترین گونه‌های میمون‌ها سنبه است. آنها میمون های بزرگ دنیای قدیم هستند که در غرب آفریقای مرکزی یافت می شوند. ماندریل یکی از رنگارنگ ترین گونه های میمون در جهان است. آنها سر و بدن بزرگ دارند. ماندریل های نر بزرگتر از ماده ها هستند. ماندریل ها عمدتاً موهای قهوه ای دارند. با این حال، ریش آنها زرد نارنجی و کم است. ماندریل ها همچنین دارای سبیل های سفید سفت و سفتی مانند سبیل لب های خود هستند. این میمون های بزرگ به ویژه به خاطر بینی های قرمز روشن و نوار قرمزی که از وسط صورتشان می گذرد، شناخته شده اند. در حالی که ماندریل های ماده نیز رنگارنگ هستند، موهای آن ها چندان روشن نیست. این نخستی‌های وحشی نیز در انبوهی از انبوه زندگی می‌کنند. کارشناسان سوپرگروه هایی را تا 845 سنبه را مشاهده کرده اند. در حال حاضر، مندریل به عنوان آسیب پذیر ذکر شده است، اما کل جمعیت ناشناخته است.

4. میمون عنکبوتی قهوه‌ای

میمون‌های عنکبوتی قهوه‌ای به شدت در معرض خطر هستند. آنها به خانواده Atelidae تعلق دارند و نوعی جدید هستندمیمون دنیا این میمون ها بومی جنگل های شمال کلمبیا و شمال غربی ونزوئلا هستند. میمون‌های عنکبوتی قهوه‌ای دارای اندام‌های بلند و نازک و دم‌هایی هستند که مانند اندام پنجم حرکت می‌کنند. نوک دم بسیار انعطاف پذیر است. میمون های عنکبوتی قهوه ای بالغ بین 17 تا 20 پوند وزن دارند. طول متوسط ​​بدن آنها 20 اینچ است. میمون‌های عنکبوتی قهوه‌ای نیز چشم‌های قهوه‌ای درشت دارند، اما در حالی که غیر معمول هستند، برخی چشم‌های آبی دارند. این میمون‌های انعطاف‌پذیر و بالارونده بیشتر وقت خود را در بالای درختان می‌گذرانند و فقط برای آب و خوردن خاک پایین می‌آیند. بیش از 75 درصد از رژیم غذایی یک عنکبوت قهوه ای میوه غنی از چربی است.

5. امپراطور تامارین

امپراطور تامارین ظاهری منحصر به فرد دارد. این میمون کوچک در شمال برزیل، شرق پرو، شمال بولیوی و جنوب غربی حوضه آمازون زندگی می کند. تامارین های امپراتور دارای سبیل های سفید بلند و موهای سفید ریز روی چانه خود هستند. اعتقاد بر این است که تامارین های امپراتور به این دلیل نامگذاری شده اند که شبیه امپراتور آلمانی ویلهلم دوم هستند. به ندرت تامارین های امپراتور 10 اینچ رشد می کنند. وزن متوسط ​​میمون امپراتور تامارین 18 اونس است. تامارین های امپراتور دارای شکم های رنگارنگ با موهای قرمز، سفید و نارنجی هستند. تامارین های امپراتور در طبیعت دوستانه و بازیگوش هستند. در اسارت با انسان ها معاشرت می کنند و پیوندهایی ایجاد می کنند. آنها همچنین با صداهای طولانی ارتباط برقرار می کنند، که گاهی اوقات انسان می تواند از فاصله 492 فوتی بشنود.

6. آمریکای مرکزیمیمون سنجاب

میمون سنجاب آمریکای مرکزی یک میمون سنجاب است که به عنوان میمون سنجاب پشت قرمز نیز شناخته می شود. آنها در سراسر سواحل اقیانوس آرام کاستاریکا و پاناما یافت می شوند. میمون های سنجاب آمریکای مرکزی برد کوتاهی دارند. آنها در لیست در معرض خطر قرار گرفته اند. کارشناسان تخمین می زنند که تنها حدود 5000 میمون سنجاب آمریکای مرکزی در طبیعت باقی مانده است، اما تعداد دقیق آنها مشخص نیست. با این حال، در دهه 1970، هنوز 200000 در طبیعت وجود داشت. میمون های سنجاب آمریکای مرکزی دارای پشت نارنجی و قسمت زیرین سفید هستند. صورت آنها سفید با لبه های مشکی است که بر چشمان آنها تأکید دارد. بیشتر بزرگسالان وزنی در حدود 21 پوند و 34 اونس دارند و 10.5 تا 11.5 اینچ طول دارند، بدون احتساب دمشان. میمون های سنجاب آمریکای مرکزی زمان زیادی را در درختان می گذرانند و از هر چهار پا برای حرکت استفاده می کنند. آنها در گروه های 20 تا 75 میمون زندگی می کنند.

