فهرست مطالب
با وجود شهرت وحشتناکش، بسیاری گورکن عسل را به طرز عجیبی دوست داشتنی می دانند. ظاهر منحصر به فرد آن، همراه با شهرت ناگهانی اینترنتی آن به لطف ویدیوی ویروسی Honey Badger Don’t Care و میم آن در سال 2011، آن را به موضوع محبت بسیاری از صاحبان حیوانات خانگی عجیب و غریب در سال های اخیر تبدیل کرده است. اما آیا می توان از گورکن عسلی خشن و بدنام به عنوان حیوان خانگی نگهداری کرد، یا آیا آنها متعلق به طبیعت هستند؟ یک ایده خوب یا یک دستور العمل ناآگاه برای فاجعه.
همچنین ببینید: قدرت گوریل: گوریل ها چقدر قوی هستند؟گورکن های عسل چیست؟
گورکن های عسل پستانداران کوچک و گوشتخواری هستند. آنها از خانواده Mustelidae، بزرگترین گروه در خانواده Carnivora هستند. این باعث می‌شود که آنها نسبتاً نزدیک به موش‌ها، راسوها، سمورها، مارتین‌ها، ولورین‌ها و راسوها باشند. به طور خاص، آنها در جنس Mellivora طبقه بندی می شوند که در آن آنها تنها اعضای زنده Mellivora capensis هستند.
به طور عجیبی، گورکن های عسل بیشتر شبیه راسوها هستند. نسبت به سایر گورکن ها آنها در اصل در سال 1777 توسط یک طبیعت شناس آلمانی، یوهان کریستین دانیل فون شرایبر، تعریف و طبقه بندی شدند. جالب اینجاست که دو عضو بسیار بزرگتر دیگر از جنس Mellivora، Mellivora benfieldi و Mellivora sivalensis ، میلیون ها سال پیش در دوران پلیوسن زندگی می کردند و اکنون منقرض شده اند.
برای مدت زمان طولانیدر دوره کوتاهی در اواسط دهه 1800، گورکن های عسل به همراه سایر گورکن ها از نظر طبقه بندی طبقه بندی شدند. با این حال، آنها بعداً در زیر خانواده منحصر به فرد خود قرار گرفتند، زیرا از نظر تشریحی با گورکان معمولی سازگاری ندارند. امروزه 12 زیرگونه گورکن عسلی وجود دارد. همه این زیرگونه‌ها یا در خاورمیانه یا در جنوب صحرای آفریقا زندگی می‌کنند.
از نظر فیزیکی، گورکن‌های عسل به غیر از ولورین‌ها، بزرگتر از بسیاری از ماهی‌ها هستند. قد آنها معمولاً بین 9.1 تا 11 اینچ در شانه ها است و می تواند حدود 22 تا 30 اینچ طول داشته باشد و دم آن 5 تا 12 اینچ دیگر اضافه می کند. از میان همه گونه های گورکن شناخته شده، گورکن های عسلی یکی از بزرگترین و تهاجمی ترین آنها هستند. آنها دارای پوستی منحصربفرد و چنگال ها و دندان های بسیار تیز هستند که آنها را به شکارچیان ماهری تبدیل می کند که کاملاً برای مبارزه طراحی شده اند. این ویژگی‌ها همچنین به این معنی است که گورکن‌های عسل شکارچی‌های طبیعی بسیار کمی دارند.
گورکن‌های عسلی چه می‌خورند؟ خزندگان، و برخی پستانداران. آنها معمولاً به تنهایی یا به صورت جفتی به دنبال غذا می گردند. گورکان عسلی به دلیل طبیعت خشن، بسیار تهاجمی و پوست سخت و ناهموارشان، تقریباً به هر چیزی که به آنها یا لانه هایشان نزدیک می شود، حمله می کنند، از جمله حیوانات بسیار بزرگتر مانند کفتار.
طبق نامش، گورکن عسلی اغلب از عسل تغذیه می کند. با جستجو و تخریبکندوهای عسل در حالی که بیشتر حیوانات در اندازه آن با زنبور عسل اذیت نمی شوند، گورکن عسل از اینکه یک ذره نیش بزند نمی ترسد! پوست بسیار ضخیم آن باعث می شود که در برابر نیش زنبورها و سایر حشرات آسیب ناپذیر باشد.
