Πίνακας περιεχομένων
Εδώ θα εξετάσουμε πέντε παραδείγματα των πράσινων και κόκκινων σημαιών που χρησιμοποιούνται σήμερα από έθνη σε όλο τον κόσμο. Το πράσινο κατατάσσεται στην πέμπτη θέση μεταξύ των δημοφιλέστερων χρωμάτων των σημαιών, πίσω από το πολύ πιο συχνό κόκκινο. Πολλές σημαίες χρησιμοποιούν και τα δύο αυτά χρώματα σε κάποιο βαθμό, δεδομένης της ευρείας χρήσης αυτών των αποχρώσεων στο σχεδιασμό εθνικών σημαιών. Ωστόσο, η αναζήτησή μας θα περιοριστεί σε σημαίες που χρησιμοποιούν μόνο αυτά τα δύο χρώματα, εκτός από τυχόνπρόσθετα σχέδια όπως σφραγίδες, οικόσημα ή διακριτικά. Θα δούμε παρακάτω πέντε παραδείγματα εθνικών σημαιών που ταιριάζουν σε αυτόν τον ορισμό.
Η σημαία του Μπαγκλαντές
Μόνο δύο σημαίες στον κόσμο (η άλλη η οποία θα καλυφθεί αργότερα) κάνουν αποκλειστική χρήση των χρωμάτων κόκκινο και πράσινο σε όλο το σχέδιο της σημαίας τους. Στις 17 Ιανουαρίου 1972, η σημαία του Μπαγκλαντές αναγνωρίστηκε επίσημα ως η εθνική σημαία της χώρας. Το σχέδιο έχει έναν κόκκινο δίσκο ή ήλιο πάνω σε σκούρο πράσινο λάβαρο. Για να φαίνεται η σημαία κεντραρισμένη όταν κυματίζει, ο κόκκινος δίσκος μετατοπίζεται ελαφρώς προς τοανύψωση.
Ενώ ο αρχικός σχεδιαστής, ο Shib Narayan Das, έδωσε διάφορες εξηγήσεις για το νόημα της σημαίας, υποστήριξε ότι το πράσινο πεδίο της σημαίας αντικατοπτρίζει το τοπίο της χώρας και ο κόκκινος δίσκος τον ήλιο, σηματοδοτώντας μια νέα μέρα και το τέλος της καταπίεσης.
Η σημαία της Μπουρκίνα Φάσο
Όταν η Άνω Βόλτα άλλαξε το όνομά της σε Μπουρκίνα Φάσο στις 4 Αυγούστου 1984, υιοθετήθηκε επίσημα η εθνική σημαία. Με την υιοθέτηση των παναφρικανικών χρωμάτων (κόκκινο, πράσινο, κίτρινο) η σημαία συμβολίζει τόσο την ανεξαρτησία από την αποικιοκρατία όσο και την αλληλεγγύη με άλλες πρώην αφρικανικές αποικίες.
Η σημαία της έχει δύο οριζόντιες λωρίδες κόκκινου και πράσινου χρώματος ίσου μεγέθους και ένα μικρό πεντάκτινο αστέρι που είναι κίτρινο στο κέντρο. Το κόκκινο χρώμα θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει την επανάσταση, ενώ το πράσινο χρώμα αντιπροσωπεύει τον πλούτο της χώρας και τους πόρους της. Το καθοδηγητικό φως της επανάστασης συμβολίζεται από το κίτρινο αστέρι που είναι τοποθετημένο πάνω στις κόκκινες και πράσινες λωρίδες.
Η σημαία των Μαλδίβων
Ο σημερινός σχεδιασμός της σημαίας των Μαλδίβων χρονολογείται από το 1965, όταν η χώρα κέρδισε την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο. Στην τρέχουσα μορφή της, έχει πράσινο κέντρο και βυσσινί χείλος. Στο κέντρο του πράσινου πεδίου της σημαίας υπάρχει ένα λευκό μισοφέγγαρο, με την κλειστή πλευρά του να είναι στραμμένη προς τον ανελκυστήρα.
