فهرست مطالب
دیزنی از زمان آغاز به کار خود در سال 1923، بیش از 2100 شخصیت انیمیشنی را زنده کرده است. شخصیت هایی مانند میکی ماوس، مینی ماوس، اردک دونالد، دیزی داک، پلوتون و گوفی آنقدر در همه جا حضور دارند که فوراً برای هر نسل زنده امروزی قابل شناسایی هستند. بسیاری از هویت های حیوانی شخصیت ها به راحتی قابل تشخیص است. میکی و مینی موش هستند. دونالد و دیزی اردک هستند. پس از همه، این دقیقاً در نام آنها وجود دارد. پلوتون کاملاً یک سگ است. هیچ کس آن را زیر سوال نمی برد. اما گوفی چطور؟
بحث به طرز شگفت انگیزی بین طرفداران دیزنی تقسیم شده است (و پرشور!). در حالی که بیشتر اصرار دارند گوفی یک سگ است، دیگران مطمئن هستند که او اصلا سگ سان نیست. در عوض، آنها ادعا می کنند که گوفی باید یک گاو باشد. معذرت خواهان گاو به علاقه عاشقانه گوفی، کلارابل کاو، به عنوان مدرکی مبنی بر اینکه او یک گاو است به جای سگ سگ اشاره می کنند.
گوفی یک سگ است
با این حال، شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد گوفی یک گاو نیست بلکه یک سگ انسان نما است. اولین فیلم گوفی در انیمیشن کوتاه دیزنی در سال 1932 به نام «میکی ریویو» بود. گوفی در بین تماشاگران ظاهر می شود، اما شخصیت او در آن زمان دیپی داگ نام داشت. (نام او در سال 1939 با اکران فیلم «گوفی و ویلبر» رسماً به «گوفی» تغییر کرد.) بنابراین، اگرچه نام متفاوت بود، به نظر کاملاً قطعی به نظر می رسد که این شخصیت یک سگ است. اما چه نوع سگی؟ این یک بحث کاملاً جدید را در بین انیمیشن های دیزنی باز می کندعلاقه مندان.
در حالی که خود والت دیزنی مشخص کرده بود که گوفی در خلقت خود از دیپی داگ یک سگ است، او در مورد این نژاد مادر بود. بیل فارمر، صداپیشه گوفی از سال 1987، حاضر به وارد شدن به بحث نژاد نیست. او پیشنهاد کرد که شاید گوفی از نژاد سگ های خودش باشد. Canis goofus ، همانطور که Farmer بیان می کند.
اما، در حالی که نه دیزنی و نه فارمر نژاد خاصی را شناسایی نمی کنند، یک پاسخ متفق القول بیشتر از بقیه در میان طرفداران دیزنی و کارشناسان نژاد سگ پذیرفته شده است. .
گوفی یک سگ تازی سیاه و برنزه است.
واضح است که، به عنوان یک سگ متحرک و انسانی، گوفی فقط شباهت زیادی به بسیاری از صفات یک سگ سگ سیاه و برنزه واقعی دارد. . به عنوان مثال، بیشتر سگ های سیاه و برنزه واقعی یقه یقه اسکی، شلوار و کلاه نمی پوشند. در چنین ملاحظاتی الزاماً پایبندی دقیق به لفظ باید کنار گذاشته شود. همانطور که ما جزئیات این نژاد را بررسی می کنیم، می توانید خودتان قضاوت کنید که گوفی تا چه اندازه در برابر سیاه و برنزه های واقعی زندگی می کند.
نژاد
کونه هاوند سیاه و برنزه یک سگ است. نژاد روباه سیاه و برنزه ویرجینیا و سگ خونی. این یکی از معدود نژادهای واقعاً آمریکایی است که در اواخر قرن 18 در جنوب ایالات متحده توسعه یافت. این سگ ها در ابتدا برای ردیابی راکون ها (از این رو نام این نژاد) و اپوسوم ها پرورش داده شدند، اما از آنها برای ردیابی حیوانات بسیار بزرگتر نیز استفاده می شد. این سگ ها در ردیابی گوزن ها استفاده شده اند،شیرهای کوهی و حتی خرس.