به غیر از غذای مورد علاقه اش، عسل، گورکن عسل از طیف گسترده ای از حیوانات و گیاهان مختلف نیز تغذیه می کند. برخی از رایج ترین کرایه های آن عبارتند از:
- حشرات
- مارمولک
- جوندگان
- مارها
- پرندگان
- تخم های مختلف پرندگان و خزندگان
- لاک پشت ها
- میوه های کوچک، عمدتا توت ها
- ریشه و پیاز گیاهان مختلف
- بچه بز و گوسفند
همانطور که می بینید، گورکن های عسل در مورد طعمه خود گزینش خاصی ندارند. آنها بی رویه آخرین ذره کشتار خود را می خورند و با خوشحالی نه تنها گوشت و گوشت بلکه پوست، مو، استخوان و پرها را نیز می بلعند. همچنین مشخص شده است که آنها به مارهای بسیار سمی و پستانداران بزرگتر مانند گوسفند و بز حمله می کنند. آنها حتی سعی خواهند کرد در برخی مناطق اجساد انسان را حفر کنند و از آنها تغذیه کنند. متأسفانه، همانطور که در زیر با جزئیات بیشتر توضیح خواهیم داد، همه اینها تغذیه گورکن های عسل را به عنوان حیوان خانگی بسیار دشوار می کند.
همچنین ببینید: زودیاک 12 آگوست: ویژگی های شخصیتی علامت، سازگاری و موارد دیگرآیا نگهداری از گورکان عسل به عنوان حیوان خانگی قانونی است؟
متأسفانه نگهداری از گورکن عسل به عنوان حیوان خانگی در اکثر کشورهای توسعه یافته ممنوع و غیرقانونی است. آنها تقریباً در تمام ایالت های ایالات متحده ممنوع هستند. فقط تأسیسات حیات وحش دارای مجوز مانند باغ وحش ها می توانند به طور قانونی مالک وبیشتر آنها را در خود جای دهید. آنها حیواناتی بسیار پرهزینه و وقت گیر برای نگهداری مناسب در اسارت هستند.
همانطور که در بخش بعدی در زیر به آن خواهیم پرداخت، دلایل زیادی وجود دارد که چرا مالکیت گورکن های عسل توسط غیرنظامیان عادی بسیار توصیه نمی شود. برای شروع، آنها حیواناتی بسیار تهاجمی و خطرناک هستند که در حمله به انسان ها تردید نخواهند کرد. مهمتر از آن، آنها را نمی توان به طور معقولی در اسارت رام کرد.
آیا گورکن های عسل حیوانات خانگی خوبی می سازند؟
از آنجایی که داشتن آنها در بیشتر مناطق جهان غیرقانونی است، گورکن های عسل این کار را انجام می دهند. حیوانات خانگی خوبی نسازید محدودیت های شدید در مورد مالکیت این حیوانات برای حفظ امنیت آنها، انسان ها و سایر حیوانات وجود دارد. که با گذشت زمان رام تر یا مطیع تر نمی شوند. آنها در اسارت بسیار پرخاشگرتر و عصبانی تر می شوند.
علاوه بر این، همانطور که قبلا به تفصیل توضیح دادیم، گورکن های عسل با وجود جثه نسبتا کوچک و ظاهر زیبا، حیوانات خطرناکی هستند. آنها به راحتی به سگ ها، گربه ها، پرندگان و سایر حیوانات خانگی معمولی با چنگال ها و دندان های تیز و قوی حمله می کنند. این امر زندگی آنها را در کنار سایر حیوانات اهلی دشوار می کند. آنها همچنین بسیار خوی، غیرقابل پیش بینی و حتی نسبت به انسان ها پرخاشگر هستند.
در حال حاضر، دلیل معتبری برای این کار وجود ندارداهلی کردن گورکن عسل، حتی اگر اهلی کردن این گونه از راه دور امکان پذیر باشد. اگر می‌خواهید ماهی خرچنگ را به عنوان حیوان خانگی داشته باشید، چیزی کوچکتر و مطیع‌تر را در نظر بگیرید، مانند موش خرما.