Δείτε επίσης: Hyena vs Wolf: Ποιος θα κέρδιζε σε έναν αγώνα;Οι ήρωες του έθνους έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα τους και το κόκκινο ορθογώνιο απεικονίζει την επιθυμία τους να δώσουν και την τελευταία τους σταγόνα για την υπεράσπιση του έθνους. Στη μέση, το πράσινο ορθογώνιο αντιπροσωπεύει την ελπίδα και την ανάπτυξη. Η προσήλωση του κράτους και της κυβέρνησης στο Ισλάμ αντιπροσωπεύεται από τη λευκή ημισέληνο.
Η σημαία του Μαρόκου
Η σημαία του Μαρόκου είναι η μόνη άλλη σημαία σε αυτόν τον κατάλογο εκτός από το Μπαγκλαντές που χρησιμοποιεί μόνο κόκκινο και πράσινο σε όλο το σχέδιο. Από τις 17 Νοεμβρίου 1915, η σημερινή σημαία του Μαρόκου αντιπροσωπεύει τη χώρα. Η σημερινή σημαία έχει βυσσινί φόντο με ένα πράσινο πεντάγωνο που έχει πλεγεί στο κέντρο. Αν και η κόκκινη σημαία με την κεντρική σφραγίδα εξακολουθούσε να κυματίζει στη στεριάενώ το Μαρόκο βρισκόταν υπό ισπανικό και γαλλικό έλεγχο, δεν επιτρεπόταν να κυματίζει στη θάλασσα. Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας το 1955, η σημαία αυτή κυμάτιζε και πάλι πάνω από τη χώρα.
Η μαροκινή σημαία αντιπροσωπεύει την προθυμία του έθνους να συνεργαστεί με τον έξω κόσμο. Στο Μαρόκο, το κόκκινο χρώμα αντιπροσωπεύει τη βασιλική δυναστεία των 'Alawid, επομένως έχει βαθιά ιστορική σημασία. Ως ισλαμικό σύμβολο, το πεντάγραμμο αντιπροσωπεύει τη Σφραγίδα του Σολομώντα. Κάθε ένα από τα πέντε σημεία αντιπροσωπεύει έναν από τους πέντε πυλώνες του Ισλάμ.
Η σημαία της Πορτογαλίας
Η πορτογαλική σημαία, επίσημα γνωστή ως Bandeira de Portugal, αντιπροσωπεύει την Πορτογαλική Δημοκρατία. Παρουσιάστηκε την 1η Δεκεμβρίου 1910, μετά την πτώση της συνταγματικής μοναρχίας στις 5 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Ωστόσο, το επίσημο διάταγμα που δημοσίευσε την αποδοχή αυτής της σημαίας ως εθνικής σημαίας δεν εμφανίστηκε σε έντυπη μορφή παρά μόνο στις 30 Ιουνίου 1911. Σχεδιαστικά, πρόκειται για ένα πράσινο ορθογώνιο με ύψωμα και ένα κόκκινο ορθογώνιο με μύτη.Η πιο μικροσκοπική μορφή του πορτογαλικού θυρεού (μια αρμυλική σφαίρα και μια πορτογαλική ασπίδα) τοποθετείται στη μέση του χρωματικού ορίου, στο μέσο της διαδρομής μεταξύ της άνω και της κάτω άκρης.
Το αίμα που χύθηκε για τη δημοκρατική υπόθεση της Πορτογαλίας αντιπροσωπεύεται από το κόκκινο χρώμα, ενώ το πράσινο χρώμα αντιπροσωπεύει την αισιοδοξία για το μέλλον. Κατά τη διάρκεια της Εποχής των Εξερευνήσεων και Ανακαλύψεων, οι ναυτικοί χρησιμοποιούσαν ουράνια όργανα όπως η κίτρινη αρμυλική σφαίρα για να πλοηγούνται στα νερά. Ήταν μια εποχή που η Πορτογαλία ανθούσε και κοιτούσε προς το μέλλον, γνωστή ως "Χρυσή Εποχή". Η κεντρική ασπίδα έχειΤο σχέδιο της ασπίδας αποτελείται από διάφορα στοιχεία, με κάθε στοιχείο να αντιπροσωπεύει μια παρελθούσα πορτογαλική νίκη.
Δείτε επίσης: Ανακαλύψτε τον μεγαλύτερο πύθωνα που έζησε ποτέ (26 πόδια)!