همچنین ببینید: F1 در مقابل F1B در مقابل F2 Goldendoodle: آیا تفاوتی وجود دارد؟نژاد سگ تازی سیاه و برنزه در سال 1945 توسط انجمن لانه سازی آمریکا (AKC) به رسمیت شناخته شد، و آن را به اولین سگی تبدیل کرد که چنین شناختی را دریافت کرد. این نژاد در گروه سگ های شکاری AKC قرار می گیرد.
اندازه و ظاهر
کونه هاوند سیاه و خرمایی یک نژاد بزرگ است. ماده ها می توانند 21 تا 26 اینچ قد و 40 تا 65 پوند وزن داشته باشند. قد نرها به 23 تا 27 اینچ و وزن 50 تا 75 پوند می رسد.
همچنین ببینید: 10 شهرستان بزرگ در ایالات متحدهاین نژاد دارای پوششی سیاه رنگ با نقاط برنزه بالای چشم است که اغلب به عنوان "دانه کدو تنبل" نامیده می شود. سگ همچنین دارای رنگ های قهوه ای مایل به زرد در طرفین پوزه و همچنین روی سینه و پاها است.
این سگ های شکاری گوش های بلند و فلاپی دارند، اگرچه طول آنها در بین سگ های منفرد متفاوت است. گوش های برخی سیاه و برنزه آنقدر بلند است که در حالی که دنباله ای را بو می کشند زمین را می کشند.
کت کون هاوند سیاه و خرمایی کوتاه و متراکم است. دارای یک دم نسبتا بلند و نازک است که در انتها باریک می شود. وقتی سگ عطری را دنبال می‌کند، دمش بالا می‌آید.
آموزش و خلق و خوی
این نژاد باهوش است، اما این هوش با رگه‌های سرسختی همراه است. تربیت این نژاد نسبتاً دشوار است، بنابراین آموزش و اجتماعی شدن باید به محض از شیر گرفتن توله ها آغاز شود. آموزش باید محکم و مداوم باشد. مالکانی که تجربه ای در مورد این نژاد ندارند باید به مربی حرفه ای سگ مراجعه کنند.
در حالی کهسرسختی سیاه و برنزه تمرین را دشوارتر می کند، همچنین می تواند یکی از شگفت انگیزترین ویژگی های آن باشد. سگ سیاه و برنزه سرسختانه به خانواده انسانی خود وفادار است. این سگ های خوش شانس، دوست داشتنی و دوستانه هستند. آنها حیوانات خانگی عالی برای خانواده هستند و با بچه های بزرگتر فوق العاده هستند. مانند تمام سگ های نژاد بزرگ، آنها باید در اطراف بچه های کوچک نظارت شوند. این نژاد تهاجمی نیست، اما این سگ های شکاری می توانند به طور ناخواسته از طریق بازی های شدید به کودک کوچک آسیب برسانند.
ردیابی
همانند بیشتر سگ های شکاری، سیاه و برنزه ردیاب های طبیعی هستند. حس بویایی آنها به قدری حاد است که به عنوان «نژاد سرد بینی» شناخته می‌شوند، به این معنی که می‌توانند مسیری قدیمی را پیدا کنند و آن را دنبال کنند.
کوه‌هاوندهای سیاه و برنزه گاهی به‌عنوان «شگ‌های دنباله‌دار و درختی» شناخته می‌شوند. این سگ‌ها در ردیابی معدن خود بی‌رحمانه عمل می‌کنند و می‌توانند پس از رسیدن به آن، آن را در درختی قرار دهند.