7. میمون پروبوسیس

میمون پروبوسیس یک میمون دنیای قدیم با ظاهری منحصر به فرد است. بیشتر به خاطر بینی بلند قرمز مایل به قهوه ای و دم بلندش شناخته شده است. آنها یکی از بزرگترین گونه های میمون بومی آسیا، به ویژه بورنئو، سومین جزیره بزرگ در جهان هستند. وزن میمون های پروبوسیس نر بین 35 تا 50 پوند است. ماده ها بسیار کوچکتر هستند و به ندرت بیش از 26 پوند وزن دارند. میمون های پروبوسیس در گروه هایی با تنها یک نر بالغ زندگی می کنند. با این حال، برخی از میمون های پروبوسیس منفرد هستند. گروه های جداگانه دور هم جمع می شوند تاشب در محل خواب بخوابید. میمون های پروبوسیس عمدتاً با صداها ارتباط برقرار می کنند. نرها به طور خاص بوق مخصوصی دارند که برای اطمینان خاطر در نوزادان استفاده می کنند. این میمون های بزرگ عمدتاً میوه و گیاهان می خورند اما گاهی اوقات حشرات را مصرف می کنند. کارشناسان تخمین می زنند که آنها حدود 55 گونه گیاهی را می خورند. متأسفانه، به دلیل از دست دادن زیستگاه، آنها به عنوان در معرض خطر در فهرست قرمز IUCN از گونه های در معرض خطر قرار دارند.

8. مارموست نقره ای

میمون نقره ای یک میمون دنیای جدید است که در فهرست قرمز IUCN از گونه های در معرض خطر به عنوان کمترین نگرانی ذکر شده است. آنها بومی جنگل های آمازون شرقی در برزیل هستند. مارموست های نقره ای، به جز دم تیره، موهای سفید مایل به نقره ای دارند. آنها همچنین روی گوش های خود که معمولا صورتی روشن هستند مو ندارند. طول این حیوانات کوچک معمولاً بین 7.1 تا 11 اینچ است. وزن آنها نیز حدود 11 تا 14 اونس است. مارموست های نقره ای در گروه های کوچک زندگی می کنند و بیشتر روز خود را با چنگال های خود از درختان بالا می روند و در گودال درختان استراحت می کنند. در حالی که مارموست های نقره ای می توانند میوه ها و گیاهان را بخورند، بیشتر رژیم غذایی آنها از شیره درختان تشکیل شده است.

9. میمون برگ تاریکی

میمون برگ تاریک یک پستاندار در حال انقراض از خانواده Cercopithecidae است. شما می توانید این میمون شایان ستایش را در سراسر شبه جزیره مالزی، میانمار، تایلند و گاهی اوقات سنگاپور پیدا کنید. در حالی که میمون های برگ تاریک بومی سنگاپور نیستند، آنها شناگران قدرتمندی هستند.کارشناسان معتقدند برخی از آنها به کشور شنا کرده اند. جالب اینجاست که هیچ دو میمون برگی تاریک دقیقاً شبیه هم نیستند. آنها در رنگ بندی متفاوت هستند. برخی از میمون های برگ تاریک قهوه ای، خاکستری یا سیاه هستند. با این حال، تمام بچه میمون های برگ تاریک با کت های نارنجی روشن متولد می شوند. در حالی که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اعتقاد بر این است که این گونه از نظر جنسی دوشکلی است، زیرا نرها حدود 12 درصد بزرگتر از ماده ها هستند.

10. بابون چاکما

در حالی که بیش از 200 گونه میمون دیگر وجود دارد، بابون چاکما آخرین گونه میمون در لیست ما است. این یک بابون بزرگ از خانواده میمون های دنیای قدیم و یکی از بزرگترین در جهان است. بابون چاکما بدنی دراز دارد که بین 20 تا 45 اینچ طول دارد. دم آن تقریباً به همین اندازه است و طول متوسط ​​آن بین 18 تا 33 اینچ است. بابون های چاکما نیز سنگین هستند، اما نرها حدود 2.2 پوند سنگین تر از ماده ها هستند. این بابون های بزرگ همه چیزخوار و تغذیه کننده فرصت طلب هستند که عمدتاً گیاهان و حشرات را مصرف می کنند. بابون های چاکما نیز شکارچیان زیادی دارند اما شکارچی اصلی آنها پلنگ است.