این تمایل ذاتی به دنبال کردن یک عطر به این معنی است که صاحبان آنها اکیداً توصیه می‌کنند که این سگ‌ها را در هنگام بیرون و دور زدن با بند نگه دارند. اغلب، اگر یک سگ سیاه و برنزه عطری را که می‌خواهد ردیابی کند، انتخاب کند، سگ تمام دستورات صاحبش را نادیده می‌گیرد. این سگ ها زمانی که در ردپای یک عطر قرار می گیرند متمرکز و تزلزل ناپذیر هستند. این یکی از دلایلی است که آموزش بسیار مهم است، اما حتی یک سگ سیاه و برنزه بسیار آموزش دیده باید در ملاء عام به بند کشیده شود. غریزه ردیابی طبیعی آنها استبه قدری قوی که گاهی اوقات می تواند حتی بهترین تمرینات را نیز نادیده بگیرد.
مراقبت
مشکی و برنزه به طور کلی نژاد سالمی هستند و شرایط بهداشتی مزمن کمی دارند.
سیاه و برنزه به طور طبیعی بوی کپک دارند. حمام کردن منظم می تواند بوی آن را به میزان قابل توجهی کاهش دهد، اما ممکن است حتی در سگی که به تازگی شسته شده است، کمی قابل توجه باشد. این نژاد همچنین دارای پنجه های آویزان است که از پوزه آن آویزان می شود، بنابراین مقداری آب دهان می توان انتظار داشت.
همانند سایر سگ های شکاری، سگ های سیاه و برنزه نیز به ورزش منظم نیاز دارند. این سگ ها برای ردیابی معدن برای مایل ها پرورش داده شدند، نه برای نگهداری در خانه. چند پیاده روی کوتاه یا دویدن در روز برای کمک به سیاهی و برنزه شدن انرژی اضافی و سالم ماندن لازم است. آنها همچنین سگ های کوهنوردی عالی هستند، به خصوص اگر برنامه سختی ندارید. اگر بتوانید به رنگ مشکی و برنزه خود اجازه دهید تا بو بکشد و حتی برخی از مسیرهای عطر را دنبال کنید، یک کیسه شاد در دستان خود خواهید داشت.
حقایق جالب درباره سیاه و برنزه
سگ سیاه و خرمایی یکی از اولین سگ های ریاست جمهوری بود. جورج واشنگتن، همراه با چند نژاد دیگر، صاحب چهار سگ سیاه و برنزه به نام‌های Drunkard، Tipsy، Taster و Tipler بود. حس بویایی قوی آنها آنها را برای کشف مواد مخدر، مواد منفجره و سایر کالاهای قاچاق عالی می کند. طبیعت دوستانه این نژاد نیز آن را برای استفاده در آن محبوب کرده استبرنامه‌های آگاهی از مواد مخدر برای کودکان.
بازگشت به گوفی
اکنون که با سگ سیاه و برنزه‌ای آشنا شدیم، می‌توانید خودتان تصمیم بگیرید که گوفی چه شباهت و تفاوتی با این نژاد دارد.
شاید متوجه شده باشید که گوفی گوش‌های بلند و فلاپی دارد، مانند گوش‌های سگ سیاه و برنزه. شاید هم توجه داشته باشید که هم شخصیت انیمیشنی و هم نژاد سگ های واقعی سیاه و برنزه هستند.
اما تفاوت های زیادی نیز وجود دارد. سگ سیاه و خرمایی دمی بلند و نازک دارد. گوفی شلوار می پوشد، بنابراین دم او حدس می زنند. همچنین، سگ سیاه و قهوه ای مایل به زرد بسیار باهوش است، در حالی که گوفی... خوب... می دانید... یک جور احمق است!
اما هر دو سگ، متحرک و واقعی، همراهانی شاد، دوستانه و وفادار هستند. در پایان، آیا این چیزی نیست که واقعاً اهمیت دارد؟
آماده ای برای کشف 10 بامزه ترین نژاد سگ در کل جهان؟
در مورد سریع ترین سگ ها، بزرگترین سگ ها چطور؟ و آنهایی که -- کاملاً صادقانه بگویم -- فقط مهربانترین سگهای روی کره زمین هستند؟ هر روز، AZ Animals لیست‌هایی را به همین شکل برای هزاران مشترک ایمیل ما ارسال می‌کند. و بهترین بخش؟ رایگان است. امروز با وارد کردن ایمیل خود در زیر بپیوندید.
